BUITEN Vier meesjes 9 NATUURJOURNAAL Wandelend door het Noord-Bevelandse polderlandschap zie ik dat zelfs het Veerse Meer meedoet aan de maandagochtend blues. En zo beland ik in het o zo rustige Kortgene. Net buiten Kortgene, hal verwege de Oost Berm- weg, begint mijn om metje. De Oost Bermweg: links van me, achter de dijk, het Veerse Meer en rechts strekt het Noord-Bevelandse polderland schap zich uit. Hier naast het gemaal Adriaan spreekt de winterse akker niet erg tot de verbeelding. Via een trap de dijk op krijg ik een fraaier uit zicht. Het Veerse Meer met al haar in grediënten doet ook mee aan de maandagochtendblues; meerkoeten laten zich loom meedrijven op het Nu krijgen deze oude knotwilgen elders een tweede leven kabbelende water, een meeuw zit op een steiger te wachten op wat actie onder het wateroppervlak. Aan de overkant van het water kan ik net een glimp van de haven van Wolphaarts- dijk opvangen. Genoeg over het water getuurd, Kortgene wacht. Via de Kaaidijk loop ik het dorp binnen. Links van me de haven van Kortgene. Zo druk als dat het daar 's zomers is, zo rustig is het er nu. Een auto stopt. De bestuurder vraagt of ik hier be kend ben. Try me. Oh nee sorry, de huisarts weet ik hier niet te vinden. Ik wens ze succes en loop verder rich ting de Torendijk. Die dankt zijn naam aan het uitzicht op de toren van de Nicolaaskerk. Daar loop ik Marja Buteijn-Dees tegen het lijf Ze is net begonnen aan een rondje met haar bordercollie Sara. Dagelijks wandelt ze drie uur met haar hond. Ze vindt het een fijne verplichting. Marja loopt verder. Ik ook. De Torendijk kabbelt net zo voort als het Veerse Meer op deze doorsnee maandagmor gen doet. Af en toe fietst, wandelt of rijdt iemand met de auto voorbij. De dijk gaat geruisloos over in opnieuw een dijk: de Westdijk, die behalve de afwisseling in bouwstijlen van hui zen - van boerenhoeve en doorsnee rijtjeshuis tot een hypermoderne wo ning van glas- niet veel anders aan doet dan de Torendijk. Als dijken fa milie van elkaar konden zijn, waren de Toren- en Westdijk vast broer en zus; allebei anders, maar toch zie je de gelijkenissen. Aan het einde van de Westdijk sla ik rechtsaf de Provinciale weg op. Ik wandel recht op molen De Korenbloem af. Zo pontificaal bij de entree van het dorp lijkt het wel een soort gastheer van Kortgene, die ie dereen die binnenrijdt welkom wuift met zijn wieken. Vandaag is helemaal niemand welkom: de molen draait niet. Via het Molenpadje kom ik on deraan de Molendijk terecht. Hier heb ik een prachtig uitzicht op de oude weilandjes die beeldbepalend zijn voor Kortgene. Als ik een schaap was, zou ik hier willen wonen. Halver wege de dijk is Joël Stockey aan het werk. De 'bomenfluisteraar' redt 35 knotwilgen van hun ondergang. Het gaat Joël aan het hart dat de prachtige oude bomen plaats moeten maken voor een nieuwbouwproject. „Geluk kig heeft mijn baas ze gekocht van de ontwikkelaar, anders zouden ze de versnipperaar ingaan. Nu krijgen ze elders een tweede leven." 1-0 voor de wilgen. De verliezende partij moet het doen met de troostprijs: een uit zicht zonder deze prachtige bomen. In de voortuin, op nog geen 3 meter afstand van het raam staat een pruikenboompje. In de zomer getooid met prachtige dieprode bladeren en kleine, char mante roomgele bloempjes. In de winter is het hele boompje kaal en je zou denken dat er dan niet veel aardigheid aan te beleven is. Niets is minder waar. Sinds we een netje met pinda's hebben op gehangen aan één van de dunne takjes is het hele dagen een komen en gaan van vogels. Kool- en pim pelmeesjes natuurlijk; die horen zo'n beetje bij de vaste inventaris van iedere tuin waar de vogels ge voerd worden. Een stuk leuker werd het al toen vorige week een groep staartmeesjes in het prui kenboompje neerstreek, om ook hun deel van het wintervoer op te eisen. Onvoorstelbaar overigens, dat ze met die minieme snaveltjes de keiharde pinda's stuk kunnen bijten. Maar dat lukt, net als bij de andere meesjes prima. Daarbij wordt nogal wat gemorst en dat is weer tot genoegen van vogels als de vink en de heggenmus, die op de grond onder het pruikenboom pje de restjes opscharrelen. Ik had al een paar keer gezien dat er een meesje met een nogal bont gekleurde kop tussen zat. Een zwarte mees misschien? Maar steeds als ik hem beter wilde be kijken was-ie weg. De tijd om te kijken was ook maar kort omdat de dagen in januari nog kort zijn. wordt het ook alweer donker. Maar dit weekend had ik alle tijd om achter het raam de vogels in de tuin te bespieden. Op de wat ver der weg hangende pinda's in de appelboom kwamen groenlingen en zelfs een grote bonte specht af, maar die waagden zich niet zo kort voor het raam. Het mooiste mo ment kwam toen het hele prui kenboompje vol zat met meesjes die elkaar bij toerbeurt van het be ste plekje verjoegen. Veel kool meesjes; een enkele pimpelmees en zeker drie staartmeesjes. En heel duidelijk zichtbaar: een paartje zwarte mezen dat van de ene tak naar de andere stuiterde. De eerste keer ooit in onze tuin! AFSTAND 5,5 KM KORTGENE wandel foiihl Kortgene in de vertel Kortgene woensdag 24 januari 2018 GO Een tweewekelijkse rubriek over natuur in Zeeland Maandagochtendblues Winnie de Witte-van Dam Een wekelijkse wandeling door Zeeland. Vandaag: Een ommetje door de polders bij Kortgene - Joël Stockey, bomenfluisteraar Chiel Jacobusse Zwarte mees. foto chiel jacobusse Het haventje

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 41