BUITEN
Vier
meesjes
9
NATUURJOURNAAL
Wandelend door het
Noord-Bevelandse
polderlandschap zie ik
dat zelfs het Veerse
Meer meedoet aan de
maandagochtend
blues. En zo beland ik in
het o zo rustige Kortgene.
Net buiten Kortgene, hal
verwege de Oost Berm-
weg, begint mijn om
metje. De Oost Bermweg:
links van me, achter de
dijk, het Veerse Meer en rechts strekt
het Noord-Bevelandse polderland
schap zich uit. Hier naast het gemaal
Adriaan spreekt de winterse akker
niet erg tot de verbeelding. Via een
trap de dijk op krijg ik een fraaier uit
zicht. Het Veerse Meer met al haar in
grediënten doet ook mee aan de
maandagochtendblues; meerkoeten
laten zich loom meedrijven op het
Nu krijgen
deze oude
knotwilgen
elders een
tweede leven
kabbelende water, een meeuw zit op
een steiger te wachten op wat actie
onder het wateroppervlak. Aan de
overkant van het water kan ik net een
glimp van de haven van Wolphaarts-
dijk opvangen. Genoeg over het water
getuurd, Kortgene wacht. Via de
Kaaidijk loop ik het dorp binnen.
Links van me de haven van Kortgene.
Zo druk als dat het daar 's zomers is,
zo rustig is het er nu. Een auto stopt.
De bestuurder vraagt of ik hier be
kend ben. Try me. Oh nee sorry, de
huisarts weet ik hier niet te vinden. Ik
wens ze succes en loop verder rich
ting de Torendijk. Die dankt zijn
naam aan het uitzicht op de toren van
de Nicolaaskerk. Daar loop ik Marja
Buteijn-Dees tegen het lijf Ze is net
begonnen aan een rondje met haar
bordercollie Sara. Dagelijks wandelt
ze drie uur met haar hond. Ze vindt
het een fijne verplichting. Marja
loopt verder. Ik ook. De Torendijk
kabbelt net zo voort als het Veerse
Meer op deze doorsnee maandagmor
gen doet. Af en toe fietst, wandelt of
rijdt iemand met de auto voorbij. De
dijk gaat geruisloos over in opnieuw
een dijk: de Westdijk, die behalve de
afwisseling in bouwstijlen van hui
zen - van boerenhoeve en doorsnee
rijtjeshuis tot een hypermoderne wo
ning van glas- niet veel anders aan
doet dan de Torendijk. Als dijken fa
milie van elkaar konden zijn, waren
de Toren- en Westdijk vast broer en
zus; allebei anders, maar toch zie je de
gelijkenissen. Aan het einde van de
Westdijk sla ik rechtsaf de Provinciale
weg op. Ik wandel recht op molen De
Korenbloem af. Zo pontificaal bij de
entree van het dorp lijkt het wel een
soort gastheer van Kortgene, die ie
dereen die binnenrijdt welkom wuift
met zijn wieken. Vandaag is helemaal
niemand welkom: de molen draait
niet. Via het Molenpadje kom ik on
deraan de Molendijk terecht. Hier heb
ik een prachtig uitzicht op de oude
weilandjes die beeldbepalend zijn
voor Kortgene. Als ik een schaap was,
zou ik hier willen wonen. Halver
wege de dijk is Joël Stockey aan het
werk. De 'bomenfluisteraar' redt 35
knotwilgen van hun ondergang. Het
gaat Joël aan het hart dat de prachtige
oude bomen plaats moeten maken
voor een nieuwbouwproject. „Geluk
kig heeft mijn baas ze gekocht van de
ontwikkelaar, anders zouden ze de
versnipperaar ingaan. Nu krijgen ze
elders een tweede leven." 1-0 voor de
wilgen. De verliezende partij moet
het doen met de troostprijs: een uit
zicht zonder deze prachtige bomen.
In de voortuin, op nog geen 3
meter afstand van het raam
staat een pruikenboompje. In
de zomer getooid met prachtige
dieprode bladeren en kleine, char
mante roomgele bloempjes. In de
winter is het hele boompje kaal en
je zou denken dat er dan niet veel
aardigheid aan te beleven is.
Niets is minder waar. Sinds we
een netje met pinda's hebben op
gehangen aan één van de dunne
takjes is het hele dagen een komen
en gaan van vogels. Kool- en pim
pelmeesjes natuurlijk; die horen
zo'n beetje bij de vaste inventaris
van iedere tuin waar de vogels ge
voerd worden. Een stuk leuker
werd het al toen vorige week een
groep staartmeesjes in het prui
kenboompje neerstreek, om ook
hun deel van het wintervoer op te
eisen. Onvoorstelbaar overigens,
dat ze met die minieme snaveltjes
de keiharde pinda's stuk kunnen
bijten. Maar dat lukt, net als bij de
andere meesjes prima. Daarbij
wordt nogal wat gemorst en dat is
weer tot genoegen van vogels als
de vink en de heggenmus, die op
de grond onder het pruikenboom
pje de restjes opscharrelen.
Ik had al een paar keer gezien dat
er een meesje met een nogal bont
gekleurde kop tussen zat. Een
zwarte mees misschien? Maar
steeds als ik hem beter wilde be
kijken was-ie weg. De tijd om te
kijken was ook maar kort omdat
de dagen in januari nog kort zijn.
wordt het ook alweer donker. Maar
dit weekend had ik alle tijd om
achter het raam de vogels in de
tuin te bespieden. Op de wat ver
der weg hangende pinda's in de
appelboom kwamen groenlingen
en zelfs een grote bonte specht af,
maar die waagden zich niet zo kort
voor het raam. Het mooiste mo
ment kwam toen het hele prui
kenboompje vol zat met meesjes
die elkaar bij toerbeurt van het be
ste plekje verjoegen. Veel kool
meesjes; een enkele pimpelmees
en zeker drie staartmeesjes. En
heel duidelijk zichtbaar: een
paartje zwarte mezen dat van de
ene tak naar de andere stuiterde.
De eerste keer ooit in onze tuin!
AFSTAND 5,5 KM
KORTGENE
wandel foiihl Kortgene in de vertel
Kortgene
woensdag 24 januari 2018
GO
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Maandagochtendblues
Winnie de Witte-van Dam
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
Een ommetje door
de polders bij
Kortgene
- Joël Stockey,
bomenfluisteraar
Chiel Jacobusse
Zwarte mees. foto chiel jacobusse
Het haventje