'Ik was zo trots op Mira toen ik
haar voorstelling had gezien.
Toen was ze een held voor mij'
Paspoort
Huub van der Lubbe
Privé
met Reinier, wiens zoon in Rusland zit
en bij een Russische vrouw een kind ver
wacht. Hij leeft in een bos, too kilometer
van Moskou. Mira is ook mee naar Ma-
roeska. 23 uur thuis, nog één aflevering
van Peaky Blinders gekeken, niet gedron
ken. Vandaag: meteen alle liedjes van
Wat Speelt op de gitaar gespeeld, buik
spieroefeningen, muesli, scheren en
interview. Of ik ook over helden wil
nadenken."
„Dan is het opgeslagen. Dan is het niet
weg, dan raak ik het niet kwijt."
Het is een uitlaatklep. Ook in zijn don
kerste jaren, toen bij zijn echtgenote twee
keer borstkanker werd ontdekt en - meer
recentelijk - ook Mira drager van het gen
bleek te zijn.
„Ja, zij wel. Ja. Hoe zij zich staande hou
den, met alles wat ze meemaken. Mira is
actrice, had afgelopen zomer op de Pa
rade in Utrecht en Amsterdam een
programma van een half uur over haar
erfelijke belasting. Over wat er met Teun
tje is gebeurd, hoe ze dat heeft meegekre
gen, de operaties van haar moeder toen ze
klein was. En over hoe ze zich op haar
27ste heeft laten testen en dat ze weet dat
ze dat gen ook heeft en hoe daarmee om
te gaan. Echt een fantastische voorstel
ling. Het was nog tien keer beter dan ik
had gehoopt. Luchtig, informatief, helder.
Eerlijk, muzikaal, zat theatraal goed in
elkaar. Ze gaat er nu het theater mee in
en wordt uitgenodigd voor congressen
van oncologen. Die gaan vaak over de
medische, wetenschappelijke of farma
ceutische kant van de zaak, waarbij de
patiënt nogal eens wordt vergeten.
Maar het mooiste is om te zien wat het
met Mira doet. Haar zelfvertrouwen is zo
gegroeid door deze voorstelling, dat
maakt haar weerbaar voor wat straks
komt. Een ingreep straks is onvermijde
lijk, maar ze kan altijd zeggen: ik heb er
wel een mooie voorstelling over gemaakt.
Ik was zo trots op Mira toen ik die voor
stelling had gezien. Mensen uit het pu
bliek die in tranen en elkaar troostend
de tent verlieten. Tóen was ze een held
voor mij."
„Er zijn momenten in de voorstelling dat
ik haar eenzaamheid zo goed voel. Bij een
scan, een borstonderzoek. Het moment
dat ze de uitslag kreeg - daar wilde ze ons
niet bij hebben. De avond vóór die uit
slag; zij alleen in haar bedje. Hoe haar
hoofd dan tolt.
Aan de andere kant: wij hebben haar
altijd kunnen voorhouden dat ze mazzel
heeft. Het is ontdekt, vroegtijdig, je
wordt in de gaten gehouden en jij gaat er
niet aan dood. En kijk, hier, je moeder. Zij
is 63 en ze is er nog. Teuntjes moeder was
43 en was weg. Ook borstkanker."
Is er nog één verhaal om af te maken. Die
jonge meid, op de fiets in Amsterdam,
drie dagen na het laatste optreden van
De Dijk in Paradiso. Ging vroeger met
haar ouders, nu met vriendinnen.
Van der Lubbe: „Ze zei: ik ga dus niet
meer met m'n ouders naar u toe, maar zij
waren er ook in Paradiso. En bij Mijn van
straat geredde roos ging ik zoals altijd dicht
bij mijn vader staan. Want dan moet-ie
huilen en dat wil ik niet missen." 41
Geboren
3 april 1953 in Amsterdam.
Opleiding
Studie Nederlands aan Univer
siteit van Amsterdam, opleiding
tot theaterregisseur aan de
Amsterdamse Theaterschool.
Loopbaan
Speelt sinds zijn 15de in band
jes, vanaf 1981 in De Dijk. Wint
in 1987 de Zilveren Harp en in
1993 de Gouden Harp. Is ook
dichter, tekstschrijver en acteur
op toneel en in films, waar
onder Brandende liefde,
De aanslag en De bunker.
Getrouwd met Teuntje Klinken
berg, vader van dochter Mira.
Hoe vaak leest u het terug?
„Nooit."
Waarom schrijft u het dan op?
Zijn zij toch helden voor u, ook al
kent u ze door en door?
Wat trof u het diepst in haar verhaal?
Wat Speelt is vanaf 14 februari te zien
in het hele land. Zie voor de speellijst
huubvanderlubbe.nl
141 zaterdag 20 januari 2018
