'Ik vind dat je op je 30ste moet
strijden tegen de dingen waarmee
je het niet eens bent'
bent klaar, uitgeput. Het kan alleen maar
teleurstellend zijn, zo'n ontmoeting.
Ook voor de ander, want we kunnen
nauwelijks iets terugzeggen. Bovendien,
we staan daar in onze onderbroeken. De
mensen zien je niet op je joviaalst."
„Het punt is: we zijn er niet zo in geïnte
resseerd. Laten we wel wezen: een grou
pie is toch een speciaal slag man of vrouw,
ik heb er niet zoveel mee. Als ik al iets
speciaals heb met iemand in het publiek,
is het eerder met een vrouw op de vijfde
rij, die de hele avond aandachtig luistert
en aan het einde van het optreden naar
me lacht en knikt, als ik nog één keertje
haar richting op kijk. Dan hebben we
genoeg beleefd die avond."
„Wij zijn niet zo'n band. Dat voelt
iedereen, kennelijk. We hebben niet
zo'n publiek."
„Ja, al vind ik 'verdienen' niet zo'n lekker
woord. Maar qua mentaliteit klopt ons
publiek bij wat wij doen, dat geloof ik
wel. Je best doen, het er niet bij laten zit
ten, je iets aantrekken van de medemens
en niet al te moeilijk doen."
„Dat is mooi."
„Ja, ik heb het gevoel dat ik dat verwoord
in een aantal liedjes. Dat het ingewikkeld
is en dat je het niet zomaar 1-2-3 weet. Dat
is misschien de reden dat mensen iets
van zichzelf herkennen in De Dijk. Neem
een lied als Simpel, dat we eigenlijk nooit
meer spelen. 'Het zou allemaal een stuk
simpeler zijn, als het niet zo ingewikkeld
was'. Of Wakker in een vreemde wereld:
'Wat gebeurt hier allemaal?' Ik verzet me
tegen de gemakkelijke voorstelling van
zaken die ze in reclames en slechte series
en films geven. Het leven is niet eenvou
dig, het gaat niet over rozen. Het is
meestal ingewikkeld en soms - op ver
lichte momenten - heel even wél simpel.
Dat probeer ik ook
te zeggen in mijn liedjes: koester die
momenten dat het wel fijn is. Straks is
het allemaal weer anders. Hè, verdraaid,
hoor je het? Daar heb je weer een van
onze teksten, ha! Uit Wanhoop niet. We
hebben het allemaal lastig en het wordt
weer beter. Echt."
„Ja. Wat wel gebeurt, op een zeker mo
ment, is dat er een verzoening met dat
gegeven optreedt. En dat moet je niet al
op je 30ste overkomen. Op je 30ste moet
je vechten voor de zaken die jou goed lij
ken. Strijden tegen de dingen waarmee je
het niet eens bent. En dat kun je mis
schien alleen als je de illusie, de hoop of
het geloof hebt dat het uitmaakt."
„Dat is op een bepaalde manier weg. Wat
ervoor in de plaats komt is een besef van:
misschien is het altijd wel zo gegaan."
„Tot twee jaar geleden vond ik niets leu
ker dan van de ene bezigheid in de andere
te rollen; van een optreden naar een repe
titie, naar een interview, naar schrijven.
Zo van: vanavond met Teuntje naar het
theater en daarna nog even daar en daar
wat drinken, hup. Met de tong uit de
mond bezig zijn en door naar de vol
gende activiteit. Dat heb ik niet meer. Ik
denk nu: ho, ho, ho. Af en toe wil ik niets.
Nou, dat is voor het eerst in mijn leven."
Hij klopt op zijn witte, binnenstebuiten
gedraaide, linnen tasje: „Dan heb ik dit
dagboek. Daarin schrijven is het meest
relaxte wat ik ken. Ik doe het vanaf mijn
20ste. Ik schrijf weinig over de wereld en
hoe het daarmee gaat. Ik denk altijd: als ik
dat nodig heb, koop ik bij een antiquari
aat zo'n hele reeks van Het aanzien van,
daar staat het allemaal in. Of ik zoek het
op internet op."
Hij haalt een notitieboek uit zijn tas. Vast
merk, Moleskine. Hij schrijft er steevast
met een Waterman-pen in. Op verzoek
leest hij zijn aantekeningen van de vorige
dag voor.
„10 uur op. Gitaren. Factuur verstuurd
van een tegoed. Buikspieroefeningen.
Balletje balletje."
Kijkt op: „Dat doe ik met zo'n suède
balletje, dat moet ik dan minimaal hon
derd keer in één reeks hooghouden met
mijn voeten. Als ik dat niet doe, komt
mijn dag niet goed. Maar zie, gisteren: 171
keer."
Vervolgt: „Cora hier, koffie, de laatste
liedjes zingen, ook nog geld van de om
zetbelasting terug, ik download foto voor
Museumjaarkaart, vijl de nagels van mijn
greephand, oefen goed gitaar, zing een
paar takes van Maak van je shit een hit
('een nieuw nummer, dat ook in de thea
tershow zit'), ga naar Maroeska's verjaar
dag, gerookte poon en makreel, heerlijk.
Gesproken met Tirza en Geert, met de
dochters van Wendel en Chris, we heb
ben het over Hamilton, de musical. En
Jullie komen zo ook niet in de verlei
ding met groupies aan te pappen.
Is er tijdens een optreden ooit on
dergoed naar uw hoofd geslingerd?
Krijg je als band het publiek dat je
verdient?
Het gevoel dat u kreeg van de
muziek van Cuby The Blizzards
- mannen die het leven snappen -
dat gevoel krijg ik bij De Dijk.
Maar net zei u dat u eigenlijk geen
snars van het leven begrijpt.
Al blijft het leven dus ingewikkeld?
En dat is weg op het moment dat die
verzoening plaatsvindt?
Wanneer trad die verzoening bij u
op?
Wat doet u als u niets wilt?
121 zaterdag 20 januari 2018
