Wie is de mysterieuze schrikhekschrijver?
Marechaussee: Mogelijk vrijplaatsen voor drugs- en mensensmokkelaars
5
Er moet meer controle komen op kleine vliegvelden vindt de marechaussee. Midden-Zeeland
is een van de elf luchthaventjes waarover de grensbewakers zich zorgen maken.
Havenmeester Jeroen Vermue
doet de deur open. Een klein
kamertje met zicht op de
brandstofpomp van vliegveld
Midden-Zeeland. Er staat één
tafel en vijf stoelen. Het is de wachtruimte
voor de marechaussee en douane. „In deze
kamer is al jaren niemand van de mare
chaussee geweest."
Midden-Zeeland is één van de elf kleine
luchthavens in Nederland waarover de Ko
ninklijke Marechaussee gisteren de nood
klok luidde in dagblad Trouw. De grensbe
wakers pleiten voor meer toezicht van de
overheid op deze kleine vliegvelden. Het
zouden vrijplaatsen voor drugs- en men
sensmokkelaars kunnen zijn. Of worden.
Een woordvoerder van de marechaussee
zegt in Trouw dat de controle te wensen
overlaat: „Door het niet standaard aanwe
zig zijn van de overheidsdiensten is de aard
en de omvang van de criminaliteit lastig
vast te stellen."
Ook vliegveld Midden-Zeeland is be
paald geen onneembare veste. Geen hoge
hekken, geen bewakers. Het terrein is van
verschillende kanten gemakkelijk te betre
den. De havenmeester is alleen overdag
aanwezig. Toevallig landt rond het mid
daguur een politiehelikopter om bij te tan
ken. Maar als die weer is opgestegen is er
geen uniform meer te zien.
Dat de afwezigheid van dienaren van de
wet activiteiten aantrekt die het daglicht
niet kunnen verdragen betwijfelt vlieg
veld-directeur Enno Belderok. De halfver-
harde baan is alleen geschikt voor kleine
vliegtuigen. Het grootste toestel dat er
landt is van de Kustwacht, met plaats voor
maximaal twaalf mensen Vrachtvluchten
zijn niet toegestaan, bovendien kun je in
een klein toestel niet zo heel veel meene
men. Smokkel per boot via een van de
Zeeuwse havens lijkt veel aantrekkelijker.
Op Midden-Zeeland is de marechaussee
of douane niet standaard aanwezig, hoewel
er toch vliegtuigen vanuit het buitenland
arriveren. Dus moet de marechaussee uit
Terneuzen en de douane uit Vlissingen ko
men als een vliegtuig en zijn bemanning
gecontroleerd zou moeten worden.
Wat Belderok betreft is het ook niet no
dig dat het wachtkamertje in het havenge
bouw permanent bezet is. Er is simpelweg
veel te weinig te doen. Betere communica
tie zou het toezicht al kunnen verbeteren.
De havenmeester krijgt geen vluchtplan-
nen van vliegtuigen die naar Midden-Zee
land willen vliegen. Als ze al lang en breed
op weg zijn, komt er een telefoontje van de
luchtverkeersleiding dat er een toestel on
derweg is naar Zeeland. „De verwachte
landingstijden zijn nooit erg precies. Die
kleine vliegtuigen zijn erg afhankelijk van
het weer. Je moet dus rekening houden
met een speling van een uur voor én na de
genoemde tijd. Als ze al tijd hebben om te
komen, is de marechaussee vaak te vroeg of
te laat."
Elk toestel dat uit het Verenigd Konink-
Als ze al tijd hebben
om te komen, is de
marechaussee vaak
te vroeg of te laat
rijk komt moet gemeld worden bij de ma
rechaussee. Het toestel komt van buiten de
Schengenzone. Van controle komt het vaak
niet, hoewel Midden-Zeeland voor vlieg
tuigjes uit Engeland het dichtsbijzijnde
vliegveld is.
De controle is dus allesbehalve water
dicht. Of dat erg is? „Ik denk dat het alle
maal niet zo'n vaart loopt", zegt Belde
rok. Het is een klein wereldje op Midden-
Zeeland. Een vreemd toestel valt snel op
tussen de elfduizend aankomsten en ver
trekken van en naar andere vliegvelden.
Dat piloten stiekem in de nacht hun toe
stelletje aan de grond zetten om contra
bande te laden of te lossen, ziet hij niet
snel gebeuren. „Het vliegveld is onverlicht.
Geen piloot die zich waagt aan een landing
in het donker. Bovendien zou het in de
omgeving niet onopgemerkt blijven."
Het valt fotograaf Carel Bruring uit
Goes al jarenlang op: schrikhekken
in de Bevelandse polders die zijn
beschreven met een zwarte stift.
Steevast staan er plaatsnamen, rich
ting en afstand op. Hij heeft tiental
len foto's van de rood-witte hekken
die op die manier zijn 'versierd'.
Bruring weet niet meer wanneer
hij het voor het eerst zag. „Echt lang
geleden. Maar wie en waarom? Ik
had ooit de hoop die persoon op
een heterdaadje te betrappen, maar
dat is me nooit gelukt en ik heb die
hoop maar opgegeven."
Soms zijn de schrijfsels ineens
verdwenen, vermoedelijk wegge
poetst door de gemeente. „Het is
niet zo dat het er dan een week later
ofzo weer op geschreven is. Soms
helemaal nooit meer, soms pas
weer na maanden."
Vooralsnog is dus niet bekend
wie de hekken beschrijft. Kijkend
naar de locaties, nooit heel grote
wegen of onverharde wegen, ver
moedt Bruring zelf een recreatief
fietser 'die dat wel geinig
vindt'. Hoewel het bekladden van
verkeersborden niet mag, is niet
ondenkbaar dat de dader mensen
ook een dienst bewijst met zijn il
legale 'bewegwijzering'. Want het
is toch handig als je op de kruising
Nieuwe Kraaijertsedijk-Vlaamse-
weg bij 's-Heer Arendskerke staat
en je moet naar Veere: rechtsaf, ze
ven kilometer.
Overigens is het niet het enige tot
dusver onopgeloste 'mysterie' op de
Bevelanden. De afgelopen jaren
werd ook met enige regelmaat mel
ding gemaakt van een wielrenner
die vrouwen de weg vroeg en hen
vervolgens kuste. Rondom de 'kus
sende wielrenner' is het nu al lange
tijd stil.
woensdag 17 januari 2018
PC
Vreemd toestel valt al snel op
Theo Giele
Arnemuiden
-Enno Belderok, vliegvelddirecteur
T Vliegveld midden-Zeeland wordt vooral
gebruikt door sportvliegers, foto ruben oreel
Het handschrift is altijd het
zelfde, het is steevast een
zwarte stift en: afstand en rich
ting kloppen bijna altijd. Wie is
toch de mysterieuze persoon
die schrikhekken op de Bevelan-
den voorziet van richtingen en
afstanden naar dorpen en zelfs
buitenlandse steden?
Luc Oggel
Goes
Veere: rechtsaf, zeven kilometer, fotocarelbruring
^wodendomr
Nisse 7
