Persoonlijk
Lange tijd was het een besmet woord. Feminist? Ik?
Hoezo? Ik was toch geen boze, behaarde mannen
hater in een tuinbroek? Ik geloofde misschien wel in
gelijke rechten voor mannen en vrouwen, maar
mezelf een feminist noemen, ging echt te ver. Laat
staan dat ik dat op mijn T-shirt zou dragen.
Opmerkelijk
Maar in 2017 werd feminisme zomaar het Woord
van het Jaar. Volgens woordenboekenmakers van
Merriam-Webster werd geen ander woord vaker
opgezocht in het online woordenboek van de Ameri
kaanse uitgever.
Die interesse is opmerkelijk, want een jaar geleden
leek het feminisme nog genadeloos verslagen. Hil-
lary Clinton, de vrouw die zich nadrukkelijk profi
leerde als de eerste vrouwelijke leider van de
westerse wereld, werd van het politieke speelbord
geveegd door een machoman die graag ongevraagd
aan vrouwenlijven zegt te zitten.
Juist de verkiezing van Donald Trump maakte een
golf aan feministische boosheid en be
langstelling los. Merriam-Webster kon
het precies bijhouden: de eerste piek
kwam rond de Women's March, het pro
test tegen Trumps vrouwonvriendelijke
en anderszins omstreden gedrag, op de
dag na zijn inauguratie. Het werd de
grootste demonstratie in de Amerikaanse
geschiedenis, en de hele wereld deed
mee. Daarop volgde een spontane
onlinecampagne tegen seksueel
misbruik. Ik ben ervan over
tuigd dat de verkiezing van
een wereldleider die door
zeventien vrouwen wordt
beschuldigd van seksueel
wangedrag de MeToo-
beweging een zetje heeft
gegeven.
Plots was feminisme niet lan
ger een zaak van je tante die in de
jaren 70 ooit eens een bh verbrandde
en zich 'baas in eigen buik' verklaarde.
Als het hoogste glazen plafond in stand
wordt gehouden door een man die waar
hij maar kan abortus weer onmogelijk
maakt, en zelfs zijn eigen dochter beoor
deelt in termen van cupmaat en been
lengte, is er nog heel wat feministisch
werk aan de winkel.
In de VS werd zelfs het nogal radicale
Nationaal Vrouwenbevrij dingsfront
populair. Het front laat alleen mannen
toe bij vergaderingen als ze hun mond
houden, en de dames discussiëren niet
over 'emancipatie' en 'rechten', maar
hebben het ronduit over 'onderdruk
king'. Persoonlijk kreeg ik er de kriebels
van. Zeker, ik zie de ongelijkheid op de
arbeidsmarkt en ik haat seksisme, maar
voel ik me onderdrukt? Nou nee.
Toch vormde zich voor de deur een
honderden meters lange rij toen het
Vrouwenbevrijdingsfront voor de eerste
keer bijeenkwam na de verkiezingen van
2016. Geen colonne gedateerde Dolle
Mina's, maar jonge vrouwen met
Een H&M'etje
met een tekst in een
lettertype dat weinig
te raden over laat.
WG
magazine 21
