'Truus heb ik gered uit een koeienstal'
9
Ton Vlutters (78) uit Oldenzaal verricht
stamboomonderzoek, schildert én knutselt
aan zijn Lincoln Continental. „Juist door
verschillende dingen te doen, leef je."
Met echtgenote Lot bewoont
Ton Vlutters een terraswo
ning aan de rand van de
oude binnenstad van Oldenzaal. Hij
hoopt er te wonen tot hij zijn laatste
adem heeft uitgeblazen. „Wij voelen
ons hier ongelooflijk thuis", vertelt
de boomlange Oldenzaler, die op 50-
jarige leeftijd nog begon aan een stu
die aan de kunstacademie. Een van
de eerste zaken die opvalt in de kel
der is dan ook een schildersezel met
ruim bemeten abstract schilderij.
Het thema is alle rotzooi die de mens
uitstrooit over de aardkloot. „Daar
kan ik me over opwinden. Het is iets
waar we ons grote zorgen over moe
ten maken."
Hij gaat zitten op de hoge stoel
waarop hij het penseel hanteert. En
hij vertelt over zijn mancave, waar hij
praktisch alle dagen van de week
doorbrengt. „Mijn leven speelt zich
afin de kelder. Natuurlijk moet ik
mijn vrouw ook wel eens gehoorza
men en ben ik boven", klinkt het
enigszins met een schalkse lach.
„Maar doorgaans verblijf ik hier."
Zijn mannenhok bestaat uit drie
delen. De eerste is een ruimte met
twee computers, waar hij intensief
met stamboomonderzoek bezig was.
Trots: „Bij mijn familie ben ik geko
men tot het jaar 1460. Bij de familie
van mijn vrouw tot liefst 708."
Een ruimte verder is zijn atelier.
Talloze tubes en potten verf uitge
stald op een tekentafel. De decoratie
bestaat uit spiegels, oude lampen en
een stapel autotijdschriften. Ver
derop staat een professioneel teken
bord. Hij kan alles maken en tekent
dat meestal eerst zorgvuldig en pro
fessioneel uit. „Als hij wat doet is hij
er ook intens mee bezig", zegt Lot.
Het atelier kent een barretje, waar
hij met vrienden onder het genot van
een Leffebiertje graag filosofeerde
over het leven. Of, als kunstenaar,
maar eens even ferm tegen de geves-
Natuurlijk moet ik mijn
vrouw ook weieens
gehoorzamen
tigde orde aanschopte. „Dat is alle
maal minder geworden."
Klokken
Een leren bankje verschaft zicht op
een televisie met dvd-speler. Klok
ken hangen her en der aan de wand.
Ze opknappen was een tijd een in
tensieve hobby.
Buren lopen nog steeds vaak bin
nen met de vraag of Vlutters iets kan
repareren. „Dat doe ik graag. Het
maakt me blij." Echter, als hij schil
dert wordt hij liever niet gestoord.
„Dan bevind ik me in een droomwe
reld en daar probeer ik dan ook in te
blijven. Je krijgt op die momenten de
beste invallen en meeste inspiratie."
Nog iets verder staat zijn pronk
stuk, een donkerblauwe Lincoln
Continental uit 1978. Hij bouwt er nu
gas in. Alleen het doffe geluid van het
dichtslaan van een portier is al een
lust voor het oor. „Je ziet dat ik me
niet vastprik op één ding. Juist door
hier verschillende dingen te doen,
leefje."
S JAAN TRUUS, ELVIS EN S JAAK
vrijdag 12 januari 2018
In een droomwereld
Felix Nijland
—Ton Vlutters
M Ton Vlutters
brengt het
grootste deel
van de week
door in de kel
der van zijn
terraswoning.
FOTOCARLO
TER ELLEN
Sjaan van Gameren (57)
uit Dreischor heeft al
haar hele leven katten.
Ze geeft de zielenpoot
jes die een ander niet wil
graag een plekje.
„Alle drie mijn katten heb
ben een eigen verhaal. Zo
heb ik Truus gered uit
een koeienstal. Er werd
daar niet naar haar om
gekeken en er waren al
een paar andere katten
vertrapt door die beesten,
zo zielig. Sjaak is in be
slag genomen en daarna
in het asiel geplaatst. Wat
er precies met hem ge
beurd is, weet ik niet. En
Elvis was van een collega
van mijn dochter, die hem
door omstandigheden
naar het asiel zou bren
gen. Dat wilde ik niet heb
ben, dus die heb ik ook in
huis genomen.
Ik had er in het begin mijn
handen vol aan, zo schuw
en bang waren ze. Maar
met heel veel liefde en
geduld heb ik dat kunnen
veranderen. Nu liggen ze
heel graag lekker bij me
te kroelen."
Geen lieverdje
„Truus is overigens geen
lieverdje. Ze haalt soms
wel eens uit, maar dan
laat ik even merken wie
de baas is en dan gaat
het weer.
Ik heb al mijn hele leven
katten, ik krijg zoveel
liefde van ze. Ik zorg ook
voor alle buurtkatten
wanneer hun baasjes er
niet zijn. Doordat mijn
man vaak in het buiten
land is en mijn dochter
ver weg woont, ben ik
veel alleen. Dan is het fijn
om de katten bij me te
hebben."
Mariska den Hartog
