'Ik vond zijn
hobby
maar ik was
geïntrigeerd'
HIJ LAAT DE
VLINDERS
STIKKEN
MET ETHYL
ACETAAT
Die mm mij
Meiling (59) zag Bouke (65) aanvankelijk niet staan
tijdens de reis die zij met een groep maakte. Hij maakte
wel indruk met zijn enorme vlindernet.
k was op een planten- en vlinderreis
naar Armenië. Met een groep natuur
mensen, allemaal in van die lelijke
afritsbroeken. Bouke was een van hen,
hij viel me eerst niet op. Wel vond ik
dat hij een vreemde geur om zich heen
had, die ik niet thuis kon brengen.
Met zijn jasje vol zakken dribbelde
hij met ons mee achter de gids aan. Dat
loopje van hem, dat vond ik wel grappig.
Met van die gespierde, bruine, haarloze
kuiten. Terwijl wij planten keken, ging
hij met zijn anderhalve meter lange vang
net achter de vlinders aan. Hij had ze al
tijd: wat hij zag, ving hij. Tot groot plezier
van de rest van de groep, want zo konden
wij ze van dichtbij bekijken. Totdat
Bouke uit een van zijn talloze zakken
opeens potjes tevoorschijn trok, daar de
vlinders in stopte en ze liet stikken met
ethylacetaat. Dat was dus die geur die ik
had geroken.
Gruwelijk vond ik het. Wat was dit
voor een man? We waren toch zeker op
natuurreis? Zelf hielp ik toen al vaak met
nachtvlinders vangen, maar dat doen we
om te inventariseren welke soorten er in
ons gebied leven. We lokken ze in een
lichtval, determineren ze, en laten ze
weer vrij. Als er daarbij per ongeluk eens
één vertrapt wordt, vinden we dat heel
erg. En nu was ik op stap met iemand die
voor zijn hobby vlinders vermoordde!
Hoe akelig ik zijn hobby ook vond, ik
was toch geïntrigeerd. Ik vond het eng en
interessant tegelijk. En Bouke wist alles
over vlinders te vertellen en ook over
kevers, trouwens. Ik ben gek op mensen
die over diepgaande kennis van een on
derwerp beschikken. Zelf weet ik van
alles een beetje, net genoeg om indruk
te maken in gezelschap, maar vraag
vooral niet verder, want dan val ik door
de mand. Zo niet Bouke; die streeft naar
volledigheid. En als ik tijdens een excur
sie naast hem liep, etaleerde hij zijn
kennis graag.
We praatten over de natuur en over
boeken over de natuur en de rest van de
groep hoefde niet meer op onze aandacht
te rekenen. Steeds vaker kreeg ik kriebels
als ik bij hem in de buurt was. Dus toen
de
reis ten
einde liep en
hij me uitnodigde
bij hem thuis, heb ik ja
gezegd. Om daar ook meteen
weer spijt van te krijgen. Waar
begaf ik me in? Zo'n man die vlinders
prepareert en kevers verzamelt - wie
weet wat hij nog meer opzette? In mijn
fantasie maakte ik een soort griezelkabi
net van zijn huis, met Bouke als Dr. Cali-
gari. Half grappend waarschuwde ik mijn
vriendinnen: 'Als je over een etmaal nog
niks van me gehoord hebt, bel dan de
politie!'
Het rook er natuurlijk naar ethylace
taat. En toen hij in zijn vlinderarchief
de eerste lade opentrok, zag ik een knal
blauw exemplaar ter grootte van twee
handen. 'Ik geloof niet dat ik dit aankan',
zei ik, en dat begreep hij. We zijn gaan
wandelen in een natuurgebied, de zon
ging onder en ik zag hem dribbelen door
het gras, gravend in de grond, op zoek
naar kevers. Dit heb ik weer, dacht ik.
Maar ik had het zwaar te pakken.
Nu, een halljaar later, ben ik zo ver dat
ik dode insecten naar hem toestuur. Mijn
eerste cadeautje aan hem was een mest
kever uit mijn tuin, verpakt in een zelf
versierd doosje. Zijn eerste cadeau aan
mij was een boek om wantsen te deter
mineren. Hij is net terug van een reis naar
Zuid-Amerika waar hij nieuwe vlinders
heeft gevangen. Binnenkort ga ik weer
eens proberen of ik ernaar kan kijken." 41
magazine 17
eng
Tekst PAM VAN DER VEEN
ES Ook geïnterviewd worden over die van jou?
magazine@persgroep.nl
De echte naam van de geïnterviewde is
bekend bij de redactie.
WG
