O
Zeeuwse eierboeren vechten
keihard terug na f ipronilaffaire
Snacklade
MARGOT
17
tes, artisjokharten en truffelkaas komen sa
men op een bord. Bij il primo, de eerste gang
vragen we een extra vork om de risotto con ca-
volini, schimmelkaas en dragon te delen. De
kok maakt 'm precies volgens de regels der ri-
sottokookkunst, niet te nat en niet te droog.
De stevige cavolini (spruitjes) noch de schim
melkaas noch de dragon overheersen. Veruk-
kelijk.
We vervolgen onze reis met il secondo, de
tweede gang. De pesce del giorno, een wijting,
zwemt in botersaus. Onder een bedje van prei,
tomaat, gekookte roseval aardappeltjes en een
paar blaadjes salie krult het staartje van het
visje omhoog. Van mij had hier een knapperig
korstje onder gemogen. Of een wat gedurfder
gebruik van de salie.
Het spektakel van smaken op het bord van
mijn eetmaatje valt goed. Saltimbocca alla ro-
mana is een klassieker: sappig kalfsvlees, op
een krokantje van prosciutto. Een sliert balsa-
micosaus slingert als rinse tegenhanger over
de zoete marsalasaus.
Als contorno, bijgerecht, krijgen we sperzie
boontjes al dente. Die zijn met een gesnipperd
sjalotje en een toefje kruiden op smaak ge
bracht. Bianca serveert ze in een schaaltje dat
zo uit de kast van haar nonna (oma) had kun
nen komen.
Dat houden we simpel. We delen een due can-
noli. Twee opgerolde koekjes, gevuld met een
mengsel van ricotta en mascarpone. Op de
uiteinden zit een dip van pistachenootjes. Si
cilië komt even heel dichtbij. De kostelijke
smaken halen ons over de streep: Italy, here
we come. Bij het afrekenen lezen we op de re
kening: Eten is liefde. En dat heeft het gast
vrije team van Castafiore goed begrepen.
BEOORDELING
Voorgerecht
Hoofdgerecht
Nagerecht
Bediening
Ambiance
Prijs kwaliteit
MHet schijnt overigens dat je iets minimaal acht weken
moet doen voordatje een gedragsverandering
bewerkstelligt
Margot Verhaagen schrijft
op deze plaats elke week
overeten en drinken
in Zeeland
MELISKERKE Fipronilei was de
kanshebber om tot woord van
het jaar te worden uitgeroepen.
Het werd 'appongeluk'. Maar
voor vele betrokkenen, zoals
Willy Wauters en haar man Piet
uit Meliskerke, was fipronilei
wel degelijk het woord van het
jaar.
„We hebben een heftig, onbe
haaglijk jaar achter de rug", ver
telt ze. „Je weet niet dat je iets
verkeerd doet en al wist de Ne
derlandse Voedsel en WarenAu-
toriteit (NVWA) al in november
2016 dat het niet goed was, toch
hebben ze ons pas afgelopen juli
geïnformeerd. Daardoor moes
ten we eieren weggooien, kip
pen ruimen en kippen ruien. Dat
houdt in dat ze eerst op dieet
moeten en dat we daarna de eer
ste 30 eieren die ze leggen, weg
moeten gooien. Een financiële
strop. Niet alleen voor ons, maar
voor alle kippenboeren. We zijn
juist zuinig op onze kippen; het
is wel onze boterham", bena
drukt Wauters.
„Gelukkig staan we optimis
tisch in het leven en kijken we
vooruit. Twee van onze stallen -
in Grijpskerke en Lewedorp -
zijn weer in bedrijf, twee andere
stallen zijn nog leeg. Eerst kijken
we hoe het allemaal loopt, dan
worden die ook gevuld met kip
pen. We gaan er keihard tegen
aan om er bovenop te komen."
Ze eet zelf elke dag een ei. Zo
als deze gevulde omelet. Klop
vier eieren los met wat melk en
bak ondertussen twee gesneden
preien, een paprika, 2,5 ons
champignons en een gesneden
ui in een koekepan. Houd dit
apart en bak van het eimengsel
een omelet. Schep de groente er
op en vouw dicht. Lekker als
lunch.
De eerste week zit er alweer op. Een week
waarin ik altijd een beetje verdoofd van al
het feestgedruis, afspraken, maaltijden en
verplichtingen ben. Een week ook waarin goede
voornemens aan me voorbijtrekken en ideeën over
wat ik anders en beter wil doen komend jaar door
mijn hoofd schieten en ik met een aantal van deze
plannen aan de slag ben gegaan. Dus vroeger naar
bed, minder alcohol en wat meer rust in mijn le
ven.
Als ik bovenstaande teruglees, dan moet ik er
zelf bijna om lachen. Want na een paar weken ga
ik op een of andere manier toch weer op de oude
voet verder. Wellicht blijven een paar kleine ver
anderingen hangen, maar op een gegeven mo
ment zijn we weer terug bij af.
Het schijnt overigens dat je iets minimaal acht
weken moet doen voordat je een gedragsverande
ring bewerkstelligt. Dan zitten we alweer bijna in
maart. Omdat een van mijn voornemens is om bij
de dag te leven, is het voorlopig nog even januari.
Ik probeer deze maand onze 'snacklade' wat meer
dicht te houden. Snacklade; dat is bij ons een lade
in de keuken - bij u is het misschien een snack-
kast - waar achter al het lekkers dat we huis heb
ben zich bevindt. Nootjes, drop, chocolade, chips,
en nog veel meer lekkere dingen. Nu doe ik die
lade alleen nog maar open om er even in te kijken
om hem dan meteen weer dicht te doen. Met
moeite.
In plaats daarvan open ik de koelkastdeur en
neem iets gezonds. Ik heb een smoothie gemaakt
van een avocado, een halve geschilde komkom
mer, twee eetlepels kokosyoghurt en wat aman
delen.
Zo snackte ik toch lekker.
zaterdag 6 januari 2018
GO
En de rest?
Het dessert?
(Prijs/kwaliteit telt dubbel)
Eierboer Piet Wauters uit Meliskerke. fotomarcelledavidse
