Ook goede bergen
klimmen. Het gezellige samen fietsen
zoals op ons wekelijkse rondje Rotter-
dam-Gouda is hier ver te zoeken. Het is
ieder voor zich. Waar je in de polder als
het even niet gaat lekker in het wiel van
je voorganger kunt blijven hangen, ben je
bergop overgeleverd aan wielergoden
met namen als Conditie, Doorzettings
vermogen en Lichaamsgewicht. Nu
begint het onderlinge gevecht en de
ordening in de groep, belangrijk bij de
napret in de avonduren. Vier keer als
laatste boven? Schlemiel van de avond!
Vier keer als eerste? Aap op de rots.
Les t uit het fietsklimhandboek: stop
niet! Het haalt je uit je ritme. Maar met
stijgingspercentages tussen de 10 en 15
verzuren mijn benen snel. Mijn hartslag
stijgt tot grote hoogte en ik moet staand
op de pedalen met de kleinste versnelling
meter afdalen, hè... En ik heb dorst."
Ik twijfel. Ik voel mijn benen be
hoorlijk, maar ben ook benieuwd
hoeveel klimkilometers er nog in
zitten. Ik knik, ik ga mee. Onderaan
de Planche spreken we af: wacht niet
op mij. „Als ik stuk zit, keer ik om en
zie ik jullie op het terras van Barthé-
lémy."
De eerste kilometers zijn killing. 10
procent stijgen en dat na 110 km in de
benen. Ik ga volledig kapot, sleep me
van bocht naar bocht. Ik val nog net
niet om met m'n 6 kilometer per uur.
Alles doet pijn, maar er is ook goed
nieuws: het gat met mijn voorganger
blijft gelijk, zo'n 200 meter. Het lukt
me het feit dat ik nog niet ben omge
vallen om te zetten in iets positiefs.
Mijn benen roepen: keer om, maar
Dat ik nog niet ben omgevallen zet ik om in iets
positiefs: mijn hoofd wint het van de benen
alles op alles zetten om
nog vooruit te komen.
Uiteindelijk is er maar één conclusie: ik
moet afstappen. Té steil. En dat op de eer
ste berg. Mijn plek vanavond is duidelijk.
Ook op de tweede berg, de Ballon de
Servance, kunnen de twee beste klim
mers het niet laten om tijdens hun
demarrage bij het passeren een vette
grijns te produceren. Voor het mooie
licht tussen de bomen heb ik nauwelijks
oog, ik ploeter op het smalle weggetje
dapper naar de 1.100 meter hoge top.
Gaat het tijdens zo'n mannenweekend
dan alleen maar over elkaar aftroeven?
Op de fiets wel. Maar 's avonds worden
wel degelijk serieuze opmerkingen
gemaakt. Zo is een van de fietsvrienden
getrouwd, na een discussie die begon
met de opmerking 'Waarom vraag jij haar
na zoveel jaar samenwonen niet gewoon
ten huwelijk?' en eindigde met 'Jongens,
jullie hebben me overtuigd! Ik ga haar
vragen!'
De derde berg, de Ballon d'Alsace is de
minst zware van de dag, terwijl het met
z'n 1.247 meter toch de hoogste is. Het
uitzicht is er fenomenaal, maar daar heeft
de king of the mountain van de groep geen
boodschap aan. Hij kwam al tweemaal als
eerste bergop aan en heeft nog wel zin in
berg nummer vier. „Wie doet er mee met
de laatste klim naar de Planche des Belles
Filles?" roept hij. De meesten vinden het
mooi geweest. „Ik ben wel klaar voor
vandaag. We moeten ook nog 15 kilo
mijn hoofd wint het. Met nog een paar
kilometers te gaan vlakt de berg iets af.
Het gat blijft 200 meter. De finish
blijkt een muur. 21%, meldt een bord.
Voor mij wordt geslalomd. Ik probeer
nog iets wat op een sprintje moet lij
ken, met de allerlaatste restjes energie.
Maar na 100 meter is de tank leeg; de
laatste meters volbreng ik lopend. Met
een big smile maken we op Froome's
berg een selfie. Hij heeft het record, in
16 minuten en 4 seconden. Wij deden
er ruim 43 minuten over, maar zijn als
kinderen zo blij dat we überhaupt
boven zijn gekomen. 41
magazine 45
iaO
COAST TO COAST
Waarom we van alle mooie routes er nou net
eentje kiezen waar ze links rijden? Omdat je
daar geen last van hebt en omdat-ie grandioos
is. 225 kilometer, van Whitehaven, aan de En
gelse westkust, naar Tynemouth, aan de oost
kust (of andersom), door het Lake District en
de Black Mountains. Onderweg een flinke klim
naar de ruim 600 meter hoge Hartside. De
bewegwijzerde route gaat over landweggetjes
en over vrije fietspaden, veelal over oude
treintracés. In gezellige pubs drink je bier met
medefietsers, en boek je een kamer of slaap
zaal. c2c-guide.co.uk
■ARDENNEN
Wanne, Redoute,
Haute Levée, klin
kende namen uit de
wielerkoers Luik-Bas
tenaken-Luik, aaneen
geregen door machtige bossen en hoogvlak
ten. Wielrennen door het Waalse deel van de
Ardennen kun je zo zwaar maken als je zelf
wilt. Verslikje niet: de Wanne is een 3,5 kilo
meter lange beklimming naar bijna 500 meter,
met soms 11 procent stijging. Het gebied is vol
ledig ingericht op buitensporters: je komt met
een grote groep een eetcafé binnenrollen en
in no time is iedereen voorzien van een kool
hydraatrijk maal. Een totale buitenlandervaring
op nog geen drie uur rijden van Utrecht.
DOLOMIETEN
Wie klaar is met z'n Huez,
Ventoux en Galibier is
klaar voor de Dolomieten,
in Noord-ltalië. Grillige
rotsmassieven, gekartelde
toppen tegen een -
meestal - blauwe lucht. En pittige klimmetjes,
zoals in het 77 kilometer lange rondje om de
Sella (naar 2.244 meter), de weg omhoog naar
de Giau (stijging van bijna 1.000 meter) en de
legendarische, nietsontziende Fedaia. Tot ver
in juni kan er boven sneeuw liggen, dus in licht
tenue naar boven en dan op de top snel aan
kleden voor de koude afdaling. Beneden
wachten de heerlijkste pasta's en pizza's.
Beloning
Na een dag fietsen smaakt
Belgisch bier nóg beter.
WG
