1
8
Ruim vijfjaar geleden kwamen Peter en Corina
Heath om het leven tijdens een auto-ongeluk.
Hun tienerdochters op de achterbank raakten gewond,
maar overleefden het. Hoe is het nu met hen?
ZUSSEN VERLOREN HUN OUDERS VIJF JAAR LATER
Het waren drie
tieners. We wilden
dat ze niets
tekortkwamen
odra ze met haar
auto over het heu
veltje op de Burge
meester van Dijk-
laan in Capelle aan
den IJssel rijdt,
breekt het zweet
haar uit. Elke keer opnieuw. Joanna
Heath zit achterin de auto wanneer
in 2012 plots een auto over ditzelfde
heuveltje stuift en op hun weghelft
slingert. De koplampen schijnen
recht naar binnen. Haar moeder be
gint te gillen, geeft een ruk aan het
stuur. „Péét, riep ze naar mijn vader.
Péét!" Dan volgt de klap. Zo hard dat
Joanna's heup en bekken breken.
De deuren worden opengetrokken
door omstanders. Joanna voelt nog in
de nek van haar moeder. Geen hart
slag. Als de hulpdiensten arriveren
ligt het meisje, dan 19 jaar, naast de
auto op de weg, kijkend naar haar va
der die vreemd ademt. „Ik was moe,
ik wilde slapen maar dat mocht niet
van de agent naast me. Mijn nek
werd vastgehouden, maar ooh mijn
benen deden zo'n pijn."
Dat is waar Joanna aan denkt als ze
over het heuveltje rijdt op een van de
belangrijkste toegangswegen naar
haar woonplaats Capelle aan de IJs
sel. Op de achterbank zit nu een 2-ja-
rig meisje met zilveren oorbellen,
dochter Skye. Ja, er is veel gebeurd,
knikt Joanna. Vijfjaar geleden wer
den drie tieners (15,16 en 19) wees,
nu zijn het jonge vrouwen. Twee van
hen zelfs moeder.
Alledrie wonen nog in Capelle,
vlakbij oma Wil Berkenpeis die zich
na het ongeluk ontfermde over de
meisjes. Afgelopen dagen pendelde
de familie dagelijks naar het zieken
huis, waar de middelste zus, Ashley
(22) te vroeg is bevallen van haar
tweede kind. Op eerste kerstdag wa
ren de zusjes even samen. Er werd
gegourmet met oma en een bezoek
aan het familiegraf gebracht.
Tranen
Joanna geeft het interview als oudste
van de drie, zoals ze dat ook deed het
halfjaar na het ongeluk. Daar sprak
ze in de rechtbank de dader aan, die
bij elke zin iets verder ineen kromp.
In de nacht van het ongeluk, 26 au
gustus 2012, was het Capelse gezin
op de terugweg van oma's verjaar
dag. Hij had net een pakje sigaretten
gekocht bij het tankstation. Halver
wege die twee adressen veranderde
de toekomst voorgoed. De dader -
die Joanna kende van feestjes - reed
114 kilometer per uur op de laan waar
je 50 mag, bleek later uit onderzoek.
Hij kreeg 2,5 jaar cel.
Net als toen heeft Joanna haar
lange golvende haren in een strakke
staart gebonden, en probeert de tra
nen weg te slikken.
Ze weet niet of ze de dader ooit zal
kunnen vergeven. Eén keer hebben
ze elkaar nog gesproken, op het ge
meentehuis met de wethouder als
mediator. De dader moest huilen. Zij
ook? Ze weet het niet meer. Ze voelt
vooral boosheid en onmacht. „Ik zei:
jij hebt je vader meegenomen, ik ben
hier alleen. Het klinkt misschien
hard, maar ik hoop dat hij elke nacht
wakker schrikt en weet dat hij fout
zat. Ik sta er elke dag mee op."
In het weblog 'Het leven als wees'
dat ze vorig jaar schreef, vertelt ze
over de begrafenis die ze destijds
vanuit haar ziekenhuisbed regelde.
Ze zocht de muziek uit - Country
Roads voor papa, No Woman No Cry
voor mama - zorgde voor witte dui
ven en 'verpestte' vier A4'tjes voor ze
de juiste afscheidswoorden kon vin
den. De gasten liet ze iets schrijven
op de binnenkant van de kistdeksel.
„Dan hebben ze af en toe wat te le
zen."
In 2012 was ze nog een meisje, nu
een moeder. Met een schuin oog
donderdag 4 januari 2018
GO
'Skye op het
pot j e, dit
hadden mijn
ouders zó leuk
gevonden'
Hanneke van Houwelingen
Capelle aan den IJssel
Corina en Peter Heath. foto privé
—Oma Wil Berkenpeis
Portret van de zus
jes Heath, die ruim vijf
jaar geleden hun ou
ders verloren bij een
auto-ongeluk, met
v.l.n.r.: Ashley, oma Wil
Berkenpeis met Skye
(dochtertje van Jo
anna), Djahmila en
Joanna.
FOTO BART HOOGVELD
