II II Watersnoodmuseum toont 65 meest bijzondere voorwerpen in expositie 7 Op 1 februari is het 65 jaar geleden dat een vernietigende stormvloed de dijken slechtte. Een expositie vertelt het verhaal over de Ramp in 65 objecten. De trouwjurk', be noemt Corry Sla ger resoluut haar favoriete stuk uit de collectie van het Watersnoodmuseum. Annie Ponsioen en Cathrien Vercouteren knikken instemmend. „En het boekje uit 1720 over overstromin gen. Of de noodzender die nu weer helemaal compleet is. Het jasje van Jan Maliepaard, ook zo'n verhaal. En het mandje van Teun natuurlijk." De drie vrijwilligers van de re gistratiewerkgroep hebben in aan loop naar de herdenking van 1 fe bruari de 65 meest bijzondere voorwerpen uit de collectie van het Watersnoodmuseum uitge zocht. Eén voor ieder verstreken jaar sinds de ramp van 1953. Een keuze uit de 1.431 objecten die het museum tot dusver kreeg, al dan niet in bruikleen. Veelal toebeho rend aan mensen bij wie de stormvloed grote littekens heeft achtergelaten. De 65 geselecteerde voorwerpen gaan deel uitmaken van een speci ale expositie die vanaf de open dag (3 februari) minimaal een jaar lang is te zien. Ook verschijnt een the maboekje waarin de 65 museum stukken staan afgebeeld en wor den beschreven. Verschillende voorwerpen komen uit het depot en zijn nog niet eerder gedeeld met het grote publiek. „De Moddermeisjes", tipt Corry één van die nieuwe pareltjes. „Uit het hele land kwamen vrouwen hiernaartoe om de huizen schoon te maken. Modder naar buiten scheppen. Ze kregen een speldje voor hun werk." „Eigenlijk is het meer een broche", corrigeert An nie. Op het sieraad staan emmer en bezem afgebeeld, samen met de vermelding watersnood februari 1953. Uit het depot komt eveneens Het boekje van 1720 laat zien dat watersnood van alle tijden is - Liza de Bie, projectmedewerker Toen de familie die spullen in het museum kwam brengen en het verhaal daarachter vertelde, hebben we allemaal even zitten huilen een maquette van de Deltawerken. „Een bak van tachtig bij honderd centimeter, waar ook echt water in kan. Gemaakt en geschonken door meneer Beckers", lepelt Annie op van het registratieformulier. Hele maal weg zijn de dames ook van een caisson en de sleepboten Hud- son en Holland, een bouwplaat die uiterst zorgvuldig in elkaar is ge zet door meneer Bal. Maar een aantal objecten is dus danig bijzonder, dat ze al langer een permanent plekje hebben ge kregen in het museum. Zoals de hemelsblauwe trouwjurk van Truus van Eekelen uit Halsteren. Hemelsblauw omdat ze voor de echtverbintenis al zwanger was van Piet Roks. Corry: „Ze trouwde in 1951 in die jurk, in 1952 is hun dochtertje Ineke geboren en met de ramp in 1953 zijn moeder en dochter verdronken. Piet is een paar jaar later hertrouwd en zijn tweede vrouw heeft alles wat aan Truus (21) en Ineke (9 maanden) herinnerde bewaard. Dus ook die trouwjurk. Zelfs het bruidsboeket zat er nog bij." Truus had de jurk zelf gemaakt. De dochter van Piet en zijn tweede vrouw is naar de verdronken baby vernoemd. „Toen de familie die spullen in het museum kwam brengen en het verhaal daarachter vertelde, heb ben we allemaal even zitten hui len." In de vitrine naast het he melsblauw houden wat roze kleertjes, rammelaar en het he meltje van haar wiegje de herin nering aan Ineke levend. Zo zijn moeder en dochter toch nog verenigd in dit leven. Triest is ook het verhaal achter het jasje van Jan Maliepaard (7). Vader was kijken hoe het opa en oma verging die even verderop lager aan de dijk bij Oude-Tonge woonden. Moeder bleef met haar drie kinde ren thuis achter, maar raakte on dertussen in paniek en besloot de kinderen bij de overburen op zol der in bed te leggen. Die vlucht werd Jan (7) en zijn zusje Katie (5) fataal. Een deel van dat huis werd weggeslagen. Met haar jongste kind in de armen moest Jans moe der machteloos toezien hoe hij en Katie werden meegesleurd door het water en verdronken. Na haar overlijden, ruim vijftig jaar later, bleek dat zij tussen haar eigen kle ren het jasje van Jan had bewaard. Daar was thuis nooit over gespro ken. Het is niet allemaal somberheid wat de klok slaat, benadrukt pro jectmedewerker Liza de Bie van het Watersnoodmuseum. „Bij de samenstelling van de expositie kij ken we ook goed naar de afwisse ling tussen de verschillende ver halen. Het boekje van 1720 bij voorbeeld biedt een bijzonder overzicht van rampen door de eeuwen heen. Dat laat dus zien dat watersnood van alle tijden is." Cathrien: „En het mandje van Teun. Teun Biemond was drie dagen oud toen zijn ouders moesten vluchten voor het water. Maar ze hadden geen reiswiegje voor de baby. Toen hebben ze hem maar in een mandje gelegd. Daar paste hij precies in." Corry en Annie grinniken even bij de ge dachte aan de rijdende kaasspe cialist uit Oosterland. „Dat zou je nu niet meer zeg gen. Een flinke vent." woensdag 3 januari 2018 SD Een object, een verhaal, tranen... Marcel Modde A Cathrien Vercauteren, Annie Ponsioen, Liza de Bie en Corry Slager (vlnr) bij het mandje van Teun. foto dirk-jan gjeltema -Corry Slager, registratiewerkgroep De herinne ringsbroche voor de 'mod dermeisjes'. FOTO WATERSNOODMUSEUM De zelfgemaakte trouwjurk van de zwangere Truus Roks-van Eekelen. FOTO WATERSNOODMUSEUM

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 55