Marjan Berk
Kans op 'birdstrikes' bij
Lelystad tien keer groter
M
13
De
kanarie
is een
makkie,
maar de
konijnen
schijten
dag en
nacht
Het verhoogde risico heeft volgens
Buurma te maken met de laagvlieg
routes van Lelystad Airport. Die
gaan over tientallen kilometers op
zo'n r.8oo meter, een relatief lage
hoogte. „Dat is ook de laag waar
veel trekvogels kunnen zitten",
zegt Buurma. „Die vliegen in groe
pen bij elkaar. Het staat voor mij
vast dat de vliegtuigen van Lelystad
in botsing zullen komen met deze
vogels. Dat is vragen om proble
men. Ik denk dat er op de Lelystad
routes tot wel tien keer meer bird
strikes zullen zijn dan in de buurt
van Schiphol, waar de vliegtuigen
sneller stijgen naar grotere hoogte."
In 2015 vonden er bij Schiphol
zo'n 400 geregistreerde vogelaan
varingen plaats. Daarbij gaat het
vaak om botsingen met vogels vlak
boven de startbaan, op lagere snel
heid. De risico's daarvan zijn be
perkt. Buurma: „Dat is anders op
1.800 meter hoogte. Als je dan door
een groep vogels vliegt, belanden ze
misschien in beide motoren. Daar
zitten veel grotere risico's aan."
De Nederlandse Luchtmacht
maakt al jaren gebruik van een
'vogeltrekwaarschuwingssysteem'.
Zo weten de militairen precies in
wel luchtvak er een grote vogel
dichtheid is en kunnen zij dat mij-
Je moet maar hopen
dat de piloot het
vliegtuig veilig in het
I Jsselmeer landt
den. Daardoor is het aantal bird
strikes bij defensie de afgelopen
twintig jaar met 90 procent ge
daald. Buurma noemt het 'onbe
grijpelijk' dat er in de burgerlucht
vaart geen gebruik wordt gemaakt
van dergelijke technieken. „De gro
tere risico's op birdstrikes bij de
vliegroutes van Lelystad Airport
zijn een goede aanleiding dat wél te
doen. De kennis en de systemen
zijn er, gebruik ze. Anders gaat het
straks echt een keer mis en moet je
als passagier maar hopen dat de pi
loot het vliegtuig veilig in het IJssel-
meer laat landen."
De Vereniging Nederlandse Ver
keersvliegers noemt het pleidooi
van Buurma 'logisch'. „Ook wij ver
wachten meer vogelaanvaringen op
de Lelystad-routes", zegt woord
voerder Joost van Doesburg. „En ja,
dat brengt risico's met zich mee.
Bij ons staat vliegveiligheid op één,
maar dat gevoel krijgen we niet al
tijd. Op de fundamentele vraag of
wij de Lelystad-routes veilig genoeg
vinden, heb ik nog geen antwoord.
Daarover zijn we in gesprek."
Het ministerie van Infrastruc
tuur en Waterstaat en Luchtver
keersleiding Nederland konden
gistermiddag niet reageren.
Op de eerste dag van
het nieuwe jaar
botste ik bijna tegen
vriendin Grada,
die met haar fiets
tegen een winderige regenbui
optornde. Haar stuur hing vol
plastic tassen, op de bagagedrager
stond een kartonnen doos.
„Grada!" riep ik, blij haar eens in
levenden lijve te ontmoeten, ons
contact bestond vooral uit lang
durige telefoongesprekken. „Wat
ben je aan het doen? Zullen we
even koffie drinken?"
„Geen tijd", riep ze. Maar ze
stopte toch. Ik voerde haar met
fiets en al naar de koffieshop op
de hoek. Ik hielp haar met de tas
sen, druipend zetten we ons aan
een tafeltje. „Twee cappuccini!"
bestelde ik. „Waar ben jij in gods
naam mee bezig?"
„Ik ben op weg naar de poes
van Sonja, die zeifin haar huis in
de Ardennen zit. Dat doe ik twee
keer per dag. Ik zit dan ook nog
even bij hem, een kwartiertje,
anders is hij zo eenzaam... Dan ga
ik door naar Karin. Haar zus is
weduwe geworden, daar is ze nu
voor troost naar toe. Haar twee
katten doe ik twee keer per dag.
Haar buurvrouw stond op de
stoep toen ik aankwam: of ik een
week haar konijnen en kanarie
wilde verzorgen. De kanarie is
een makkie, maar de konijnen!
Die schijten dag en nacht. En
ze hebben het hooi en het stro
ergens in een kelderkast gezet-
zes trappen naar beneden. Mijn
Bert zei: 'Ik voel me net een
stadshoer!'
Met het oog op het vuurwerk
hebben we het hok tijdelijk in de
keuken gezet.
Op de gracht woont ook een
vriendin, die is drie weken gaan
backpacken in India: of wij haar
poes Kees willen verzorgen, die
moet elke dag een pil voor zijn
nieren hebben. Gelukkig ben ik
dan meteen op weg naar het ver
zorgingshuis, waar mijn oude
vriendin woont met een heel oud
hondje. Ik zorg voor het voer en
dan gaat Bert een halfuur wan
delen, dat moet met dat hondje.
Het is allemaal passen en me
ten met ons eigen werk. Ik was zo
doorgedraaid, dat ik gedachteloos
met een glas water de plaspil van
Kees in plaats van mijn eigen me
dicijn naar binnen sloeg...
met oog op de oorverdovende
klappen vuurwerk die we kon
den verwachten, met onze drie
neurotische katten, onze twee
oude hondjes en Bert in bed.
Gelukkig mogen we volgende
week alleen het oude hondje uit
het verzorgingshuis verzorgen.
En de planten van de bovenbuur
vrouw geven we tijdens haar vijf
maanden afwezigheid water. Ge
lukkig staan ze op het dakterras,
dat is alleen in de zomermaan
den veel werk...
We doen het graag, we vinden
het nog steeds leuk. Het is af en
toe ook een heel gepuzzel om al
les in te passen. Maar het voor
deel is dat ik overal heen loop
met een doel, want zonder doel
haat ik wandelen en nu blijf ik
meteen goed op gewicht. En al
die flessen zure rooie wijn die ze
voor ons meebrengen geef ik
weg, want we drinken niet."
woensdag 3 januari 2018
GO
Vliegtuigen van en naar Lelystad
Airport kunnen tien keer vaker
in botsing komen met zwermen
vogels dan vliegtuigen in de om
geving van Schiphol. Dat stelt
birdstrike-expert Luit Buurma.
Paolo Laconi
Lelystad
—Luit Buurma
Op oudejaarsavond lag ik,
Sinds gisteren is de filmzaal
in het soutterain van Paleis
Soestdijk van koningin Juliana
en prins Bernhard geopend
voor publiek. Maandag namen
de eerste bezoekers een kijkje.
Tot en met 7 januari krijgen be
zoekers een minirondleiding
door het niet eerder openge
stelde deel van het paleis. De
filmzaal werd in 1937 als huwe
lijkscadeau geschonken door
het Nederlandse volk. Vorige
maand kreeg Soestdijk een
nieuwe eigenaar, rijksvast
goedbedrijf de MeyerBergman
Erfgoed Groep. De bioscoop is
de eerste in een nieuwe serie
ruimtes die worden tentoonge
steld.
FOTO SASKIA BERDENIS VAN BERLEKOM
Brandganzen in de Oostvaardersplassen bij Lelystad, fotoanp
