ff
ïf
25
HET JAAR VAN JOSVANEMDEN
Je zou het bijna vergeten, maar op de dag dat Tom Dumoulin de Giro won stond ook Jos van Emden te juichen.
De tijdrit in Milaan werd gewonnen door een renner die over tien jaar het antwoord is op een Triviant-vraag. Tekst Thijs zonneveld
Het is 31 december 2027.
Genetisch gemodifi
ceerde oliebollen op ta
fel, champagne in de se-
minucleaire koelkast.
Het is een uur of twee voor midder
nacht. Je speelt een ouderwets potje
Triviant met je vrienden, want dat is
over tien jaar nog steeds een traditie.
Je krijgt een sportvraag:
Tom Dumoulin won zijn eerste
Giro d'Italia in 2017. De beslissing viel
pas in de tijdrit op de slotdag, waar
door Dumoulin van de vijfde naar de
eerste plaats in het klassement op
schoof. Maar wie was die dag de win
naar van de tijdrit in Milaan?
Zeg het maar.
Wie o wie?
Hij is een Triviant-vraag en hij
weet het. Ze werden eerste en
tweede in de tijdrit; na 29,3 kilometer
had Van Emden 15 seconden voor
sprong op Dumoulin.
Kans
Zes maanden vóór de Giro weet Van
Emden al dat er misschien wel een
kans voor hem ligt op de slotdag. „Ik
wist dat ik naar Italië zou gaan, in
dienst van Steven Kruijswijk. Maar
stiekem ging ik toch wel even kijken
of er nog een mooie tijdrit in zat. Het
was alleen niet zo dat het toen meteen
begon te leven. Dat gebeurde eigenlijk
pas twee dagen van tevoren, toen
Steven ziek naar huis moest. Ik voelde
me heel goed. Op de voorlaatste dag
ben ik heel bewust in de grupetto gaan
zitten om krachten te sparen. Wie wa
ren mijn concurrenten? Rohan Den
nis was al afgestapt in rit vijf. Dat
kwam me niet slecht uit. Er waren er
nog steeds wel een paar grote kanon
nen, maar ik besefte dat het voor mij
de grootste kans ooit was."
Een paar jaar geleden was hij mis
schien onder de druk bezweken. „Ik
liet me wel eens van de wijs brengen.
Zeker toen ik Nederlands kampioen
tijdrijden was geworden. Ik was er
veel te veel mee bezig. Bij de meeste
tijdrijders zit er een steekje los. Ze
willen alles controleren. Wanneer ze
opstaan, met hoeveel gram muesli ze
ontbijten; ze hebben de dag van de
tijdrit uitgeschreven op een velletje,
voor mij werkt het niet. Ik dacht ooit
ook dat ik klassementsrenner zou
kunnen worden als ik meer gewicht
zou verliezen. Heb ik maandenlang
alleen maar appels gegeten. Ik viel er
inderdaad van af, maar ik reed ook
achteruit. Hoe geforceerder ik me
erop richt, des te minder er uitkomt.
Ik rij hard in de tijdritten als ik goed
in mijn vel zit. Dus heb ik de extreme
focus op tijdrijden een klein beetje
losgelaten. Ik leg me erbij neer dat ik
niet alles in de hand kan houden. Ik
ben liever een goede wielrenner die
goed kan tijdrijden dan een uitmun
tende tijdrijder die niet kan wielren
nen."
Op die historische dag, 28 mei,
voelt Van Emden het al als hij op
staat: macht. „Ik voelde me fris, gre
tig. Ik wist dat het mijn dag kon wor
den. De avond daarvoor heb ik nog
geappt met Tom. Gewoon, uit
vriendschap. Ik wist dat hij de Giro
Vlak na de
finish stond
Tom opeens
naast me.
Hij omhelsde
me. Dat was
me veel waard
ging winnen. Ik hoopte het ook. Hij
het klassement en ik de tijdrit, dat
zou het mooiste zijn."
Hij doet de warming-up in een box
op het Formule i-circuit van Monza,
met Marylin Manson in zijn oren. In
de tijdrit start hij zo hard als hij kan.
„Hengsten. Zo snel mogelijk naar de
elf en rammen naar de finish. Ik wist
dat ik hard ging. Onderweg had ik
overal de beste tussentijd. Toen ik
stond uit te blazen na de finish
hoorde ik dat Vasil Kirijenka het niet
haalde. Ik ging in een tent naast de fi
nish zitten. Het duurde nog twee uur
voordat Dumoulin zou starten."
Nerveuzer
Hoe langer het duurt, des te nerveuzer
Van Emden wordt. Als Dumoulin ver
trekt houdt hij het bijna niet meer. Ze
ker als hij ziet dat Dumoulin bij het
eerste tussenpunt slechts twee secon
den achter ligt. „Ik dacht: oei. Ik wist
hoe hard ik was gestart. Als dat me
maar twee seconden had opgeleverd,
dan kon hij me in het laatste deel wel
eens voorbijrijden. Maar ik behield
mijn voorsprong. Op tweehonderd
meter voor de finish lag een flauwe
bocht. Ik zag daar dat hij het niet ging
halen. Toen ben ik maar gaan springen
en roepen. Ik heb hem niet eens meer
zien finishen. Maar vlak daarna stond
hij ineens naast me. Hij omhelsde me.
Dat was me veel waard, dat hij daar
oog voor had terwijl hij net de Giro
had gewonnen. Misschien was dat wel
het mooiste moment van die dag."
Een paar dagen na de tijdrit wordt
Dumoulin gehuldigd in Maastricht.
Van Emden is ook uitgenodigd. Hij
viert een feestje mee op het podium.
Maar terwijl Dumoulin niet meer
normaal over straat kan, haalt Van
Emden tussendoor nog even een pak
Pampers bij het Kruidvat. „Ik werd
herkend. Dat gebeurde me vóór de
Giro niet vaak hoor. Of mijn over
winning niet is ondergesneeuwd
door die van Tom? Zo zie ik het niet.
Heel Nederland heeft voor de buis
gezeten dankzij Tom. Daardoor heb
ben heel veel mensen mij ook zien
winnen."
vrijdag 29 december 2017
PC
Grootse zege in schaduw
Het lange wachten
De omhelzing van Dumoulin
Uit zijn dak op het podium
FOTO ANP. OOR VOS, PRO SHOTS
- Jos van Emden (32)
T Jos van Emden
dendert langs
de dom van Milaan.
Hij houdt vijftien
tellen voorsprong
over op Tom
Dumoulin.
FOTO COR VOS
-X
-
