titel het enige
dat telt
13
kftISfr
VI J
Lott
Jiirvii
Op 1 januari 2018 is Piet de Vos (59)
precies 25 jaar buschauffeur van een
grote wielerploeg. Hij heeft de wielrennerij
zien veranderen, van héél dichtbij.
i»
Piet de Vos (59) heeft flink
wat verschillende ploeg-
namen op zijn bus gehad,
de laatste 25 jaar, maar op
zijn loonstrookje staat dat
hij sinds 1 januari 1993 in dienst is voor
zijn huidige werkgever. Die heet te
genwoordig LottoNL-Jumbo. In 1993
heette de ploeg nog WordPerfect. Het
was provincie- en streekgenoot Jan
Raas die hem uit zijn fauteuil de wiel
rennerij in trok. De Vos is hem daar
nog altijd dankbaar voor, zei hij gister
avond voor aanvang van de vijfde edi
tie van CyclÉmotion, de afsluiting van
weer een wielerjaar en voor De Vos
een mooi moment om eens terug te
blikken.
Afgekeurd
„Ik ben een afgekeurde vrachtwagen
chauffeur. Ik heb een hernia en zat in
1992 in de WAO. Ik had daarvoor een
vrachtwagen met van die zeilen erop
en dat was erg zwaar om mee te rijden,
dus dat ging gewoon niet meer. Ik was
voor honderd procent afgekeurd. Jan
Raas wist dat. Hij kwam weieens om
een bakje koffie bij me, op den duur
zelfs drie keer per week. 'Ga eens mee
naar de koers, dan ben je er ook eens
uit', zei hij eens. Ik ging mee naar
Rome en dat was schitterend.
„Ik begon wat klusjes te doen en in
december 1992 zei hij dat hij een bus
chauffeur zocht. Dat leek me niks met
die grote namen als Jelle Nijdam, Ed-
wig Van Hooydonk, Eric Vanderaer-
den. En ik had een speciale stoel nodig
voor die rug van me. 'Dat regelen we
bij het GAK!', zei Jan. 'Je kunt altijd nog
stoppen'. Zo gezegd, zo gedaan. Het
GAK betaalde die stoel en ik ben het
gaan proberen. Dat viel nog tegen,
hoor. Ten eerste met die renners.
„Mijn eerste rit was de Ronde van de
Middellandse Zee. Het was elke keer
wel wat. Het was te warm, het was te
koud, de muziek in de bus was niet
goed... Maar dat hadden ze allemaal
van te voren afgesproken, ze waren me
aan het testen. Na de tweede dag van
de koers hadden ze alle ramen in de
bus vanuit de binnenkant ingezeept, 's
Avonds belde Jan me in het hotel, om
te vragen hoe het was. Ik vertelde dat
verhaal over die zeep. 'Ze hebben je
voorruit toch niet ingezeept?', vroeg
Jan. Ik zei: 'Nee, die is schoon'. 'Laten
zitten, dan', reageerde hij. Het heeft er
nog een dag op gezeten en na die dag
hebben ze het er zelf met drie man af
gehaald. Daarna was het klaar, met
dank aan Jan.
Tourde France
„Ik werd al snel geaccepteerd en mocht
op den duur naar de Tour de France.
Tijdens mijn eerste Tour was er een
ploegentijdrit en de start- en finish-
plek lagen veertig kilometer uit elkaar
en ik kreeg de opdracht om van de ene
naar de andere locatie te rijden. Het
was mijn eerste keer, dus ik dacht: ik
doe het gewoon. Wist ik veel. De agen
ten wisten het ook allemaal niet, want
twee kilometer voor de finish mocht
ik het parkoers op. Ik reed het dorpje in
en het werd almaar smaller. Ik keek in
m'n spiegel en daar zag ik ineens de
Panasonic-ploeg aankomen. Ik begon
te zweten!
„Ik reed stug door en ineens zag ik
dat de weg iets breder werd, dus kon ik
aan de kant. Die ploeg kwam voorbij-
geraasd en ik dook er direct achteraan.
Ik moest daar weg. Maar ik moest dus
over de finish heen en daar was het net
zo smal. Stond ik stil op de finish...
Kwaad dat ze waren van de organisa
tie! Ik zou de volgende dag niet meer
in de Tour zitten. Maar mijn geluk was
dat de begeleider van Miguel Indurain
Na die bewuste Tour
zwaaide ik wel, maar
keken de mensen me
niet eens meer aan
hetzelfde had gedaan, met zijn cam
per, want die had nog geen bus. Indu
rain had toen al wat Tours gewonnen,
was al een grote meneer, en zijn ploeg
leider ging naar de organisatie. Het
werd geregeld en het kwam erop neer
dat wij allebei één dag werden ge
schorst.
Rasmussen
„Ik heb daarna nog flink wat Tour de
Frances meegemaakt, 22 in totaal ge
loof ik. Na mijn twintigste kreeg ik een
beeldje uit handen van directeur
Christian Prudhomme. Een klein
beeldje, want ik weet niet eens meer
waar het staat. Ik heb een hoop mooie
dingen meegemaakt in die rondes. De
ene overwinning is mooier dan de an
dere. Ik kan geen mooiste noemen, al
was die hele editie van de Tour de
France die we bijna wonnen (2007)
met Michael Rasmussen wel erg mooi.
Maar als je later hoort wat-ie allemaal
heeft uitgevreten.
„Toen eenmaal bekend was dat hij
doping had gebruikt, beschuldigde hij
me er nog van dat ik hem had gehol
pen. Ik zette de televisie aan en ik was
ineens met mijn kop op het journaal.
Ze begonnen er zelfs mee. Ik moest
v -
ff
daarna op kantoor komen en vreesde
voor mijn baan. Het was zijn woord te
gen het mijne. Maar het sloeg nergens
op en de ploegleiding geloofde me ge
lukkig ook.
„Ik merkte wel dat wat er in die Tour
de France gebeurde gevolgen had. Hier
in Heinkenszand bijvoorbeeld. Wij
stallen de bussen en vrachtwagens
hier bij Bosman Transport, want die
drie vrachtwagens zijn van hem en
onze twee bussen van een bedrijf uit
Tilburg. Ik rijd er dus weieens mee
over het dorp en voor die Tour van
2007 - nog voor die uitspraken van
Rasmussen - zwaaiden veel mensen
naar me, als ik in een bus van Rabo
bank reed. Na die bewuste Tour
zwaaide ik wel, maar keken ze niet
eens meer. Dat was niet leuk. Nu lijkt
die tijd van die doping wel voorbij. De
regels zijn streng, maar dat moet wel.
Gastheer
„Ik ben tegenwoordig haast meer een
gastheer dan een buschauffeur. De bus
is een soort clubhuis geworden. De
laatste twee jaar heb ik twee grote ron
des - de Giro en de Vuelta - gedaan en
twee keer is er een documentaire ge
maakt. Die makers heb ik de hele dag
op mijn lip. Dan zijn er ook nog spon
sors die meerijden of een rondleiding
willen. Die bied ik een drankje of een
bakje koffie aan en dat vind ik leuk.
„Ik vind mijn werk sowieso nog al
tijd hartstikke leuk. Last van mijn rug
heb ik in die bus niet, want daar zitten
tegenwoordig stoelen van vier- of vijf
duizend euro in. Daar kun je alle kan
ten mee op. Ik ben zo'n 160 dagen per
jaar op pad voor de ploeg in een vrij
korte periode en dan ben je echt on
derdeel van die ploeg. Wij horen als
chauffeurs bijna alles als eerste, hè.
Soms willen de renners hulp hebben,
omdat ze ergens mee zitten, maar dur
ven ze het niet te vragen. Inmiddels
weet ik wel wanneer ik aan de bel
moet en kan trekken. Dat hoort er ge
woon bij. Ik ga me natuurlijk niet be
moeien met het strijdplan, maar als ik
kan helpen dan doe ik dat."
der en van dichterbij. Het enige
dat je kunt doen, is zorgen dat je in
de baan van het schot ligt."
Net als ieder jaar behoort Ter-
neuzen ook deze editie weer tot de
titelfavorieten. Ook buurman en
rivaal Terneuzense Boys is een
kanshebber. „Tegen de Boys spe
len maakt het alleen nog maar
mooier", vindt Geensen.
Of Terneuzen op volle sterkte
kan aantreden, is nog maar de
vraag. De ploeg heeft te maken
met een aantal blessuregevallen.
Zo is het meespelen van Jarno
Waebeke en Douwe de Kok nog
twijfelachtig.
Met Saïd Bouzambou heeft de
ploeg wel een flink wapen in huis.
De Vlissinger is topscorer van
Groene Ster, dat uitkomt in de ere-
divisie van het zaalvoetbal. Maar
op de finaledag is hij niet van de
partij, door interlandverplichtin
gen bij het Nederlands zaalvoet
balteam. Bert den Hamer is juist
pas op de finaledag inzetbaar.
Zaterdag barst het soccergeweld
los met de groepswedstrijden in
poule 1 en 2. De duels gaan vanaf
12.00 uur van start. Naast Terneu
zen spelen in poule 1 ook Bres-
kens, Steen, RIA W. en IJzendijke.
Poule 2 bestaat uit HW'24, Wal
cheren, Koewacht en Hoek 2.
De ploegen in poule 3 (Terneu
zense Boys, Spui, Sluiskil en
Zaamslag) komen woensdag 3 ja
nuari in actie. Poule 4 (RCS,
SDO'63, Hontenisse en Philip
pine) speelt een dag later. Zaterdag
6 januari is de finaledag.
donderdag 28 december 2017
PM
buschi
luffeur ook gastheer
LQtlO
II 1MB
Mitchell Minnaard
Heinkenszand
Piet de Vos rijdt al een kwart
eeuw als buschauffeur rond in de
wielrennerij. Hij rolde erin dankzij
Jan Raas. foto mechteld jansen
- Piet de Vos
- V'-T-f —7' zmt w
3^
Bert den Hamer, hier op archiefbeeld, kan pas op de finaledag meedoen, fotomarkneelemans
