16 EZEL
De ezel heeft al eeuwenlang een eigen plaats bij de
kribbe. Er is twijfel geweest. Stond hij er toevallig,
toen de ouders met de pasgeborene een schuil
plaats zochten? Uiteindelijk was het handiger om
hem van begin af aan een rol te laten spelen. Maria
was net bevallen. Ze zal blij geweest zijn dat ze met
haar kind op de rug van de ezel plaats kon nemen.
en ezel zijn? PZC-
chef Raymond de
Frel heeft er geen
moeite mee. Hij is
maar wat trots dat
er eentje naar
hem is vernoemd.
ie kent dat liedje uit Kinderen voor Kinde
ren nog? 'Hij, hij moet dit jaar de ezel zijn,
hij moet de ezel zijn!' Leuk bedacht, een
kerststal als uitgangspunt voor deze bijlage. Maar wie
wil er in vredesnaam met een ezel worden geassoci
eerd? De ezel staat nou niet bepaald symbool voor in
telligentie, ook al stoot ie zich nooit twee keer aan de
zelfde steen. En flexibel is de koppige viervoeter ook al
niet. Wat bij een ezel in zijn kop zit, zit niet in zijn kont,
zullen we maar zeggen.
Nee, de mensen staan niet in de rij om de ezel te spe
len. Denk maar eens aan de kersttoneelstukjes op de ba
sisschool. je zakte toch door de grond als je hoorde dat
jij de ezel mocht zijn? Nou, ik niet. Ik was namelijk niet
eens goed genoeg om ezel te zijn. Ik mocht met kerst
'een boom' spelen in de Triniteitskerk in Terneuzen.
Meer zat er niet in.
Ja, lach mij maar uit. Dat hebben mijn collega's in de
afgelopen elf jaar ook al vaak gedaan. Want welke jour
nalist heeft er nou een ezel die naar hem is vernoemd?
Niemand. Behalve ik. 'Mijn' ezel heet Frelleke, een re
gelrechte verwijzing naar mijn achternaam.
Frelleke is in mei 2006 geboren op de kinderboerderij
in Terneuzen, in een periode waarin ik voor deze krant
wekelijks berichtte over het wel en wee op de door ge
handicapte mensen gerunde boerderij. Als dank voor
die reeks noemden ze het kersverse ezelinnetje Frelleke.
Daar ben ik trots op. Vooral omdat ik weet wie die naam
hebben bedacht. Dat zijn de mensen van de kinder
boerderij; de mensen die zich elke ochtend om 10 uur
weer blauw lachen omdat ze de koffie net over de rand
schenken, de mensen die elke dag weer voldoening ha
len uit het poetsen van voederbieten, de mensen voor
wie het tempo in de 'echte' maatschappij net iets te snel
gaat.
Frelleke speelt sinds die tijd een bescheiden rol in mijn
leven. Een maand na de geboorte figureerde het veulen
tje in de fotoreportage van mijn huwelijk. Mijn vader
en ik rolden mijn hoogbejaarde oma er nog eens naartoe
voor een fotoshoot. Op familiefeestjes ging het meer
dan eens over 'onze ezel'. En mijn oudste dochter Lieke
had door onze vele bezoekjes aan de kinderboerderij
ook een zwak voor het ezeltje dat heet zoals zij ook heet.
Frelleke hoorde in zekere zin een beetje bij de familie.
Totdat ze werd verkocht.
Frelleke was namelijk soms ook best
een bitch. Lief voor kinderen, be
halve voor haar eigen kind.
Haar nazaat Froukje moest het
soms ontgelden, ze wilde haar nogal
eens bestijgen. Dat maakte het
voor de kinderboerderij tij
dens een bezuinigings
ronde makkelijker om
haar te koop aan te bie
den. Ik schrok daar best een beetje van. Je
hecht je tenslotte toch aan zo'n beestje.
Maar goed, ik had begrip voor de situatie.
Het roer moest om bij de boerderij in Terneuzen, dus
zat er helaas niets anders op dan rigoureuze maatrege
len. Frelleke zelf kopen was echt geen optie; een schil
dersezel past al nauwelijks in onze achtertuin, laat staan
een levende.
John den Hollander uit Rilland hapte snel toe. Hij
blies kinderboerderij De Binnenhaven in Hansweert
nieuw leven in en zag in Frelleke een publiekstrekker.
John had grote plannen met de boerderij, vertelde hij
mij twee jaar geleden toen ik Frelleke nog eens opzocht.
Ook met Frelleke. Een hengst zou met haar voor nieuwe
nazaten zorgen, zoveel was zeker.
Het kwam er niet van. Een jaar na Frellekes verhui
zing van Terneuzen naar Hansweert werd de boerderij
alweer gesloten. Daarna ben ik haar uit het oog verloren.
Ik heb geen idee waar ze naartoe is gebracht. Naar een
andere kinderboerderij, naar een particulier, naar het
slachthuis? Vooral dat laatste zint me voor geen meter.
Ze zullen mijn ezel potverdorie toch niet tot worst heb
ben gedraaid?
zaterdag 23 december 2017
A Raymond de Frel
toto marcelle davidse
A fotowinoevertz
Ze zullen Frelleke
toch niet tot worst
Raymond de Frel
Fotoreportage
