10 ZE
In het atelier
Het is zo'n typisch
Zeeuws dorpshuis, on
opvallend in Geersdijk.
Een deur en twee ramen
gelijkvloers, een dubbel raam op
de eerste verdieping, een gevel die
een gebroken Franse kap ver
raadt. Daar, achter die twee onder
ste ramen, moeten we zijn voor
het atelier van Christina de Vos.
Op de voordeur zit een oud, email
len naamplaatje: J. de Vos. „Dat is
van mijn vader", vertelt de kunste
nares. „Hij heeft het huis gekocht
van een oudtante. Vele jaren heeft
hij er gewerkt en verbouwd. Uit
eindelijk wilde mijn moeder er
niet gaan wonen. In 2013 heb ik ge
zegd: dan ga ik er naartoe."
Christina de Vos (1965) woonde
tot dan zo'n dertig jaar in Rotter
dam. Daar was ze terechtgekomen
voor haar studie aan de Academie
voor Beeldende Kunsten, de hui
dige Willem de Kooning Akade-
mie. Ze kreeg vakken als beeld
houwen, lettertekenen. En materi
aalkennis: „Terpentine gaat recht
door de huid het bloed in, dat heb
ik onthouden."
Het was niet meteen hosanna op
de academie: „De eerste twee jaar
werd mijn werk afgekraakt. Pas in
het derde jaar veranderde dat. Ik
kreeg korte tijd les van Klaas Gub-
bels, de man van de stillevens met
koffiekannen. Hij zei: 'Die kleine
moet je in de gaten houden'. Vol
gens hem had ik een goed kleurge
voel. Daarna explodeerde het."
In de periode tussen 2005 en
2012 maakte ze schilderijen geïn
spireerd op de roman 'Zonsopgan
gen boven zee' van Jeroen Brou
wers. De meeste van die werken
zijn te vinden in het kunstboek
'Aurora'. Voor het album 'Regifted
Light' van Baby Dee, de Ameri
kaanse singer-songwriter die te
vens haar vrouw is - maakte ze in
2011 een serie slakken.
Ze wordt schilder genoemd.
„Maar", zegt ze in haar boek 'Au
rora', „ik ben een tekenaar, ik zoek
naar de zuiverste vorm, de meest-
zeggende onopgesmuktheid."
Meestal werkt ze met houtskool
en acrylverf. Op haar werktafel lig
gen restjes houtskool. De zoek
tocht is in haar kunst altijd colla
geachtig zichtbaar: „Ik werk met
verschillende lagen. Op linnen -
de drager - breng ik laagjes katoen
aan. Als de voorstelling niet is wat
ik wil, dan verbeter ik die door er
repen af te trekken of te snijden en
er nieuwe lagen overheen te lij
men. Zo begin ik telkens met een
schone lei. Vernielen hoort erbij."
Het stanleymes op haar werkta
fel in de voorkamer - het eigenlijke
atelier - vertelt dat ze geen pardon
kent.
Ook schilderijen die al aan de
wand hangen kunnen 'slachtoffer'
worden van veranderend inzicht.
De emmer vol met uit schilderijen
weggesneden handen en hoofden
spreekt voor zich.
Sinds ze in Zeeland woont
werkt Christina de Vos aan een se
rie 'beschermheiligen'. In de
woonkamer hangen de Heilige Lu
cia en Maria Magdalena. Ook
Jeanne d'Arc is geharnast van de
partij. Die heiligen zeggen veel
over de visie en het gevoel van
waaruit ze werkt: „Het is vaak oor
log bij mij. Mijn moeder is Duitse.
Op school leerde ik over de oorlog,
wat er in Duitsland is uitgericht. Ik
stelde me voor dat mijn Duitse fa
milieleden in de oorlog geen hel
den waren. Hoe graag ik ook bij
hen thuiskwam, tegelijk reali
seerde ik me hoe vriendelijke
mensen de vreselijkste dingen
kunnen doen. Het gevoel, dat de
verschrikkelijke Nazi ook prachtig
viool kan spelen, is altijd aanwe
zig. In de Joegoslavië-oorlog zag je
ook de vriendelijkste mensen de
ergste dingen doen. Voor jezelf
kun je alleen maar hopen."
dinsdag 19 december 2017
WA
Christina de Vos in haar atelier in Geersdijk. fotüsmechteld jansen
Jan van Damme
Dit is een serie over
Zeeuwse kunstenaars en
hun werkplek.
Vandaag: Christina de Vos
in Geersdijk.
Meer info over Christina de Vos:
christinadevos.nl
Ik begin telkens met een schone lei
