22 ZEELAND
De plotselinge carrièreswitch van de kinderen Wismans richting boerderij
Pa en ma Wismans stonden er alleen
voor in hun boerenbedrijf. Maar zie, de
kinderen geven hun baan op en keren
terug op de zuivelboerderij.
zv
De één vond koeien al
tijd maar 'stomme
beesten', de ander is
zelfs bang voor de
dieren. Maar enkele
jaren geleden gaven alle drie de
kinderen Wismans hun baan op
en gingen werken in het bedrijf
van hun ouders, Zuivelboerderij
De Driehoek in Oosterhout. Anke
(32) en vriend Maarten (33), Martje
(30) en Bram (28). Ouders Harrie
(64) en Marij Wismans (61) gin
gen van nul naar vier opvolgers.
Anke: „Ik ben als enige van de drie
altijd al dol geweest op koeien. Het
zijn zulke mooie dieren. Ik voel me
prettig in de stal. De warmte, de
sfeer."
Harrie: „Als tiener deed ze mee
aan wedstrijden veebeoordelen.
Stond ze daar tussen alleen maar
jongens, sommige wel twee keer
zo oud als zij! Anke riep altijd: ik
wil naar de landbouwschool. Op
de havo was het in een klap over."
Anke: „Op de boerderij ben je al
leen, dacht ik. Mis je het sociale.
Dus volgde ik een studie psycho
logie, vond een baan. Maar al snel
bleek ik niet te kunnen leven zon
der koeien."
Harrie knipogend: „Stiekem had
ik dat altijd wel gedacht. Daarom
heb ik me nooit echt druk gemaakt
over een opvolger."
Maarten: „We hebben in 2014 sa
men de sprong in het diepe geno
men. Anke is van de koeien, ik
zette hier een kaasmakerij op. Ik
kom zelf uit de ICT, maar maakte
thuis al weieens zelf kaas. Van
onze keuze heb ik geen moment
spijt gehad. Zelfs als ik om één uur
's nachts nog kaas sta te maken,
geniet ik nog."
Martje: „Ik kreeg als kind weinig
mee van het boerenleven. Ik ben
zelfs bang voor koeien! Ik werkte
bij een kinderopvang, maar had
het er steeds minder naar mijn zin.
Ondertussen werd hier de kaas
makerij opgezet. Het leek me wél
leuk om daar een rol in te spelen."
Bram: „Martje is echt bepalend
geweest bij de kaaswinkel. Van de
inrichting tot de marketing." La
chend: „We hebben samen ook
een kaascursus gevolgd."
Maarten: „Op papier kunnen jul
lie kaas maken, ja."
Bram: „Ik vond koeien altijd maar
stomme dieren. Had er een hekel
aan als het 's avonds aan tafel al
leen maar over de boerderij ging.
Ik hielp weieens met inkuilen,
maar dat was ik na een half uur
dan ook zat."
Martje: „Behalve als de zon
scheen. Stond ie daar in zijn blote
bast te zonnen."
Bram: „je moet wat! De omme
zwaai: ik kon geen stageadres vin
den, dus hielp ik hier mee met de
grote verbouwing. Toen kwam ik
écht met de dieren in aanraking,
ontstond de liefde voor het vak. Ik
heb nog wel even een kantoorbaan
gehad, maar dat leverde me zo
weinig energie op."
Harrie: „Hij kwam op een zater
dagmiddag thuis en zei: ik heb
ontslag genomen, ik kom hier
werken."
Anke: „Die hulp was meer dan
welkom. Er moest veel gebeuren.
De verbouwing, ik was net twee
maanden moeder. We zijn altijd
een hecht gezin geweest. Ik denk
dat Martje en Bram ook wel aan
voelden dat het nodig was."
Bram: „Het betekende wel hard
werken. Boer word je niet even. Je
moet van heel veel dingen iets af
weten. De gezondheid van de die
ren, het voer, de landerijen erom
heen. Maar dat maakt het juist ook
interessant."
Harrie: „Bram wist eerst alleen dat
Maar al snel
bleek ik niet te
kunnen leven
zonder koeien
een koe vier poten en een staart
had. Toen ik hem de eerste maan
den in de stal zag, dacht ik: hoe is
dit mogelijk! Is hij het wel? Prach
tig! Anke en Maarten hadden dit
later nooit alleen kunnen draaien."
Maarten lachend: „Dat betekent
niet dat altijd alles er vredig aan
toegaat hoor."
Anke: „We zijn allemaal tempera
mentvol. Een soort Italiaanse fa
milie. Dat botst weieens. Daarom
is het goed dat Maarten er is. Hij
blijft altijd rustig."
Hij kwam thuis en
zei: ik heb ontslag
genomen, ik kom
hier werken
Harrie: „We spreken het wel altijd
meteen uit. Praten veel met el
kaar."
Anke: „Het is ook best een zware
periode geweest. Dat speelt ook
mee."
Harrie: „Toen Anke en Maarten in
de maatschap kwamen, hebben
we behoorlijk wat investeringen
gedaan. Mijn toenmalige compag
non uitgekocht, het bedrijf ver
nieuwd, de kaasmakerij opgezet.
Snel daarna zakte de melkprijs in
én kwam er nieuwe regelgeving.
Financieel hadden we het lastig."
Anke: „Er moeten wel vier gezin
nen van dit bedrijfleven. Wat dan
wel fijn is aan een familiebedrijf: je
hebt steun aan elkaar en kan veel
dieper gaan. Tegen personeel kun
je niet zeggen: deze maand krijg je
maar de helft van je loon."
Bram: „Ik heb het idee dat we nu
op een kantelpunt staan. De melk
prijzen trekken iets aan. De inves
teringen beginnen zich uit te beta
len."
Anke: „Ik ben mijn ouders heel
dankbaar dat ze dit zo gedurfd
hebben."
Harrie: „Mijn motto is: je moet in
je leven twee keer een groot risico
nemen. Hadden we dit niet ge
daan? Dan was het bedrijf er over
een paar jaar niet meer geweest.
Nu kan ik nog even door blijven
werken en daarna is het aan de
kinderen. En ik weet dat het dan in
goede handen is."
maandag 18 december 2017
Het boerenbedrijf Wismans is weer compleet. Vlnr. dochter Anke Wismans met jongste zoon Toby, naast haar haar man Maarten van Fessem, zoon Bram Wismans, vader
Harrie, dochter Martje en moeder Marij. fotojohanwouters/pix4profs
Van nul naar vier opvolgers
Jamaica Vink
Oosterhout
-Anke Wismans
Harrie Wismans
