M
9
Geld om het dak te maken heb
ik niet. Ik heb al mijn spaargeld
nodig om te overleven
(37) heeft nog wel een dak, maar het
is provisorisch gedicht met een
blauw zeil en stenen van een omge
vallen muur om het water buiten te
houden. Ze werkte voor de orkaan bij
een juwelier in Philipsburg, maar de
zaak is nog altijd niet heropend. En
dus zit zij zonder inkomen. „Geld om
het te laten maken heb ik niet. Ik heb
al mijn spaargeld nodig om te overle
ven. Ik woon hier met mijn autisti
sche zoon en mijn moeder."
Het betonnen huis van Angie
Lindsey (43) een paar straten ver
derop is wel nagenoeg ongeschonden
uit de orkaan gekomen, maar zij heeft
weer een ander groot probleem: al
drie maanden geen stroom. De ener
giemaatschappij is door de kabels
heen. Aan een buurman met een ge
nerator betaalt ze nu 4,50 dollar per
nacht zodat ze toch nog een beetje
licht in huis heeft. Maar de koelkast
kan er niet op worden aangesloten.
Ook geen wasmachine of ventilator,
waardoor het in huis stikt van de
muggen. „Vorige week kwam ie
mand van het elektriciteitsbedrijf
kijken naar de omgevallen paal. Ein
delijk gaan we stroom krijgen, dacht
ik. Maar sindsdien heb ik de man niet
meer gezien", zegt ze.
Lindsey woont hier met twee kinde
ren en ook zij is haar baan kwijtge
raakt. Ze werkte bij hotel Divi Little
Bay in de schoonmaak. Dat hotel gaat
naar verwachting pas volgend voor
jaar weer open.
Emoties
De misère waar veel inwoners nog in
zitten, laat bij sommigen geestelijk
diepe sporen na. Hoofd Mireille Re-
gales merkt het op haar half ver
woeste middelbare school Sundial.
Kinderen zijn opvliegeriger, vooral
degenen die het voor de orkaan al
moeilijk hadden. „Een leerling
barstte onlangs in huilen uit, omdat
hij van zijn oma op zijn kop had ge
kregen dat het hem nog steeds niet
was gelukt om het dak van de ouder
lijke woning te repareren. Gelukkig
kwam deze jongen naar de mentor,
maar er zijn ook leerlingen die hun
emoties uiten door erop los te slaan."
De pyschische problemen bij kin
deren en hun ouders zijn nog onder
controle, merkt schoolpsycholoog
Zuleima Wiolenus. Maar de ko
mende maanden wordt het span
nend of dat zo blijft. „Veel mensen
leven nu nog van dag tot dag. Maar
wat gebeurt er als ze langdurig werk
loos blijven en niets meer hebben om
te eten?"
Voedselbonnen
En er speelt nog iets: veel bewoners
vrezen voor een sterke toename van
de criminaliteit als mensen door hun
laatste spaarcenten heen raken. Het
Rode Kruis probeert met hulpgeld
uit Nederland gezinnen die het
meest lijden, van eten te voorzien. Ze
delen voedselbonnen uit, waarmee
bewoners voor 83 dollar per week
boodschappen kunnen doen in een
supermarkt. Hierdoor hebben nu
12.000 mensen iets te eten.
Maar de voedselbonnen komen
niet bij iedereen terecht, vertellen di
verse bewoners en dat erkent ook het
Rode Kruis. „In een ideale wereld
helpen we iedereen, maar we moeten
prioriteiten stellen", zegt woordvoer
ster Kathy Mueller van het Rode
Kruis.
Sint-Maarten heeft nog maanden
nodig om er weer helemaal bovenop
te komen, verwachten hulpverleners.
Al hebben sommige bewoners on
verwachts een enorme meevaller,
zoals Melisse Browne (26). Ze verloor
het huis waar ze is opgegroeid en met
haar twee kinderen woonde en
moest tijdelijk bij haar broer verblij
ven. Maar afgelopen week hoorde ze
van de woningbouwvereniging dat er
een flatje vrijkwam waar ze direct in
kan. Zonder ramen weliswaar, want
die zijn gesneuveld tijdens Irma.
Maar het gebouw staat er verder vrij
wel ongeschonden bij. De inrichting
kreeg ze bij elkaar dankzij hulp van
familie en vrienden. Een collega
schonk haar een complete inventaris
voor haar keuken. Familie in Amerika
kocht nieuwe keukenapparatuur
voor haar, zoals een koelkast en een
magnetron. En een stapelbed voor
haar twee kinderen. Wachten tot
haar nieuwe huis is herbouwd, was
geen optie. „Ik wil verder met mijn
leven. Deze buurt is veel veiliger,
zonder drugsdealers. En er wonen
ook nog eens meer kinderen. Einde
lijk kunnen we weer naar de toe
komst kijken."
gepland. Toch zijn ondernemers aan
de boulevard maar wat blij met de
eerste vakantiedollars die in hun
land worden uitgegeven. Al valt de
opbrengst nog flink tegen. Welgeteld
25 klanten hebben ze bij bar Oualichi
gehad. Normaal in het hoogseizoen
zijn dat er meer dan 150. „Maar het is
een begin", zegt serveerster Malena
hoopvol. „Dit is de eerste dag dat we
open zijn. Ik heb tenminste weer
werk."
Doffe ellende
In de elf uur dat het schip aan de kade
blijft liggen, komen de meeste toeris
ten niet verder dan de keurig opge
knapte Boulevard en Frontstreet, de
'PC Hooftstraat' van Philipsburg. Ter
wijl mensen hier vakantie vieren, is
het leven in veel buurten eromheen
nog doffe ellende. Wie een ritje
maakt naar Dutch Quarter, ziet nog
talloze huizen zonder daken. Jewery
(49) timmert erop los en probeert op
zijn vrije zondagmiddag het huis van
zijn vriendin weer waterdicht te ma
ken. Ze hadden geen geld om er eer
der aan te beginnen. „Ik klus bij an
deren en verdien zo wat geld om zelf
dit huis te kunnen maken", zegt hij.
Zijn buurvrouw Leonie Sherriffe
dinsdag 12 december 2017
- Leonie Sherriffe (37)
Het is behelpen, maar de verkopers
weten buitenlandse klandizie te werven.
Melisse Browne is dolgelukkig met
haar nieuwe flat, al heeft die geen ramen.
Schoolhoofd Mireille Regales merkt
dat de kinderen nu sneller boos worden.
A Een inmiddels vertrouwd straatbeeld:
een klusser op weg naar een reparatie.
