22 ZE
Zijn vrouw Elly stimuleert hem om door te gaan als verzorger bij clubs
zv
Leo Janssen is al jarenlang verzorger van VVC'68
en HSC'28, en heeft inmiddels een rijk leven achter
zich liggen. Een gesprek over koprollen, tijdrekken en
zijn ei van Columbus.
ooi dat 'ie zondagmid
dag in de kantine bij
HSC'28 nog een koprol
maakte. De club
I vierde na de met 2-0
gewonnen thuiswedstrijd tegen Mo
lenschot een uitgesteld feestje, van
wege de een week eerder behaalde
periodetitel en verzorger Leo Janssen
(71) liet even zien hoe fit hij nog is.
Janssen is bezig aan zijn tiende sei
zoen in Heerle. Bij WC'68 is hij, ver
deeld over twee periodes, ook al zo
wat een decennium actief. Janssen is
honkvast. „Als ik ergens ben, ga ik
niet gauw lopen."
De in Halsteren woonachtige Jans
sen is een begrip in de West-Bra
bantse voetbalwereld. Als verzorger
diende hij vele jaren lang De Schut
ters, de club in zijn geboorteplaats
Stampersgat. Die vereniging heeft
nog steeds een apart plekje in zijn
hart. „Ik keek op maandag altijd eerst
in de krant wat ze gedaan hadden. Nu
met de app gaat het nog veel sneller."
Ook bij het grote Rillandia, met Pe
ter Kepers en andere West-Brabantse
grootheden, was hij ooit verzorger.
„Het jaar dat Peter Maas daar als trai
ner begon." Bij Smerdiek was hij zes
jaar actief, nadat de toenmalige trai
ner Cees Stoutjesdijk hem gevraagd
had. „Een echte dorpsclub, ik heb
daar mooie jaren gehad." Op invalba-
sis deed hij ook de verzorging bij vrij
wel alle Bergse clubs. Vaak werd in
nacompetities een beroep gedaan op
zijn gouden handjes. „Ik ben met
heel wat verschillende clubs kampi
oen geworden."
Niet dat hij zich daarvoor op de
borst slaat. Janssen is de bescheiden
heid zelve. Pas na veel mitsen en ma
ren stemt hij toe in het gesprek. Het
liefst werkt hij op de achtergrond.
Verzorging, dat is voor hem een pas
sie. En het houdt je fit en vitaal. „Met
al die jonge gasten om je heen blijf je
zelf jong, ook al kan ik qua leeftijd
hun opa zijn." Die koprol in Heerle is
het beste bewijs dat het goed gaat
met Janssen. „Dat is de judoka in mij.
Die koprol verleer je niet. Ik heb zes
jaar aan topsport gedaan."
Afzien en drillen
Ineens zitten we ruim vijftig jaar te
rug in de tijd. Janssen, een beschei
den voetballer bij De Schutters, kiest
voor het judo. Hij is geïnspireerd
door Jos Aanraad, een neef van moe
derskant. Aanraad was een icoon in
zijn tijd, nam het geregeld tegen de
grote Anton Geesink op en zijn
sportschool Avanti in Oud Gastel
trok talenten uit de wijde regio. Ook
Janssen meldde zich aan. Het is een
periode die hem gevormd heeft. „Jos
was een echte winnaar. Bij hem was
het afzien, drillen. Ik heb er geleerd
dat in sport niet altijd de beste wint,
wel de volhouder."
Janssen haalde zijn zwarte band,
was een keer sparringpartner van
Geesink en vocht op de mat met
Wim Ruska, nog zo'n reus uit een
vervlogen tijd. Met zijn team werd
Janssen eind jaren zestig zelfs tot
Met al die
jonge gasten
om je heen
blijf je zelf ook
jong, ook al
kan ik qua
leeftijd hun
opa zijn
twee keer toe nationaal kampioen.
„In die periode hebben ik leren vech
ten en strijden."
Berenconditie
De Halsternaar heeft in zijn jonge ja
ren een avontuurlijk leven geleid en
werkte als duiker mee aan de realisa
tie van zowel de Van Brienenoord-
brug als de Heinenoordtunnel. Later
zat 'ie op de grote vaart, met Ethiopië
en andere Afrikaanse bestemmingen.
Als tweede machinist met EHBO-di-
ploma had hij het tijdens die zeerei
zen vaak druk. „Er waren nogal wat
geslachtsziekten aan boord." Zelf
kwam hij van zee terug met een be
renconditie. Hij won de klassieke
zwemrace over het Volkerak, van
Dinteloord naar de overkant en te
rug. „In hetzelfde tij, dat is nooit ie
mand anders gelukt."
Janssen had ook jarenlang een ei
gen rijschool, zat nog een tijd op een
cutterzuiger bij de Oosterschelde-
werken en vond zijn ultieme baan als
hulpverlener op de Bergse ambu
lance. Dertig jaar lang rukte hij uit.
Een bijzondere tijd. „Je kunt iets voor
een ander betekenen, dat maakt het
tot mooi werk." Vreugde was er zeker
(„er zijn onderweg moeders bij mij
bevallen"), vaker was er verdriet.
Naar schatting 350 dodelijke onge
vallen heeft Janssen meegemaakt.
Veel wil hij er niet over kwijt. „Er
waren traumatische gebeurtenissen
bij. Maar ik heb er geen schuldgevoe
lens aan over gehouden."
De rust zelve
Wie ook belangrijk in zijn leven is:
echtgenote Elly. „Met twee clubs ben
ik vaak van huis, doordeweeks op
avonden en in het weekend. Zij sti
muleert me om het vol te houden."
Elly heeft een voetbalhart. Ze speelde
zelfbij de dames van FC Bergen en
het café-elftal van Bart Zoet, oud
wielrenner en later horeca-onderne-
mer in Bergen op Zoom. Janssen: „Ze
heeft meer verstand van voetbal dan
ik." Juist daarom houdt Janssen zich
op de bank ook rustig, naast trainers
als Rien Luijstenburg en Johan
Claassens. „Veel verzorgers dringen
aan op een wissel als een speler niet
functioneert. Dat zal ik nooit doen,
in ieder niet op voetbaltechnische
gronden."
Chemisch goedje
Ook huldigt Janssen de geheimen
van de verzorgingsruimte. „Spelers
vertellen mij vaak meer dan de trai
ner, ook over hun privéleven. Die
verhalen hou ik altijd voor mezelf."
Met doping of andere verboden prak
tijken heeft Janssen nooit te maken
gehad. Wat er sinds jaar en dag wel in
zijn koffertje zit is Burnshield, een
chemische koeling die wordt ge
bruikt voor brandwondenslachtof
fers. Via zijn contacten in de GGD-
wereld kan hij de gel op de kop tik
ken. „Het is over de datum en niet
meer te gebruiken waarvoor het oor
spronkelijk bedoeld is. Maar je kunt
er perfect mee koelen, bij een enkel
blessure bijvoorbeeld."
Cees-Rein van den Hoogenband,
de vader van Pieter en een van zijn
leermeesters, noemde de gel het ei
van Columbus. „Je voorkomt zwellin
gen en de speler is daardoor sneller
hersteld."
Als verzorger heeft Janssen zijn ei
gen ethiek, ook als het gaat om spor
tiviteit. „Blessures voorwenden, daar
hou ik niet van. Ik zie trouwens met
een wél of het serieus is of niet. Een
speler die echt geblesseerd is, rolt
niet zes keer door. Aan tijdrekken bij
de verzorging heb ik nooit meege
daan. Voor dat soort praktijken leen
ik me niet."
maandag 4 december 2017
De gouden handjes van Janssen
Ben van den Aarssen
Halsteren
Leo Janssen in zijn
vertrouwde omge
ving: het verzorgers-
honk van VVC'68, de
zaterdagploeg waar
hij als verzorger werk
zaam is. Ook bij
HSC'28 lapt hij ge
blesseerde spelers
op. FOTO CHRIS VAN
KLINKEN/PIX4PR0FS
-Leo Janssen (71)
