Hoe wreed mootje zijn
om een hulpeloze baby
alleen achter te laten in
een donkere kanïër?|
De wereld van de jagers-verzamelaars is
keihard want veel kinderen sterven aan
infecties. Maar de keren dat ik weten
schappers sprak over die jagers-verzame
laars, meende ik een glinstering in hun
ogen te zien als ze het hadden over de
manier waarop zij omgingen met
kinderen.
Ook de boeken Mother Nature en Mothers
Others van Sarah Blaffer Hrdy, hebben
diepe indruk op me gemaakt. Een van de
belangrijkste boodschappen is dat een
mensenmoeder het niet alleen kan. Zeker
als een moeder meer dan één kind heeft,
moet ze hulp krijgen. Van grootouders,
zussen, broers, oudere kinderen of de
vader van het kind. Een jonge moeder
met twee kleine kinderen zonder hulp
en alleen achterlaten in een Vinex-wijk,
is mishandeling. Kinderen hebben
meerdere opvoeders nodig. Man of
vrouw, dat maakt niet zo veel uit. Als
het er maar meer dan één is.
En zo heb ik in de loop van de tijd nog
wel een paar inzichten gekregen die me
voorkomen als bijzonder waar.
Maar wat ik ook steeds beter zie, is dat
alles wat ik uit de berg wetenschappelijk
materiaal haal, een reflectie is van wat
ik zelf als kind heb meegemaakt. Ik was
bijvoorbeeld bang in het donker en zal
daarom nooit schrijven dat een hard
vochtige slaaptraining belangrijk is voor
de ontwikkeling van een kind. Hoe
wreed moet je zijn om een hulpeloze
baby alleen achter te laten in een donkere
kamer? Dat is dus precies wat de jagers
verzamelaars ervan vinden.
Ik kan nu ook verklaren waarom ik gevaar
voelde toen mijn moeder zo wanhopig
was na het afgebroken wieltje. Ze kon
niet verder met twee kleine kinderen en
de kapotte wandelwagen. Mijn vader was
aan het werk. Haar ouders woonden ver
weg. Veel vriendinnen had ze nog niet in
haar nieuwe woonplaats want we woon
den er nog niet zo lang. Ze stond er alleen
voor. Er was geen hulp. Ze was machte
loos. Kleinklauwaapjes die maar één baby
tegelijk kunnen dragen, bijten in zo'n
geval hun kleintje dood.
Maar na mijn ongeluk waren we niet
alleen, we waren omringd door een
gemeenschap van mensen die hielpen
mij te verzorgen. Ik had weliswaar een
zware hersenschudding en een schedel-
basisfractuur, maar ik voelde me veilig in
een gemeenschap van zieke en gewonde
kinderen die samen met mij op de
kinderzaal lagen. Ik ben geen seconde
bang geweest in het ziekenhuis.
En, oh ja. Dat mijn vrouw Annemarieke
uitgever is en mij aan het werk zette om
over dit soort dingen na te denken, is ook
niet helemaal toevallig. Haar vader, die
veel te jong overleed toen zij veertien
was, vond het leuk om samen met haar
boekjes te maken. Hij leerde haar dat een
goede man boekjes met haar maakt. Nu
maak ik dus boekjes met haar.
De dingen die je doet als je bij je
kinderen bent, hebben veel invloed. Maar
dingen doorgeven, doe je vooral als je er
niet mee bezig bent. Het is zoals John
Lennon zingt in het lied Beautiful Boy:
Life is what happens to you while you're
busy making other plans. Het leven is wat
je gebeurt terwijl je andere plannen
maakt. <1
magazine 23
