'Ze springt
desnoods
in het
onbekende'
ZE HOUDT
MIJN KEUZES
GEREGELD
TEGEN HET
LICHT
Die van mij
Maarten (39) bewondert de levenshouding van
Jelke (43). Ze heeft het hart op de tong, is nuchter en
uitgesproken. Toch heeft hij het er soms moeilijk mee.
k wist al vroeg dat ik zowel op mannen
als vrouwen val. Na een lange relatie
met een man werd ik verliefd op Jelke.
Omdat ze een mooi en lief persoon is,
en toevallig zit ze in een vrouwenli
chaam. Het grote voordeel daarvan is: je
krijgt er makkelijker een kind mee. Maar
hoewel ik een kinderwens had, en we dit
jaar samen een dochtertje hebben gekre
gen, was dat niet de reden om voor een
vrouw te kiezen.
Ik viel op haar natuurlijk openheid,
haar no bullshit-mentaliteit. Jelke heeft
het hart op de tong, ze zegt wat ze denkt,
voelt, vindt. Daar ben ik jaloers op, want
zelf sta ik meestal los van mijn emoties.
De enige keer dat er een traan over mijn
wang liep, was toen ons kind geboren
werd. Verder zul je mij niet zien huilen.
Dat heeft te maken met mijn pestverle-
den. Als ik liet zien dat ik verdriet had als
kind, werd ik daar keihard op afgerekend.
Maar ook in het gezin waar ik uit kom
liep je niet met je gevoelens te koop. Doe
maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
Jelke is veel meer in contact met zich
zelf. Ik vind het te gek hoe zij beslissin
gen neemt - ze springt desnoods
geblinddoekt in het onbekende. 'Ja, dit
is tof, dit gaan we doen!' Terwijl ik altijd
alles beredeneer en mijn beslissingen laat
afhangen van hoe ik denk dat anderen
mij zien: hoe ik mijn werk doe, hoe ik
me kleed, hoe ik sta te dansen op de
dansvloer. Jelke is daar veel vrijer in,
heeft meer schijt aan wat mensen van
haar vinden. Dat heeft een grote aantrek
kingskracht op mij. Ze stimuleert mij ook
om meer mezelf te zijn en duidelijker aan
te geven wat ik wel en niet wil. Behalve
als ik aangeef dat ik een spelletje wil
spelen op mijn telefoon. Dan vindt zij
dat ik het huis moet stofzuigen.
In al haar directheid kan Jelke soms ook
vrij bot uit de hoek komen. Tegen een
vriend met dreadlocks zei ze laatst: 'Knip
dat smerige haar toch af!' En tegen haar
broer: 'Die nieuwe vriendin van jou vind
ik niks. Ik wil je ex terug!' Dat kan je niet
maken, denk ik dan. Zelf zou ik zoiets
nooit durven zeggen, ook al ben ik het
er misschien wel mee eens. Ik ben ook
niet
zo goed in
het bevragen
van mensen. Ik denk
al snel: het zal wel. Om
het moment vervolgens vol te
kletsen over ditjes en datjes, vol
gens Jelke. Zij doet dat heel anders; als ze
ziet dat een vriendin in een ongelukkige
relatie blijft hangen, gaat ze daar vragen
over stellen. Ze wil oprecht weten
waarom iemand bepaalde keuzes maakt.
Mijn keuzes houdt ze ook geregeld
tegen het licht. Daar heb ik niet altijd zin
in. Ze zet me aan het denken over mijn
beslissingen. Waarom ik me altijd over
de kop werk, bijvoorbeeld. 'Jij wilde toch
zo graag een kind', vraagt ze. 'Waarom
ben je dan zo vaak weg en kies je niet
voor je gezin?' Waarop ik met mijn bek
vol tanden sta. Ik heb al moeite om mijn
grenzen te bewaken, maar op mijn werk
geldt dat nog eens dubbel. Daar wordt
Jelke gek van, natuurlijk. Die moet de
boel thuis steeds opvangen als ik weer
een trein later neem.
Dat dit voor mijzelf ook niet werkt, is
helaas ook gebleken: ik zit nu met een
burn-out die Jelke al van ver heeft zien
aankomen. En al wrijft ze het me niet in,
extra zuur vindt ze het wel. En gelijk
heeft ze." 41
geblind
doekt
Tekst PAM VAN DER VEEN
ES Ook geïnterviewd worden over die van jou?
magazine@persgroep.nl
magazine 15
