Ik krijg mijn
favoriete boek
maar niet terug
Ze vragen me nog
steeds of ik even
hun haar knip
Wat zijn die vragen in deze
rubriek toch vaak intrigerend.
Ze roepen bij mij, wantrouwig
en dirty minded van aard, altijd meer
vragen op dan er gesteld worden.
Ik begin met die aardige collega. Is de
relatie met hem of haar door het voort
durend niet teruggeven van Wolfe niet
verslechterd in de loop van de jaren? Hoe
zat die relatie trouwens in elkaar? Heeft
hij, ik ga voor
HEEFT HIJ
HET NOG IN
DEKAST
STAAN OF IS
HET ZOEK?
het gemak maar
even uit van
een hij, het
boek eigenlijk
wel gelezen?
Sterker: heeft
hij het nog in
de kast staan of is het bij verhuizing, op
ruiming of op een vakantieadres zoekge
raakt?
En dan die boodschap die erin staat.
Van de oude Tom Wolfe himself! In
dat geval zou ik vergezeld door een
deurwaarder onmiddellijk bij die collega,
aardig of niet, op de stoep staan.
Niet van Wolfe? Van
wie is die boodschap dan? Uw moeder,
oude geliefde, huidige partner? Wat zou
ik al die dingen graag weten voor ik een
definitief oordeel vel.
Ik denk en vrees dat u naar dat boek
kunt fluiten. Tien jaar lang 'sorry' horen
of'verdorie weer niet aan gedacht' is te
lang. U bent zelf waarschijnlijk te aardig.
Nu ik er goed over nadenk: ligt daar niet
de kern van het probleem?
Wat een mooie carrièreswitch
hebt u gemaakt! Daar zult u
dik tevreden mee zijn. Ik stel
voor dat u een brief schrijft aan vrienden
en directe connecties waarin u puntsge
wijs uitlegt waarom u die overstap wilde.
En dat u
VERTELZE
OVERUW
PERSOONLIJKE
GROEI
kennelijk
hebt nage
laten te
vertellen
dat u geen
kapster
meer bent, maar directiesecretaresse. Dat
u als kapster hebt ervaren hoe dienstbaar
u kunt zijn, maar dat dat toch echt in het
verleden ligt. Vertel ze over de persoon
lijke groei die u in de nieuwe baan hebt
doorgemaakt en dat u overtuigd bent dat
zij begrijpen dat u in uw vrije tijd niet uw
vorige beroep wilt uitoefenen.
Maar er is nóg iets. Stel dat u nog
kapster was geweest en dergelijke ver
zoeken had gekregen... de welwillend
heid om buiten werktijd bij te klussen,
moeten we niet laten gebeuren. We
handelen ermee buiten de wet om,
want het gaat hier om zwart geld.
Misschien is de welwillendheid om
dergelijke klussen aan te nemen een
restant van de crisis, toen ambachts
lieden zaten te springen om klussen.
Dat is nu niet meer zo, die praktijken
moeten we achter ons laten. 41
magazine 63
In een vlaag van zendingsdrang heb ik mijn favoriete boek
uitgeleend aan een aardige collega. Vreugdevuur der ijdelheden,
van Tom Wolfe. Er staat ook een boodschap voor mij in. Al tien
jaar heeft ze het in huis en ik heb er al verschillende keren naar
gevraagd. Ik wil het graag terug.
JOOST PRINSEN
Acteur (75) die graag
zegt: 'Het is geen weer
om te zeuren.'
GERDA HAVERTONG
Theatermaker (71):
'Alles watje uit liefde
geeft, doet ertoe.'
Ik ben directiesecretaresse, maar vroeger was ik kapster. In mijn
privé-omgeving vinden sommige mensen het vanzelfsprekend
dat ik ze nog wel even knip. Gratis, of voor 5 euro verven en
permanenten. Ik wil dat niet en vind het vervelend dat het van
mij verwacht wordt. Hoe geef ik mijn grenzen aan?
WG
