KIEK GEKLEED
Geaccepteerd maar toch apart gezet
10 ZE
Monnikenwerk
De Immigratie- en Naturali
satiedienst (IND) moet be
ter screenen bij homosek
suele asielzoekers. Die worden te
vaak teruggestuurd naar het land
van herkomst, terwijl ze wel dege
lijk recht hebben op asiel. WD,
CDA en CU steunen een voorstel
hierover van D66", las ik afgelopen
woensdag op de NOS-site. Ik dacht
terug aan een jonge man die ik bij
een azc ontmoette.
Hij was mensenrechtenactivist
in Afrika. Hij kwam op voor gelijke
behandeling van mensen, onge
acht hun seksuele voorkeur. Dat
kwam hem duur te staan. Hij had
zijn leven lief en vluchtte naar Ne
derland. Geen veiliger plek dan
hier kun je zeggen. Toen ik een
keer opmerkte dat ik het moedig
vond wat hij had gedaan, zei hij
dat hij beter andere keuzes had
kunnen maken. Hij had spijt als
haren op zijn hoofd dat hij in zijn
vaderland voor zijn seksuele ge
aardheid was uitgekomen en de
belangen van homo's en lesbien
nes had behartigd. Terugkeer was
levensgevaarlijk. Wanneer hij con
tact zou opnemen met zijn familie
of vrienden in het land van her
komst zou hij ook hen in gevaar
brengen. Hij leek helemaal alleen
op de wereld te staan.
In hetzelfde bericht op de NOS-
site staat dat ook voor 'bekeerlin
gen' het onderzoek van de IND
nog wel een tikkie te verbeteren is.
Maar in Nederland kun je pro
bleemloos christen zijn, geen vei
liger plek dan hier. Stel dat je ho
moseksueel bent én christen, heb
je het dan dubbel goed? Hier in
Zeeland is een actief LHBT-net-
werk en de Zeeuwse parel, een
prijs voor een organisatie die zich
inzet voor acceptatie van seksuele
diversiteit. In oktober 2017 werd
deze prijs nog uitgereikt aan zorg
instelling Ter Valcke in Goes. En in
Middelburg is er op zaterdag 9 de
cember om 15.30 uur een advents
viering in de Doopsgezinde Ver
maning voor iedereen, ook men
sen die homo's en lesbiennes een
warm hart toedragen. Het schijnt
heel bijzonder te zijn, deze kerk
dienst die mede wordt georgani
seerd door CHJC Zeeland-West
Brabant. Mensen ervaren het als
een warm bad, is mij gezegd. De
viering heeft dit jaar als thema
'Imagine', de kracht van verbeel
ding, en vindt voor de achtste keer
plaats. Bizar. Waarom zou je nog
een aparte viering moeten willen
hebben voor mensen op basis van
hun seksuele geaardheid? Is dat
niet net zo overbodig als het
'vrouw magazine' van de Tele
graaf? Als homo ga je toch gewoon
naar de plaatselijke kerk en als
vrouw kun je gewoon de krant le
zen, zeg maar. Of staat er bij de
dorpskerk iemand bij de deur om
te vragen: 'Wat is je seksuele voor
keur enneleef je die ook uit?'
Om afhankelijk van je antwoord je
toegang tot het huis van God te
geven, te onthouden of aan voor
waarden te verbinden? Of zou het
Waarom zou je
nog een aparte
viering moeten
willen hebben?
genuanceerder liggen. Dat ande
ren je op zo'n wijze goed doen, dat
je van het idee doordrongen raakt
dat het niet vanzelfsprekend is.
Dat je dankbaar móet zijn voor de
ruimte die je binnen een kerk
krijgt. Waardoor je je geaccepteerd
weet, maar apart gezet voelt?
vrijdag 1 december 2017
foto Ruben Oreel
De winter gaat ons uitzicht kleden. Sneeuw, het is een bijna vervlogen herinnering. Zoals ooit, bij Meliskerke. Ruiters zijn inmiddels ook
geen dagelijkse kost meer.
José Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
