j: w I 9 Dat ik met de dood van een jonge vent zo'n succes behaalde: vreselijk *-<#9 rornmiiii zat de hele dag Boursin te vreten, waar schijnlijk. Publiek schatert. De Leeuw ook: „Ga er maar uit, rol maar weg!" De Leeuw: „Na de voorstelling van Simone kwam ik thuis en daar zag ik op het antwoordapparaat het getal 75 knipperen. Zo veel nieuwe berichten had ik binnengekregen na de uitzen ding met René, bijna allemaal van huilende familieleden en vrienden, tot Mies Bouwman aan toe. Ik zie me nog staan, met mijn rug tegen de muur, de lichten uit, terwijl ik de ene na de andere emotionele boodschap op het bandje hoorde; ik moest daar enorm van janken. Dat ik met de na derende dood van een jonge vent zo'n succes behaalde - vreselijk. Die nacht ben ik met veel te veel witte wijn aan de keukentafel van Hanneke Groenteman geëindigd, ik kon er niet over uit." De Leeuw: „Hoe lang denk je dat je nog hebt?" Klijn: „Ik hoop niet zo lang hoor. Ik ben het zat. Het lijkt nu wel even leuk en aardig, maar het is gewoon elke dag een worsteling. En je hebt heel veel pijn en een leeg leven. Je bentalles kwijt." De Leeuw: „Andere media doken massaal op René na de uitzending. Ik wilde er helemaal niets mee te ma ken hebben, zat met mijn eigen ge voelens en ik claimde Renés verhaal ook nog eens. Egocentrisch van me en zo dubbel ook: aan de ene kant wilde ik hem alle ruimte geven om zijn verhaal te vertellen, maar dan ei genlijk wel alleen bij mij. „Na een paar dagen kwamen René en zijn vriend Maarten bij ons eten. René vertelde over alle uitnodigin gen van televisieprogramma's en zei: ik ga het doen ook, Paul. Ik wil naar de 5 Uur Show, ik wil alles. Hij, de showman, kon nu echt vliegen. Ik weet zeker dat hij het daardoor nog wat maanden langer vol heeft gehou den." Réne Klijn sterft op 5 septem ber 1993, drie dagen voor zijn 31ste verjaardag. I'm mister Blue, I'm here to stay with you, And no matter what you do, When you're lonely, I'll be lonely too De Leeuw: „René kende dat nummer van de Britse band Yazoo. Het zei mij he-le-maal niks, maar dat gebeurt wel vaker. Hij wilde het zingen in onze uitzending en ik vroeg hem of ik mee mocht doen. Goed, zei René. Maar alleen het refrein." De Leeuw: „Heb je alles geregeld voor je begrafenis of crematie?" Klijn: „Ik heb in elk geval mijn wensen kenbaar gemaakt. Heel duidelijk." De Leeuw:„Wat dan bijvoorbeeld?" Klijn: „Ik wil niet al te veel in details treden, moet ook een beetje verrassing blijven voorde men sen." De Leeuw, schaterend: „Ja, anders komen ze niet meer!" De Leeuw: „De uitvaart was prachtig, ik herinner me dat we veel ballonnen omhoog lieten. Een klein jaar later strooiden Maarten en ik de as van René uit op de Hudson in New York en daar hebben we ook een uitzen ding van gemaakt. Eigenlijk mocht de as van een overledene niet mee naar Amerika. We hebben het ge woon in de bagage gestopt en het is gelukt. We waren toch in New York, omdat we met de uitzending over René genomineerd waren voor een Emmy Award in de categorie Variety. Samen met Absolutely Fabulous en Drop the Dead Donkey, twee fantasti sche comedy's. En daar zat ons pro gramma dan tussen, want: ook amu sement. Die uitreiking werd trou wens een giller want er waren twee winnaars. Maar wij niet, ha! Daar heb ik een beetje om moeten lachen. Het was ook een beetje triest, ik noem het regenhumor: zijn er twee win naars onder de drie genomineerden, zit je er nog niet bij. „Met dit programma wonnen we een Bronzen Roos op het Festival van Montreux, daar ging een enorme dis cussie in de jury aan vooraf. De voor zitter vond dat het eigenlijk niet kon, lachen om aids. Het was onze manier om moeilijke thema's te behandelen en ik ben dolblij dat dit met René zo gegaan is. Heel Nederland wist na de uitzending wat aids was en hij heeft aan het einde van zijn leven nog een hit kunnen scoren. Mr. Blue stond op nummer 1 in de top 100 van 1992. On gelooflijk." Tijdens de aftiteling vraagt De Leeuw aan Klijn: „Ben je moe?" Klijn knikt. Be slist: „Ja, ik wil nu daarnaartoe. Naar achteren." De Leeuw: „René ging meteen naar huis. Hij was kapot." Stilte. Dan: „Ik heb sindsdien zo veel kleren wegge daan, maar het overhemd dat ik in die uitzending met René droeg, hangt nog steeds in de kast. Ik heb het nooit meer gedragen, maar ik gooi 'm echt niet weg." zaterdag 25 november 2017 GO —Paul de Leeuw

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 9