MET EEN DAK
KOEPEL, ZODAT
IK VANUIT M'N
BED STERREN
KAN ZIEN
Column
Zo'n superefficiënte tiny house, het lijkt Monica wel
wat. Ze weet zelfs al waar het moet komen.
De Tiny House Movement fasci
neert me mateloos. Het mini-
huisje alleen al. Vaak heerlijk
licht door een hele wand van
glas. Ik fantaseer er ook graag
een dakkoepel bij, zodat ik vanuit m'n
bed de sterren kan zien.
En dan de efficiëntie in zo'n huisje.
Alles heeft een plek en functie, liefst
meerdere. Een kledingkast die ook een
trap is, een bank die transformeert tot
tafel, en een keuken die je na de afwas
weer achter de badkamer kunt wegschui
ven. Ik zou ook lepels willen die, als je
ze omdraait, een vork zijn.
Zo'n tiny house valt ook lekker te com
bineren met al die andere ontspullings-
hypes. De honderd-dingen-en-nog-
geen-paperclip-meer-trend bijvoorbeeld.
Je mag honderd dingen hebben, inclusief
kleding, en dat is het dan. In een tiny
house passen ook niet meer dan honderd
dingen. Een rommellaatje? Echt niet.
Rommel bestaat niet in mijn minihuisje.
Rondslingerende administratie? Nee,
nee, alles netjes gescand in de cloud. Ik
zie een verbeterde versie van mezelf daar
wonen. Wel jammer van mijn schoenen
collectie, maar misschien kan ik een
beetje smokkelen en die bij een vriendin
onderbrengen.
Ik heb ook al een plek op het oog. In
het bos vlak bij ons huis. Dan schilder ik
hem groen, niemand die er last van heeft.
Mocht er toch bezwaar komen, dan
kan-ie ook nog tussen het pleintje en
de parkeerplaats hierachter. Minder idyl
lisch, geef ik toe. Asfalt en een vuilcontai
ner als buurman, maar van een vrolijke
tiny house knapt het pleintje wel op.
Het moet trouwens wel een iets groter
minihuisje worden dan gemiddeld, want
mijn twee meisjes moeten er natuurlijk
ook in passen. Maar een stapelbed, dat
tevens dienstdoet als klimrek, bureau en
schuilplaats voor als mama vervelend
doet, neemt nou ook weer niet zoveel
plek in beslag.
Wat denk je ervan, vraag ik Nieuwe
Liefde. Lekker simpel, overzichtelijk,
geen hypotheekgedoe en sowieso bespaar
je bakken met geld, want je kunt wegens
ruimtegebrek toch niks kopen. Een klein
issue zou nog kunnen zijn: boeken. Hij
heeft er minstens tweeduizend, maar als
hij nou een top 10 uitkiest, mag hij die
meenemen.
Nee? Nou, dan niet hoor, des te meer
ruimte voor de meisjes en mij. Blijft hij
lekker ouderwets in z'n nieuwbouwflat
wonen.
Maar, zeg ik serieus, ik zie er echt
wel wat in, downsizen, weinig spullen,
weinig lasten. 'Denk je dat ik dat zou
kunnen?' 'Wil je een eerlijk antwoord?'
vraagt-ie. Ik knik. 'In geen honderd jaar.' 41
Monica
Beek is
journalist
en heeft
twee
dochters.
H Reageren?
monica@
persgroep.nl
Minihuisje
61 zaterdag 25 november 2017
