9
Erbarmelijke situatie op de eilanden
OVERVOLLE KAMPEN
kinderen, in Griekenland", vertelt ze
in een van de lokalen van een
schooltje waar vluchtelingenkinde
ren 's middags opvang of extra les
kunnen krijgen. Ze komt er elke dag.
Haar tweeling speelt er graag met
andere kinderen. En het geeft haar
wat rust, want ze is blij dat ze niet
meer in een kamp woont, maar:
„We delen ons appartement met een
andere vrouw met een kind. Dat gaat
niet goed samen."
Weer wellen tranen op in haar
ogen. Later zegt ze, in een onbewaakt
ogenblik: „Alsjeblieft, help me."
Ranem wil niet in Griekenland
blijven; ze wil naar haar broer in
Duitsland toe. Ze heeft een aanvraag
voor gezinshereniging gedaan. Net
Wat moet ik in
Livadia doen?
Er is geen
werk. Ik ken
niemand die
hier een baan
vindt
zoals de Mahmouds in Livadia dat
hebben gedaan. Twee van hun kinde
ren wonen al in Duitsland, ze hebben
elkaar al tijden niet gezien.
Zabir Mahmoud: „We wonen hier
prima. De buren zijn vriendelijk. Als
het zou kunnen, zou ik mijn kinde
ren vanuit Duitsland hierheen halen.
Maar wat moet ik in Livadia doen? Ik
ben elektricien, maar er is hier geen
werk. Geen vluchteling hier die ik
ken, kan een baan vinden."
Het vinden van werk is al een
probleem voor de inwoners van het
stadje zelf, de werkloosheid is er
hoog.
Zo zijn er nog honderden gezinnen
die door willen, meestal naar Duits
land. Vaak ook is hun verzoek tot
gezinshereniging al goedgekeurd,
maar duurt het maanden totdat alle
documenten gereed zijn. Het grote
wachten, noemen hulpverleners het.
Reispapieren
De Mahmouds kregen hun goed
keuring al in maart, maar de reispapie
ren blijven uit. Het leidt tot spanning
tussen Griekenland en Duitsland,
waarbij de eerste de laatste ervan
beschuldigt de procedures opzettelijk
te rekken.
De vluchtelingen zelf raken
ondertussen zo gefrustreerd dat begin
deze maand enkele gezinnen dagen
lang een hongerstaking hielden op
het centrale plein van Athene. Aan de
horizon doemt nog een probleem op:
het huisvestingsproject geldt officieel
alleen voor vluchtelingen die nog in
procedure zijn. Wie asiel krijgt in
Griekenland én daar ook wil blijven,
moet op termijn het appartement uit
en zelf huisvesting regelen.
Vice-burgemeester Papagiannakis
van Athene: „Dat is een probleem,
want er is nauwelijks sociale
woningbouw in Griekenland."
Het noodhulpbudget van de EU
stopt eind 2018. „Dit project heeft
heel veel problemen opgelost,
het zal moeten worden overdragen
aan de Griekse overheid en de
gemeenten. En die zullen er geld
voor moeten vinden, maar dat is een
probleem: we hébben namelijk geen
geld."
vrijdag 24 november 2017
GO
T Zabir Mahmoud met
vrouw en kinderen in hun
appartement. „Tien maan
den in een tentenkamp was
héél lang. Ik ben hier heel
blij mee."
FOTO'S MARIA MARAKI
Op 1 oktober waren
volgens de UNHCR nog
46.462 vluchtelingen in
Griekenland, 13.652 van
hen zitten 'vast' op de
eilanden, waar de situa
tie een stuk slechter is
dan op het vasteland.
De meesten verblijven in
overvolle kampen. Velen
mogen de eilanden niet
af omdat ze zijn aan
gekomen na de zoge
noemde EU-Turkijedeal
van maart 2016. leder
een die na die deal is
aangekomen, moet in
principe terug naar
Turkije om daar te
worden opgevangen of
te wachten op relocatie
naar Europa.
Omdat er nog steeds
honderden mensen per
maand met bootjes
oversteken vanuit
Turkije, groeit de druk
op de toch al overvolle
opvangkampen op de
eilanden. Hulporganisa
ties hebben al meerdere
keren alarm geslagen
over de erbarmelijke
omstandigheden. Huis
vesting in appartemen
ten, zoals nu op het
vasteland gebeurt, komt
nog nauwelijks van de
grond. Onder meer
omdat er simpelweg
minder huisvesting
beschikbaar is.
FOTO REUTERS/ALKIS KONSTANTINIDIS
Griekenland telt momenteel nog
46.000 vluchtelingen.
Ranem met haar tweeling en zoontje. „Het is lastig hier
alleen in Griekenland, met mijn kinderen."
—Zabir Mahmoud
