7
Een aanval duurt een paar minuten tot twee uur
ële angsten onder ogen te zien. Ik heb
ook baat bij mindfulness: probeer in
het nu te leven. Als je een paniekaan
val krijgt, laat de shit dan maar over
je heen komen.
Ik heb nog steeds aanvallen en ben
er nog steeds bang voor. Maar ik kan
er wel beter mee omgaan. Ik besef dat
het overgaat en dat ik er niets aan
overhoud. Dat ik niét gek word en dat
ik, zolang ik kan reflecteren op mijn
angst voor controleverlies, ik de con
trole nog heb.
Ik weet zeker dat ik er vanaf kom.
Voor en tijdens mijn vakantie in
Amerika deze maand heb ik er helaas
wel last van gehad. Het ging 's nachts
vaak mis. Wat niet zo gek is met al
die nieuwe indrukken en de span
ning van het reizen.
Ik had nooit gedacht dat dit mij zou
Ik had nooit gedacht
dat dit mij zou
overkomen. Het past
niet bij mijn zelfbeeld
overkomen. Als er een positieve kant
aan zit, is het wel dat ik mezelf er be
ter door heb leren kennen. Paniek
aanvallen pasten niet bij het beeld
dat ik van mezelf had. Ik ben toch
Marieke, de altijd vrolijke, drukke
meid? De Marieke die nooit 'nee'
zegt, altijd in is voor van alles en nog
wat? Ik wilde het niet accepteren:
nee, dit bén ik niet!
Vroeger voelde ik me schuldig als
ik niet op een uitnodiging van een
ERKENDE ZIEKTE
vriendin inging om samen iets te on
dernemen. Nu sta ik sterker in mijn
schoenen. Ik besef dat ik rust en re
gelmaat nodig heb, dat ik mezelf in
acht moet nemen.
Hoe moeilijk ook, ik heb mijn fa
milie en vrienden vrij snel op de
hoogte gesteld. Zij reageerden goed.
Van mijn ouders hoorde ik, voor het
eerst, dat meer familieleden kampen
met paniekaanvallen. Dat is belang
rijke informatie: aan paniekstoornis
sen zit een erfelijke component.
Omdat mijn vrienden weten wat me
mankeert en er relaxed over doen,
kan ik in hun gezelschap in de stress
raken.
Wat me opvalt: sinds ik heb verteld
over mijn paniekaanvallen, hoor ik
vaak: jij ook? Veel mensen van mijn
leeftijd kampen ermee, maar bijna
niemand praat erover. Dat is de
schaamte, hè. Er zou veel opener over
gesproken kunnen worden."
dinsdag 21 november 2017
Pas toen Marieke
haar ouders inlichtte,
bleek dat het vaker in
de familie voorkomt.
FOTO DESIRÉE SCHIPPERS
10 procent van de Ne
derlanders (1,7 miljoen
mensen) heeft wel eens
een paniekaanval gehad.
Komt het vaker voor, dan
heet het een paniekstoor
nis. Van alle Nederlanders
kampt 3,8 procent ermee,
circa 650.000 mensen.
Vrouwen lijden meer
onder deze erkende psy
chische ziekte dan man
nen. Paniekstoornissen
komen het vaakst voor in
de leeftijdscategorie 25
tot 44 jaar. Een aanval
duurt een paar minuten
tot twee uur en is lichame
lijk gezien onschadelijk.
De hartslag verhoogt zich
sterk, er ontstaat druk op
de borst (waardoor men
sen kunnen denken dat ze
een hartaanval krijgen),
overmatig zweten, tril
lende handen, duizelig
heid, wazig zien en vaak
hyperventilatie.
Psychisch onderga je
onder meer een sterk ont
heemd gevoel, het idee
dat je gek wordt en de
controle verliest. Na een
paniekaanval ontstaat
vaak angst voor een vol
gende aanval, waardoor
patiënten in een vicieuze
cirkel raken. Mensen dur
ven bijvoorbeeld niet meer
naar buiten en ontwikke
len pleinvrees.
De oorzaken hebben
meestal te maken met
(onbewuste) stress, ver
moeidheid en veranderin
gen in het leven. Stoffen
als cafeïne kunnen een
aanval uitlokken. Aanleg
speelt ook een rol, zoals
blijkt uit recent onderzoek
door Saskia Wolfensber-
ger van het VU Medisch
Centrum onder eeneiige
tweelingen.
Paniekstoornissen zijn
goed te behandelen met
cognitieve (gedragsthera
pie, waarbij patiënten hun
storing als minder bedrei
gend leren zien en strate
gieën ontwikkelen om pa
niekaanvallen te herken
nen en te voorkomen.
Soms kunnen medicijnen
helpen.
