8
HOMOSEKSUELE DOMINEE ANNE-MARIE VAN BRIEMEN
Anderen konden
homoseksueel
zijn, maar niet
dominee Anne-Marie
van Briemen. Dat
dacht ze, tot de liefde
haar inhaalde. Over
geloof, wanhoop,
lege plekken in 'haar'
kerk en vooral: liefde.
Anne-Marie van Briemen (39) stapt
afgelopen vrijdag naar voren op de
Generale Synode, de landelijke ver
gadering van de protestantse kerk.
Daar praat het bestuur over de beslis
sing homohuwelijken ook in de kerk
in te zegenen. Het gaat haar letterlijk
aan het hart. Lang wist Van Briemen
zich geen raad met haar geaardheid,
nu staat daar de dominee die wor
stelde en bovenkwam. Het verbaast
haar zelf misschien nog het meeste.
Nooit was ze zo open. Ze voelt zich
kwetsbaar, maar het is tijd om het
anderen gemakkelijker te maken dan
zij het heeft gehad.
Als kind is Anne-Marie gelovig 'tot
en met'. „Ik kreeg het van thuis mee,
in een positief klimaat." Ze gaat in
Gouda naar het gymnasium op het
Driestar College, waar de meisjes
rokken dragen en het geloof een cen
trale rol heeft. Daarna kiest Van Brie
men voor een studie theologie. Ze
belandt in Utrecht, daarna in Oxford.
Ze is zo'n typische student die bij
een vereniging zit en in een romme
lig studentenhuis woont. Maar altijd
is er het geloof. Ook als ze op zater
dag werkt in de supermarkt in Bode
graven. Voor ze het weet, is ze met
klanten in gesprek over God.
Van Briemen is zo'n twintig jaar als
ze merkt dat ze op vrouwen valt. Een
mokerslag voor de vrouw die het al
uitdaging genoeg vindt om als vrou
welijke theoloog haar weg te vinden
in de kerk. „Als je dan ook nog homo
bent... Ik herinner me een kranten
artikel uit die periode, waarin vanuit
de behoudende Gereformeerde Bond
wordt beschreven hoe afschuwelijk
het is als er in de kerk ruimte komt
voor de vrouw in het ambt en
homo's in een relatie. Het trof me
diep. Tegen de vrouw in het ambt, te
gen homo's, oftewel: tegen mij. De
kerk die voor mij zo belangrijk was,
zei dat er voor mij geen plaats was."
Ze begraaft haar gevoelens voor
vrouwen. „Het was te moeilijk. Ik
wilde met hart en ziel Jezus volgen,
hoe kon mijn geaardheid daarin een
plek hebben? Ik had geen idee, ik had
ook geen voorbeelden." Van Briemen
voelt zich niet afgewezen door God,
maar vreest wel dat de kerk dat zal
doen. Het maakt het alleen maar
moeilijker haar gevoelens te delen.
Boven haar studententijd pakken
donkere wolken zich samen.
Kwetsbaar
„Uiteindelijk vertrouwde ik het
stukje bij beetje toe aan mensen die
dicht bij me stonden." Maar wat ze
voelt is te fragiel, te kwetsbaar om
massaal te delen. Ze geniet van
vrienden en haar werk, gaat als
jeugdmissionaris aan de slag, maar
het is alsof daarboven een schaduw
hangt. „Ik wist: als ik ooit een relatie
zou krijgen, dan zou ik ander werk
Ik ging eraan
kapot. Liefde
onderhet
tapijt stoppen
omdat het
lastig is, dat
kan gewoon
niet
moeten zoeken." Ach, ze is 'niet licht
ontvlambaar in de liefde' en gaat daar
ook niet naar op zoek. Jaren gaan
voorbij, Van Briemen wordt in 2012
gemeentepredikant in kwekersdorp
Boskoop. In feite negeert ze haar ge
aardheid. „Ik dacht dat ik er weinig
mee moest, maar misschien ontbrak
het me vooral aan moed om mezelf te
aanvaarden."
Kloppend
Dan wordt ze 'ingehaald door de
liefde'. Wat is Van Briemen blij met
de verliefdheid op Pieranna, die haar
zo overvalt. „Het was samen zo klop
pend, zo passend. Iemand die je be
staan bevestigt." 'Een hulpe tegen
over, die bij mij past', citeert ze de
bijbel. Tegelijkertijd voelt ze de angst
die de liefde met zich meebrengt.
„Die zat dieper in me dan ik zou wil
len. Als je uit een traditie komt waar
een homoseksuele relatie not done is,
moet je wel heel sterk in je schoenen
staan om uit dat systeem te stappen.
Je moet zo veel grenzen over. Als je
gewoon hetero bent, hoefje daarover
nooit na te denken. Ik was ook bang
wat het zou doen met de kerkelijke
gemeente waar ik predikant ben.
Mijn angst was dat de gemeente het
niet zou trekken, dat die uit elkaar
maandag 20 november 2017
aoen
Bert Woudenberg
Carla van der Wal
Boskoop
