jS
1
A
1
I
kroniek
Hugo Borst schrijft over
zijn moeder, die aan
alzheimer lijdt. Als ze
een wijntje drinken,
moet hij terugdenken
aan vroeger.
kon je er vergif op innemen dat die
oom ineens over de PvdA riep: 'Daar
stemt alleen langharig werkschuw
tuig op.'
Als er werd geschreeuwd kwam
ma in actie. Meestal met een gebaar
naar mijn vader. Of een opgetrokken
wenkbrauwtje. Mijn oom mocht niet
meer worden ingeschonken.
Mijn moeder kon gewoon niet
tegen bezopen mensen. Wie ook
maar op weg was naar dronkenschap,
herinnerde ma aan haar vader zaliger.
Mijn opa, een timmerman, zat elke
vrijdag in het café. Daar werden de
weeklonen uitgekeerd aan de bouw
vakkers, tot afgrijzen van mijn moe
ders moeder. Want vader bleef
weieens te lang hangen. Hij gaf rond
jes. Hij sloeg zijn karige loon dan
stuk.
Om te voorkomen dat-ie bleef
plakken, werd mijn moeder - toen
ijn moeder neemt een
slokje. Nog voor ze haar
glas heeft neergezet gaat
haar hand weer terug
omhoog. Ze neemt een
tweede slok. Haar smaakpapillen
werken nog. Er gebeurt iets in haar
hoofd. Ze neemt een derde slok.
Steeds vaker neem ik een flesje
wijn mee naar het Verpleeghuis.
Niet alle bewoners mogen alcohol,
het rijmt niet met hun medicijnen.
Jo, Floor, meneer Groeneveld, George
en ma verdragen het wel en ze vinden
een glas wijn bij het eten heerlijk.
Ma dronk vroeger altijd een wijn
tje. Doordeweeks 's avonds, in het
weekend ook 's middags. Ik herinner
me dat ze ook een tijdje vermout
dronk. In de jaren 70 schonk mijn
vader sherry voor haar in. Maar het
liefst dronk ze wijn. Bij voorkeur
rood.
Een zucht naar alcohol was het
bepaald niet. Als ma iets in haar
leven kon, dan was het maat houden,
's Avonds dronk ze maximaal twee
glazen. Ik heb haar nooit dronken
gezien, zelfs niet aangeschoten. Het
was voor haar een principekwestie.
Dan mijn vader. Op verjaardagen,
bij zijn derde (en laatste) rum-cola,
kon pa baldadig worden. Hij goot dan
bij oom Jan steeds grotere hoeveel
heden rum in zijn cola. De remmen
gingen los. Ik zag hoe mijn ouweheer
zich een voorstelling maakte van het
eindresultaat en zich daar al om ver
kneukelde. Die oom werd luidruch
tig, mijn vader daagde hem dan uit,
meestal ging het over politiek en dan
een jaar of 9 oud - erop uitgestuurd.
Ze moest hem uit de kroeg zien te
lokken. Een wanhoopspoging van
mijn oma, want mijn opa gaf mijn
moeder in spe een glas limonade en
bleef lekker zitten waar-ie zat. En ma,
zo jong nog, ze schaamde zich voor
haarvader.
Hij kwam een keer dronken thuis
met twaalf bossen bloemen. Dat
royale gebaar ging natuurlijk ten
koste van het boodschappengeld.
Het meest vernederend voor ma was
toen hij alle kinderen in de straat op
een ijsje trakteerde. Ma heeft vaak
tegen me gezegd hoe ze hem dan
haatte met zijn dronken kop.
Tegenwoordig schenkt ma zichzelf
niet meer in, dat doen de verzorgen
den voor haar. Stel dat ze zichzelf kon
bedienen, wat zou er dan gebeuren?
Ik vraag me af of er nu nog een rem
op ma zit. <1
magazine 27
i
E Reageren?
magazine
@persgroep.nl
Vrouw met principes
WG
