22 Z
zv
TOVAAL-OEMOEMENOE RUGBYTOPPER
H -¥.. /r g4|
Jordan Paterson (19)
kijkt zijn ogen uit in
Nederland. Hij werd
door Tovaal-coach
Brian Hendry uit
de bubbel van
Ardrossan gehaald,
naar Goes toe, waar hij
inmiddels rugbyt en
woont.
Hoe kaat het?", klinkt
het in de kantine van
rugbyclub Tovaal.
„Uhh, mak ik ein bier
tje? This is links en
this is rekts, right?" Jordan Pater
son (19) mixt de paar Nederlandse
woordjes die hij na vier maanden
in Goes kent door zijn snelle
Schotse spraak, als de duisternis
zachtjes neerdaalt op het gras waar
hij sinds juli dit jaar zijn wedstrij
den speelt en de junioren traint.
Hij is tenger en niet het stereotype
rugbyspeler, maar het is niet de
wind die hem mee de Noordzee
over heeft genomen en in Goes
heeft gedeponeerd.
„Ik droomde van een mooie rug-
bycarrière, van reizen naar Nieuw-
Zeeland of Australië, maar in
plaats daarvan leerde ik plots voor
timmerman", legt Paterson uit.
„Het leger was het ook al niet ge
worden voor me, omdat ik werd
afgekeurd wegens een afwijking
aan mijn huid, dus ik zat een
beetje in een rotsituatie. Tot ik
door Brian werd gebeld." Brian is
in dit geval Brian Hendry, behalve
speler van het Middelburgse Oe-
moemenoe ook trainer van derde
klasser Tovaal en net als Paterson
afkomstig uit Ardrossan.
In het dorpje aan zee, dat amper
elfduizend zielen herbergt, is het
leven voor velen uitzichtloos. Er
zijn te weinig baantjes voor te veel
mensen. „Je leeft er in een bub
bel", stelt Paterson. „Maar Brian is
nog altijd een legende bij de club
waar ik speelde, Adrossan Acade
micals. Hij kwam als jeugdinter-
national op allerlei plaatsen. Ik
kende hem niet heel goed, maar ik
heb wel veel over hem gehoord.
Dus toen hij me belde en vroeg of
ik naar Nederland wilde komen,
zag ik dat wel zitten. Ik zag het als
a life experience."
Precies zoals Hendry hoopte.
„Jordan is nog nooit uit Schotland
geweest", weet de joviale coach.
„We moesten zelfs nog een pas
poort voor hem regelen, zodat hij
hier naartoe kon komen. Ik heb
met de club een huisje voor hem
geregeld en daar leeft hij nu samen
met Callum Butler, speler van Oe-
moemenoe. Ze wonen onder de
televisietoren, op tweehonderd
meter van het rugbyveld. Dat is
wat anders dan in Ardrossan. Als je
daar carrière wilt maken, moet je
naar Glasgow. Dat ligt op 45 minu
ten rijden. Maar dat is een lastige
beslissing voor een achttien- of
negentienjarige jongen. Zeker in
Schotland. Daar word je niet zo
goed bijgestaan als hier in Neder
land."
Geluk
Dus om wat tijd te overbruggen en
de horizon van zijn dorpsgenoot
te verbreden, haalde Hendry Pa
terson naar Nederland. „Ik heb het
geluk gehad dat ik de wereld over
mocht reizen", vertelt Hendry.
„Die kans wilde ik andere jongens
ook bieden. Ik sprak met de coach
SPECIALE DERBY
van Ardrossan Academicals en hij
zei dat Jordan niet veel speeltijd
kreeg. Dat had niets te maken met
zijn kwaliteiten, maar met zijn
leeftijd. Voor hem was het dus het
ideale moment om naar hier te ko
men. Wij konden hem namelijk
goed gebruiken bij Tovaal. En we
werken hier ook aan zijn ontwik
keling. Niet alleen als speler, maar
ook als mens."
Zo was Paterson deze zomer
voor het eerst op een festival, zag
hij Nationaal en El Toro in de bin
nenstad van Goes al vanbinnen,
liep hij door Antwerpen en Am
sterdam, werkte hij op een boerde
rij en in de Sligro en woonde hij
plots in een huis met vier slaapka
mers. „Time'sflying when your ha
ving fun, hè", lacht hij. „Het is hier
veel beter dan Schotland. De men
sen zijn aardig, maken snel een
praatje met je, staan vrolijk in het
leven. In Nederland zijn ze open-
mindend, terwijl ze in het dorpje
waar ik vandaan kom juist small-
mindend zijn. Echt, ik leefde in
een bubbel. Ik had nooit gedacht
dat ik eruit zou kunnen komen.
Maar op een dag dacht ik: ik wil
niet de rest van mijn leven op deze
manier doorbrengen. Ik wil anders
zijn, mezelf ontwikkelen. Ik wil
als ik later oud en grijs ben kun
nen zeggen: it was some adventure.
En als je er eenmaal uit bent en
ziet wat de wereld te bieden heeft,
leer je een hoop mooie mensen
kennen."
That little guy
Dat doet hij snel, want hij is aan
stekelijk enthousiast en niet op
zijn mondje gevallen. En als hij er
al op gevallen was, had dat hem er
vast niet van weerhouden om
daarna vro
lijk
Brian Hendry: 'Wij zijn klaar voor deze topper'
verder te praten. Over zijn rugby-
carrière bijvoorbeeld. „Ik ben vier
jaar geleden pas begonnen", diept
hij desgevraagd op. „Op de aca
demy rugbyde ik voor het eerst. Ik
ben een harde werker en dat werd
opgemerkt. ButI will always be that
little guy. Daar zit ik niet meer. Ik
ben klein en weeg niet veel, maar
ik ga er voor de volle honderd pro
cent voor. Een grote gast stopt mij
niet zomaar. Het maakt, als je het
spel goed geconcentreerd speelt,
niet uit of je 2 meter lang bent en
100 kilo weegt, of eruitziet als ik."
Het is precies dat wat hij over
probeert te brengen op de junio
ren (het team met spelers tot zes-
Ei "n tijdens clinics
Tovaal. „Ik
waar ik kan,
>m wat terug
te geven. Ik
wil
jonge
jon-
inspireren,
that's what keeps megoin'. En ik ge
niet van de sfeer. The togetherness.
Rugby is voor mij een lifestyle. Dat
is het echt voor mij. Het is voor mij
ook een mooie sport om me in te
blijven ontwikkelen, one step at a
time. Hoe lang ik hier in Goes ga
blijven weet ik niet. Ik wil natuur
lijk met Tovaal promoveren en
daarna zie ik het wel. Ik wil in ie
der geval niet meer volgens een
tunnelvisie leven. Ik houd mijn
opties open. Ik zit niet in Nieuw-
Zeeland of Australië, maar in
Goes, dat weet ik. But it's not the
destination, it's the journey."
zaterdag 11 november 2017
Als Schot in Goes leven
is 'a life experience'ZS®
Jordan Paterson druk coachend tijdens de training van de junioren van Tovaal, die hij onder zijn hoede heeft, foto johan van der heijden
Mitchell Minnaard
Goes
De Zeeuwse derby tussen To
vaal en Oemoemenoe 2 is mor
gen om meerdere redenen spe
ciaal. In de derde klasse Zuid-
West is het namelijk het duel
tussen de Goese koploper
en de nummer twee uit Mid
delburg, maar het is ook
voor het eerst in jaren dat de
twee clubs weer eens tegen
over elkaar staan.
„Oemoemenoe ligt vijf jaar voor
op Tovaal", oordeelt Brian Hen
dry, coach van Tovaal en speler
van Oemoemenoe 1. „We hebben
de zaakjes hier nu op orde, er
komen een hoop jonge gasten
door, er komen jongens terug,
dus voor mij is het een exciting
time. Ik denk ook dat dit het jaar
is van Tovaal. We klop
pen al twee jaar op
de deur en dit jaar
hebben we in
zeven speelron
den alles nog
gewonnen.
j Daarom is de
wedstrijd van dit
weekend speciaal - To
vaal is nota bene opgericht door
ex-Oemoemenoe-spelers - en
belangrijk, maar de competitie
gaat over achttien wedstrijden.
Niet over eentje."
Hendry stelt wel dat zijn ploeg
klaar is voor de topper.
„We hebben een goede mix
staan nu", denkt hij. „Jordan is
een van de jonge jongens en hij
is een harde werker, hij geeft je
pound for pound. Maar er zijn ook
spelers met veel meer ervaring,
die net iets anders spelen, en dat
is mooi. De jonge jongens
maken de ouderen beter en an
dersom. We zijn al een tijdje aan
het bouwen hier en dan moet het
fundament goed zijn, anders
stort alles in. Ik heb het idee dat
het fundament er ligt; nu moeten
we verder bouwen. Daar heb ik
zin in, want ik heb nog een drieja
rig contract."
Lt
