B
II
'Pak bedreigingen door psychiatrische patiënten harder aan'
10 ZE
'Een dokter zal
niet altijd
datgene
bereiken wat hij
graag wil.'
Rob Hellingman
neemt na 33 jaar
afscheid als
chirurg en blijft
bescheiden.
K
Robert Abe Hellingman
(65) begon 33 jaar gele
den als algemeen chirurg
in het Zweedse Rode
Kruis Ziekenhuis in Zierikzee.
„We deden er alles, tot aan het
stelpen van een bloedneus." Van
daag neemt hij als oncologisch
chirurg afscheid van het Admiraal
De Ruyter Ziekenhuis. „Ik ben
verliefd op Zeeland. De aard van
de Zeeuwen is niet 'himmelhoch
jauchzend' of'zum Tode betrübt',
maar gematigd. Daarin voel ik me
gelukkig."
De op Sumatra geboren Rob
Hellingman leert het vak in Gro
ningen en het Westeinde Zieken
huis in Den Haag. Als hij in 1985
als jonge arts aan de slag wil, lig
gen de banen niet voor het opra
pen.
Toch hoeft hij niet lang te zoe
ken en kan hij aan de slag bij het
Zweedse Rode Kruis Ziekenhuis
in Zierikzee. „In het toen kleinste
ziekenhuis van het land waren
twee chirurgen, twee internisten,
een anesthesist en een klinisch
chemicus. Dat kleine team ver
zorgde de specialistische zorg voor
de 30.000 mensen op Schouwen-
Duiveland. Zes specialisten. Als ik
nu zie dat we in Goes 180 medisch
specialisten hebben, is dat wel
even wat anders."
Nog steeds kijkt hij met plezier
terug op zijn begintijd. „We deden
alles: van traumatologie en vaat-
chirurgie tot oncologisch chirur
gie en maag-darm-chirurgie. Om
dat de bezetting van andere speci
alismen beperkt was, vingen we
ook mensen op met neusbloedin
gen die de huisarts niet gestopt
kreeg."
In zijn loopbaan ziet hij dat
technologische vernieuwingen
In slecht-nieuws-
gesprekken werden
we vroeger niet
opgeleid
dwingen tot steeds verdergaande
specialisatie van artsen en zieken
huizen. „Het is onontkoombaar
dat je grote ziekenhuizen krijgt die
veel apparatuur hebben, waar
high-tech dingen worden gedaan,
waar een intensive care is met alle
hulpmiddelen die er zijn. Zoals ik
ben begonnen, zou niet meer kun
nen."
In de loop der jaren ziet Helling
man zijn vak hard veranderen.
„Neem een blindedarmoperatie.
Als vroeger iemand kwam met
pijn in de rechter onderbuik voel
den en klopten we wat, namen we
de temperatuur op en deden we
bloedonderzoek. Op basis van dat
onderzoek opereerde je. Nu ver
krijg je meer informatie door het
gebruik van scanners en opereer je
veel gerichter. We brengen steeds
minder schade toe aan patiënten."
Dat zag hij ook sterk als oncolo
gisch chirurg. „Terwijl we vroeger
forse ingrepen deden en vaker een
borstamputatie moesten verrich
ten, kunnen wij tegenwoordig het
grootste deel van de patiënten
borstsparend behandelen."
De specialisatie tot oncologisch
chirurg is 'natuurlijk gegaan', ver
telt Hellingman. Daar hoorden
ook slecht-nieuws-gesprekken bij.
„Daar werden we vroeger niet in
opgeleid. Ik ben daarin gerold.
Maar hoe ouder je wordt, hoe
meer je belast raakt met het leed
dat anderen met zich meedragen.
Dat soort gesprekken voerde ik de
laatste tijd bijna dagelijks en lieten
me niet onberoerd. Gelukkig wor
den patiënten opgevangen door
gespecialiseerd verpleegkundigen
en praten artsen met elkaar om ca
sussen te verwerken. Gelukkig heb
ik een goed thuisfront en een heel
leuke vrouw die me goed opvin
gen."
Wat ook is veranderd is dat pa
tiënten steeds vaker gesprekken
opnemen. „Dat vind ik een goede
Complicaties
zullen er altijd zijn,
zolang er wordt
geopereerd
manier om de informatie op een
rustig moment nog eens tot je te
nemen. Patiënten horen dat ze
kanker hebben en zijn alleen daar
mee bezig. Terwijl ik hem of haar
probeer verder te helpen in de
stappen die genomen moeten
worden. Je kunt mensen veel ver
tellen, maar dat komt niet altijd
door. Daarbij helpt zo'n opname."
Minder enthousiast is hij over
het spuien van meningen over art
sen op internet. Al zijn de paar re
acties die over hem op Zorgkaart
staan ronduit lovend. „Zeer pret
tige en professionele behandeling
met oog voor mijn persoon en ge
voelens. Alle lof!" En: „Een heel
plezierige, deskundige arts met
veel aandacht voor de mens die
patiënt is."
Verschrikkelijk
Hellingman blijft bescheiden. „Er
zijn vele bijzondere momenten
geweest, maar die benoem ik niet.
Want er zijn ook altijd teleurstel
lingen. Ook een dokter zal niet al
tijd datgene bereiken wat hij graag
wil. Complicaties zullen er altijd
zijn, zolang er wordt geopereerd.
Dat is voor een patiënt en voor de
chirurg verschrikkelijk."
Dat zegt Gerco Blok, lid van de Raad
van Bestuur van Emergis. Hij re
ageert desgevraagd op een onder
zoek van de Vrije Universiteit in
Amsterdam. Daaruit blijkt dat hulp
verleners in de psychiatrie vaak geen
Een cliënt volgde ons
eens tot aan huis,
maar dat was geen
strafbaar feit
aangifte doen van geweld, waardoor
dit vaak onbestraft blijft. Angst voor
represailles is een belangrijke reden.
Ook is er een verschil tussen je be
dreigd voelen en wat juridisch ge
zien wordt als een strafbaar feit.
Blok is zelf een aantal keer be
dreigd door cliënten. „Een keer zijn
mijn gezin en ik dusdanig bedreigd,
dat het ging om een strafbaar feit en
justitie dat heeft opgepakt. Maar in
een ander geval was de impact op
mijn gezin en mij veel groter, maar
kon justitie er niets mee. Toen
volgde een cliënt ons tot aan huis,
maar dat was geen strafbaar feit."
De afgelopen jaren heeft Emergis
vier tot vijf keer per maand aangifte
gedaan van bedreigingen. Toch voe
len medewerkers zich vaak machte
loos. „Zelfs als zaken voorkomen, ge
beurt het dat de officier van justitie
In het normale leven
kun je een blokje
om lopen
of de rechter zegt dat iemand niet
voor niets is opgenomen en dus een
lage straf krijgt." De impact op me
dewerkers is groot. „De volgende
dag hebben ze weer met dezelfde
cliënten te maken. In het normale
leven kun je een blokje om lopen."
Emergis heeft van 2012 tot 2015
een proef gedaan waarbij een offi
cier van justitie drie tot vier keer
per jaar zitting had op het terrein
van Emergis. „Dan werden een aan
tal van die zaken gebundeld en af
gehandeld. Daders kregen vaak een
taakstraf of formele waarschuwing.
Medewerkers kregen het gevoel dat
ze werden gehoord. En de daders
gedroegen zich erna rustiger."
De proef is gestopt door perso
nele wisselingen bij zowel Emergis,
politie en Openbaar Ministerie.
„We zijn in gesprek hoe we er een
vervolg aan kunnen geven."
donderdag 9 november 2017
■h
A Rob Hellingman: „Er zijn vele bijzondere momenten geweest." foto dirk jan gjeltema
Chirurg met oog voor
mensen en gevoelens
Jeffrey Kutterink
Goes
-Rob Hellingman
SD
-Rob Hellingman
Vandaag neemt Rob Hellingman
afscheid van patiënten en me
dewerkers. ledereen die hem de
hand wil schudden is van 16.30
tot 18.30 uur welkom in Brasse
rie Katoen in Goes.
Justitie moet het bedreigen van
medewerkers van psychiatri
sche instellingen harder aanpak
ken. Dat kan door in het hele
land zittingen te houden op de
instellingen zelf.
Jeffrey Kutterink
Goes
- Gerco Blok, Raad van Bestuur
- Gerco Blok
