Wat is reuma9 5 'TEGEN ANDEREN ZEG IK ALTIJD: WÉL OM HULP VRAGEN. TEGEN ANDEREN WEL, JA' Reuma De meestgestelde vragen eigen verantwoordelijkheid: vertel je omgeving wat er aan de hand is en wat je nodig hebt." „Ik ging altijd maar door, wat olie- koekendom is. Na anderhalfjaar aan rommelen ging het niet meer. Ik zat volop in opnames voor Memories, ik had twee jonge kinderen. Aankleden, naar school brengen, daarna met hangen en wurgen de auto in met twee krukken - wat een getrut is dat ook. Ik was moe, zo moe. Ik kwam aan bij de studio, stapte uit en ik ging buiten op een muurtje zitten. Ik dacht: ik kan het gewoon niet. Nu moet ik een hele dag draaien? Hoe dan? Er zat een hele ploeg klaar. Het kost nogal wat om die naar huis te sturen. Ik moest gaan vertellen dat het feest niet doorging. Verschrikke lijk vond ik dat. Maar ze zeiden: als het niet gaat, gaat het niet. Ze waren vol begrip. Me overgeven aan mijn eigen onvermogen vond ik het lastigst." „Vooral omdat ik besefte: als ik vertel wat er aan de hand is, kunnen we samen naar oplossingen kijken. Hoe kan het anders? In plaats van te den ken: het moet op de manier waarop ik het altijd deed." Lachend: „In die tijd was de reuma zo hevig dat ik met krukken liep, dus dat was het einde van de opkomst in Memories, die ik altijd al een hel vond. Maar met het accepteren ben ik zeker zes, zeven jaar bezig geweest." Wijst naar haar slaap: „Hier, in je hoofd. Heel goed nadenken en jezelf aanpassen. Je moet de trap op naar boven, dat duurt een eeuwigheid, en naar beneden gaan ook. Dus: wat moet ik boven allemaal doen? Zodat je niet twee keer hoeft. Als je bood schappen gaat doen: waar hang ik m'n tasje, waar laat ik m'n krukken? Je tempo gaat omlaag. Ik kookte zit tend op een hoge kruk in de keuken." „Nee, ik heb hem momenteel niet nodig. Ik dacht: zal ik 'm bewaren voor het geval dat? Nee, ik doe 'm weg, ik heb 'm vast niet meer nodig. Ik heb mezelf nooit toegestaan te denken dat het erger zou worden, dat het m'n leven ingrijpend zou beïn vloeden, ik heb me nooit patiënt gevoeld." „Ik pas ervoor om me druk te maken over dingen die misschien wel hele maal niet gebeuren. Ik dacht: zien we dan wel. Hardlopen en aerobics kon ik niet meer, dus deed ik elke dag oefeningen op een matje in de woon kamer. Sit-ups met Julia, toen een peuter, op m'n buik. Elke ochtend drie kwartier, call me crazy. Ik moet zorgen dat mijn spieren sterk blijven, in conditie. Dat heeft me heel erg geholpen, denk ik. Ik focus op mijn lichaam, op wat ik wél kan. Niet alles is hopeloos, ik kan best nog wel wat." „Hoe deed ik dat eigenlijk?" Na een denkpauze: „Gewoon door maar door te gaan en er niet bij stil te staan. Omdat het leven van alledag daar om vraagt, met twee kinderen en een baan. Je kunt meer dan je denkt, dat Jeer je wel. Je hebt ook veel meer flexibiliteit, dat was een toffe ontdek king. Natuurlijk heb ik heel erg in de put gezeten. Momenten waarop ik dacht: hoe ga ik dit doen? Mijn jong ste was twee, de oudste zeven. 'Ma-ham!' Ik moest door. Ik dacht: ik ga me hierdoor niet laten kisten, dit varkentje gaan we wassen." „Prima, ik heb het er nooit over. Af en toe moet het. Ik heb van die fijne gietijzeren pannen van Le Creuset, mooi maar loodzwaar. Als ik daar mee kook, vraag ik soms of iemand die even wil afdrogen. Maar ik probeer dat tot een minimum te beperken. Ik gebruik ze dus steeds minder." „Ja, omdat ik denk: dan gaan zij zich misschien zorgen maken om mij, ze hebben zelf ook genoeg aan hun hoofd. Wat ze overigens bloedirritant vinden: vraag gewoon! Maar ik denk: misschien komen er tijden dat ik sowieso meer moet vragen, dus zolang het niet echt hoeft... Maar soms gaat het niet." „Herken je dat? Terwijl ik altijd tegen anderen zeg: wél om hulp vragen. Tegen anderen wel, ja. Mijn dochter kan me heel goed een spiegel voor houden. 'Ik zie toch aan je dat het las tig is, doe niet zo stom.' Ik zorg heel graag voor anderen, maar inderdaad, misschien moet ik ook anderen toe laten te zorgen voor mij." En dan: „Ik begin nooit aan een een sta-opstoel. Ken je die? Die lanceert je zo'n beetje uit je stoel. Ik heb bewust gekozen voor een lage bank. Fuck it, als ik 70 jaar oud ben, wil ik nog steeds een lage, diepe bank. Ik zorg er wel voor dat ik eruit kruip, hoe dan ook." maandag 6 november 2017 GO 1 2 3 Hoe weet ik of mijn klachten op reuma wijzen? Ga bij je huisarts langs. Die kan je lichamelijk onderzoeken, je klachten in kaart brengen en eventueel aanvullend onderzoek doen. Is artrose een vorm van reuma? Sommige huisartsen menen van niet. Artrose werd lang gezien als slijtage. Nu geldt: artrose is een van de vormen van reuma. Hoe kom ik in contact met anderen die reuma hebben? Het Reumafonds heeft een Face- bookgroep: Samen reuma. En er zijn patiëntenverenigingen. Kijk op reumafonds.nl voor een vereniging bij jou in de buurt. Bron: reumafonds.nl Dat heb je zelf ook moeten leren? Dat moment was daarin een breekpunt? Wat was cruciaal voor je acceptatie? Staat die er nog? Een bewuste keuze om er opgewekt mee om te gaan? Je hebt het ook zwaar gehad. Hoe raap je jezelf op uit een donkere periode? Je hebt een man, twee kinderen en een hond. Hoe ga je thuis met je reuma om? Bijna twee miljoen Nederlanders hebben volgens het Reumafonds een vorm van reuma: hieronder vallen meer dan honderd chronische aandoeningen aan gewrichten, spieren en pezen. Reuma is onderverdeeld in drie categorieën. Onder ontstekingsreuma vallen aandoe ningen waarbij ontstekingsreacties in het lichaam gewrichten beschadigen. Bij artrose verslechtert het kraakbeen in de gewrichten. Van wekedelenreuma is sprake als de aandoeningen zich manifesteren in onder meer spieren, banden, pezen en het kapsel om gewrichten. Sommige mensen hebben meerdere vormen van reuma, iedereen kan reuma krijgen, op elke leeftijd. Reuma geeft last van pijn en stijfheid in gewrichten of spieren en vermoeidheid. Daardoor is bewegen vaak moeilijk en dat kan beperkingen geven in het dagelijks leven. Reuma is grillig, klachten kunnen een tijdje weg zijn en ineens weer de kop opsteken. Je vindt het toch lastig om te vragen om hulp? Allemaal strijdjes die je voert in je hoofd?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 33