Groenteboer
Adrie Trimpe
doet de deur dicht
4
Een spelfout maken als
ambtenaar? In de gemeente
Reimerswaal zet de wethouder er
geheid een rode streep door. „Als ik
een dt-fout zie, haal ik die eruit."
REIMERSWAAL COLLEGE VAN LERAREN
aft»
Twee maanden geleden, net na
een plotselinge ziekenhuisop
name, wilde Adrie Trimpe er nog
niet aan. Hij mocht dan 83 zijn, hij
wilde zijn beroep als groenteboer
blijven uitoefenen. Maar onlangs
kwam hij samen met vrouw Fran
cien (82) tot de conclusie dat het na
67 jaar echt over en uit is. „Lopen
gaat niet zo goed meer en ik ben af
Verse groenten eej.
Anders moet ik
het niet
en toe ook even de draad kwijt. Ik
vergeet soms dingen. Op die ma
nier kan ik de klanten niet goed
meer helpen en dan houdt het op."
Adrie zegt het bijna blijmoedig
op een nazomerse oktoberdag in
zijn woning aan de Vlissingse
boulevard. Maar het onontkoom
bare besluit de winkeldeur dicht te
doen, deed 'ontzettend veel pijn'.
Zijn vochtige ogen laten zien dat-
ie het meent. Francien en hij zitten
beiden in een fauteuil voor het
raam met uitzicht op zee. De sche
pen die de monding van de Wes-
terschelde in of uit varen lijken
door de straat te drijven en de
'apenrotsen' van Breskens lijken
haast aan te raken.
„We zijn blij dat onze flat net is
verbouwd. We kunnen hier bin
nen redelijk uit de kant en met
zo'n uitzicht gebeurt er altijd wat",
gnuift Adrie. Zus Ada ziet het
glimlachend aan. „Een paar weken
terug praatte hij zo nog niet. Toen
kon hij de winkel nog niet uit zijn
gedachten zetten." Met 72 kruisjes
is Ada bijna elf jaar jonger dan haar
broer. Hoewel ze haar portie ge
zondheidsleed ruimschoots heeft
gehad, kan ze haar broer en
schoonzus 'gelukkig' veel zaken
uit handen nemen.
Adrie en Francien zijn haar
overal dankbaar voor, maar Ada's
kookkunst draagt het meest bij
aan zijn huidige levensgeluk, looft
Adrie. Het eten van de thuiszorg
vond Adrie, 'sorry dat ik het zeg',
echt 'niet te vreten'. Het is niet dat
Ada gewoon dubbele porties
kookt. „Mijn man en ik houden
van allerlei wereldgerechten.
Maar Francien en Adrie zijn van
de Hollandse pot." Adrie's ogen
glimmen en voordat Ada is uitge
praat roept hij al lachend: „Peen
mee juun éééhhh." „Ja", bevestigt
Ada „en aardappelen met raapjes
of verse zuurkool van Hans Vers,
de enige andere groenteboer in
Vlissingen."
Vers moet het wezen, knikt
Adrie. Dus zelden groente van de
supermarkt, maar bij voorkeur
van de groothandel, van Hans
Vers of marktkoopman Ruud van
Corstanje Groente en Fruit. „Ja dat
waren ergens concurrenten, maar
ook heel goede collega's. Ze bellen
nu nog regelmatig of komen langs
en dat stellen we erg op prijs. Net
zoals we onze trouwe klanten nog
graag eens bedanken."
In de winkel aan Groenewoud is
Adrie al maanden niet meer ge
weest. Hij hoeft de kaartjes met
'wegens omstandigheden geslo
ten' ook niet per se zelf weg te ha
len. Maar hij moet binnen drie
maanden - 'als ik me goed voel en
de klap een beetje te boven ben'-
nog één keer terug. Om voor
draaiende camera's symbolisch de
deur op slot te draaien. Als epiloog
voor de film Van verlies kun je niet
betalen van Helge Prinsen. De do
cumentaire moet volgend najaar
tijdens Film by the Sea in pre
mière.
inds José van Eg-
mond is geïnstal
leerd als burge
meester van Rei
merswaal, wordt
de gemeente door
een college be
stuurd dat volledig bestaat uit
oud-onderwijzers. Samen hebben
ze ruim negentig jaar voor de klas
gestaan. Wat is daarvan te merken
in hun huidige baan?
Van Egmond: „De klas is een
samenleving in het klein. Als
mentor van de brugklas, kwam
ik bij alle ouders thuis. Daar heb
ik veel van geleerd. Ik zag op flats
van 14-hoog in welke erbarme
lijke situatie sommige kinderen
opgroeiden. Natuurlijk wil je
liefde voor de taal overbrengen,
maar sommige kinderen scoren
nooit voldoendes voor Frans. Ik
heb ontdekt dat het net zo be
langrijk is om op je knieën naast
zo'n kind te gaan zitten, zodat ze
zichzelf naar een hoger niveau
kunnen brengen. Overigens kent
niet alleen de onderlaag proble
men. De slimste kinderen van de
plusklas hebben vaak grote
moeite om samen te werken."
De Kunder: „Ieder kind heeft
kwaliteiten, als leraar moet je
ontdekken wat zijn of haar sterke
kanten zijn? Het is zo belangrijk
dat kinderen zelfvertrouwen
hebben om overeind te blijven in
De klas is een
samenleving
in het klein
de maatschappij. Als wethouder
sociaal domein vind ik dat ook
belangrijk. Iedereen heeft talen
ten en mag er op zijn of haar ma
nier zijn."
Sinke: „Veertig jaar geleden
was er meer erkenning dat som
mige leerlingen niet meer kon
den. Dat vind ik goed, je moet ac
cepteren dat er een plafond is.
Laat kinderen toch gewoon ge
lukkig worden. Ik heb er een
aversie tegen dat ze na schooltijd
nog uren moeten leren, laat ze
toch buiten ravotten. Accepteren
dat soms iets niet kan, dat moet
je in de politiek ook kunnen
doen."
Vogelaar: „In het onderwijs
leer je respectvol om te gaan met
alle soorten en kleuren mensen
en hun meningen. Als je dat niet
kunt, ben je niet geschikt voor
het onderwijs, maar kom je ook
in de politiek niet uit de voeten."
Van Egmond: „Wat ik voor de
klas heb geleerd is dat je een hele
ingewikkelde boodschap moet
kunnen terugbrengen tot één zin
die iedereen snapt. Daar heb ik
heel veel profijt van gehad in
mijn politieke loopbaan."
Sinke: „Ik herken wat de bur
gemeester zegt. Zo eenvoudig
mogelijk iets uitleggen, dat leer
je in het onderwijs. Ik vond het
creëren van een goede sfeer in
een klas altijd heel belangrijk.
Elke dag moet een moment heb
ben dat je met elkaar lacht, in de
politiek gaat het ook voor negen
tig procent om sfeer."
Van Egmond: „Het is net als in
de klas. Je bent min of meer tot
elkaar veroordeeld, maar hebt
ook samen een opdracht. Net als
kinderen of ouders zijn inwoners
ook wel eens boos. Ik probeer al
tijd te kijken waar de woede van
daan komt. Als wethouder
maakte ik mee dat iemand heel
boos was omdat zijn straat een
30-kilometerzone werd. Al pra
tende kwam ik erachter dat hij zo
boos was omdat hij al twee keer
een prent had gehad voor fout
zaterdag 4 november 2017
PC
A Francien en Adrie Trimpe in hun huiskamer. „Nu ik aan het idee
gewend ben dat ik niet meer naar de winkel ga, blijf ik maar zo
lang mogelijk vrolijk lachen." foto ruben oreel
Overvallers, de pensioenge
rechtigde leeftijd of prijsstun-
tende supermarkten brachten
de weegschaal van de Vlis-
singse groenteboer niet tot
stilstand. Maar met gebreken
komende ouderdom dwingt
Adrie Trimpe (83) nu toch zijn
winkel aan het Groenewoud te
sluiten.
René Hoonhorst
Vlissingen
-Adrie Trimpe, groenteboer in
ruste
Met de rode
pen door de
raadsstukken
Joeri Wisse
Kruiningen
-José van Egmond,
burgemeester van Reimerswaal
Burgemeester José van Egmond gaf al tijdens
haar studie Franse Taal en Letterkunde les aan
een secretaresseopleiding. Haar eerste baan
was docent Frans in Alphen aan den Rijn. Tot 2002
werkte ze op diverse middelbare scholen, van eerste
klas lbo tot gymnasium-6. Voordat ze in 2010 wethou
der werd, was ze adviseur Onderwijs en Zingeving bij
de Vereniging van schoolbesturen Verus.
De carrière van wethouder Jaap Sinke begon in
1977 in Wekerom op de Veluwe. Na een jaar
verhuisde hij naar Krabbendijke, waar hij bijna
veertig jaar 'gewoon lekker dorpsonderwijzer' was op
de reformatorische Julianaschool. De laatste twee
jaar was hij mededirecteur. In 2006 werd Sinke wet
houder voor de SGP.
