'Ik wilde inzicht bieden
in een wereld die
normaal gesloten is'
Jansen beklonk in zijn loopbaan een
kleine duizend overgangen van de ene
voetbalclub naar de andere. De bedragen
die daarmee waren gemoeid, kwamen
soms naar buiten (Jansens toptransfer
was die van Marc Overmars van Arsenal
naar Barcelona in 2000, voor 85 miljoen
gulden), maar de totstandkoming ervan
nooit.
Dat verandert nu, door het verschijnen
van Deal van Michel van Egmond, die
ook de bestsellers Gijp en Kieft schreef.
Van Egmond volgde een klein jaar het
spoor van Jansen dat via talrijke - steevast
in de business class genoten - vluchten
leidde langs de bestuurskamers van
Europese topclubs, vipboxen in grote
stadions en een trits protserige hotels.
Deal toont hoe toptransfers soms van
toevalligheden aan elkaar hangen ('Jordy
Clasie naar Italië? Niet doen, zijn vrien
din krijgt heimwee') en ook hoe voetbal
lers soms argeloos hun training afwerken,
terwijl in een hotellobby honderden
kilometers verderop een groepje mannen
in maatpak hun toekomst bepaalt.
Het maken van het boek lijkt een ris
kante onderneming in een wereld waarin
discretie een vereiste is en een plotse
linge vlaag van openhartigheid zomaar
een miljoenendeal kan doen verdampen.
De lezer van Deal volgt niettemin de
worsteling van Manchester United-speler
Daley Blind op de voet. Hij zit eind 2016
zo veel op de bank dat Jansen hem een
overstap adviseert. De zaakwaarnemer
laat geen gelegenheid onbenut zijn speler
aan te prijzen bij internationale collega's.
„Wat Daley eraan heeft dat die gesprek
ken nu openbaar worden? Nul. Niets.
Maar hij vertrouwt erop dat ik geen
woord te veel naar buiten breng. En hij
komt er niet slecht af, toch? Zo lopen die
zaken gewoon. Ik wilde inzicht bieden
in een wereld die normaal gesloten is."
En natuurlijk speelt bij de beslissing tot
een boek ook zijn ego mee, geeft hij toe.
Maar het is geen reclamefolder geworden.
„Als ik het boek lees, zie ik soms een pe
dant, ietwat hautain mannetje. Dat ben
ik blijkbaar ook. Gelukkig heb ik Esther
(echtgenote Esther Geurgen, commer
cieel directeur van het agentschap, red.),
die doorziet mij."
De burelen van de Wasserman Agency
(Jansen verkocht zijn bedrijf Sport Pro
motions in 2014 aan het internationale
opererende sportmarketingbureau) zijn
ingericht als een klein museum voor de
geschiedenis van de voetbaltransfer. Er
is een rek met voetbalshirts uit de hele
wereld, allemaal gesigneerd. Aan de wan
den hangen ingelijste exemplaren van
protégés als Marco van Ginkel (PSV),
Roy Makaay (Bayern München) en Mare
Overmars (Barcelona).
Boven dat laatste prijkt achter plexiglas
een biljet van 100 ouderwetse guldens.
Omdat Jansen het uitzonderlijk vond
dat de voetballer, ook in zijn huidige
functie als bestuurder bij Ajax befaamd
om zijn zuinigheid, hem die flap over
handigde. „Ik weet niet meer precies wat
de aanleiding was. Maar geld krijgen van
Overmars, dat is heel wat. Net zo onwaar
schijnlijk als dat Geert Wilders morgen
moslim wordt", klinkt het in vet Haags.
Op zijn bureaublad een lege whisky
karaf, een lederen agenda van boekfor
maat, maar geen computer. „Heb ik ook
niet", zegt Jansen. „Zou niet weten hoe ik
zo'n ding aan moet krijgen. Ik ben blijk
baar ouderwets. Ik bel mensen als ik wat
wil bespreken. Ik heb nog nooit in mijn
leven een mail gestuurd." Contracten
en ander papierwerk worden voor hem
uitgeprint. Maar eerlijk is eerlijk: onlangs
heeft hij wel de geheimen van berichten
dienst WhatsApp doorgrond.
Gewetenloos
Jansen leerde het vak in de jaren 80 van
zijn vader Karei, de oprichter van spelers
vakbond VVCS, waarvoor ook zijn moe
der werkte. „Mijn vader was een klassieke
PvdA'er, dus de tegenstanders van die op
ouderwets socialistische leest geschoeide
vakbond waren duidelijk. Mijn ouders
noemden ze de regenten van de KNVB
en de gewetenloos graaiende commer
ciële managers."
Grootverdiener
Aan de transfer van Bergkamp van Ajax naar Inter
Milan verdiende Rob Jansen 'precies nul gulden'.
401 zaterdag 4 november 2017
