middenmoter geworden'
met lovende aanbevelingsbrieven ver
welkomd als promovendus. Op dat mo
ment kwamen de twijfels. Ik besefte dat
dit niet was waar mijn hart lag. Ik miste
het directe contact met mensen. Na lang
wikken en wegen koos ik voor een over
stap naar de zorg. Oud-collega's bleven
me bestoken met vacatures. Ze konden
gewoon niet geloven dat ik bij wijze van
spreken liever billen wilde wassen.
Het viel enorm tegen om aan de bak te
komen in de zorg. Waar ik op de univer
siteit altijd de uitblinker was geweest,
was ik nu - zonder het juiste mbo-
diploma - ineens een middenmoter. Er is
een tijd geweest dat ik me daardoor echt
een kneusje voelde: al die jaren geïnves
teerd en nog steeds met lege handen.
Inmiddels werk ik met veel plezier als
begeleider op een theaterwerkplaats en
een woonzorgboerderij; sommige ver
standelijk beperkte jongvolwassenen
help ik met broodjes smeren en tanden
poetsen. Anderen help ik bij het ontdek
ken en onwikkelen van hun theatrale
talenten. Het is geen vetpot. Maar wat ik
doe, heeft direct effect op het leven van
mijn cliënten. Als ik de glimlach op hun
gezicht zie, weet ik dat ik geen betere
keus had kunnen maken."
wg magazine 25
