5 weken later...
'Hij was zelfs
even dood'
M
TOP 100
Om nooit
te vergeten
ZIEKENHUIS
Zo jong nog en dan
al een hartinfarct; hij
kermde van de pijn
RINUSVADER
Nick." Papa fotografeert intussen hoe zijn dochter
heel even haar oogjes opent en haar allereerste
niesje produceert.
Rode bal
Met een dikke deken erover is nauwelijks te
bevatten dat een uur geleden Miranda's buik nog
openlag. „Kijk, dit is nou je baarmoeder", zei de
gynaecoloog toen, terwijl hij de rode bal in zijn
handen droeg. „En dit de eileiders", wijzend naar
de uitstulpingen aan weerszijden. „Nou, dat was
wel bijzonder om te zien", zeggen Miranda en
Elco nu in koor.
Schrickx: „Ik vind het mooi om ouders te tonen
wat ik doe. Maar het belangrijkste is dat zij een zo
goed mogelijk gevoel overhouden aan een
geboorte, ook al is het een keizersnede. Je kunt
zo'n ingrijpende gebeurtenis maar één keer
meemaken."
FOTO BOAZ TIMMERMANS
Terwijl broer Nick (3) door de
kamer zoeft, ligt de zes
weken oude Sanne rustig op
mama's arm. Soms vallen
haar oogjes even dicht, om
vervolgens weer helder de
wereld in te kijken. „Sanne is
een tevreden meisje", zegt
Miranda. Met plezier kijkt ze
terug op de bevalling en de
tijd erna. „Klinkt misschien
raar, maar ik vond het een fijne
ervaring. Het was mooi om de
keizersnede van a tot z te
kunnen volgen, meteen de
baby bij ons te hebben en het
hele traject door één ver
pleegkundige te worden
begeleid. Natuurlijk heb ik aan
de wond wat pijn gehad, maar
het is me enorm meegevallen."
Ze houdt zich nog gedeisd,
niet makkelijk voor een moe
der die gek is op sporten. „Ik
wandel nu lekker, ik doe het
dit keer rustig aan." Broer Nick
is al gewend aan zijn zusje en
man Elco regelt het huishou
den, inclusief de klussen die
Miranda (nog) niet mag doen.
pz vrijdag 3 november 2017
Rinus Vader (58), cardiologisch
interventie-laborant in zieken
huis ZorgSaam in Terneuzen: „Ik
weet nog dat een man van 40 jaar
met gillende spoed het dottercen
trum werd binnengebracht. Ik zie
op de cardiogram direct wat er
aan de hand is. Een hartinfarct, zo
jong al. Hij ziet er slecht uit, kermt
van de pijn en kijkt angstig om
zich heen. Natuurlijk zie ik dat
vaker. Maar telkens als iemand zo
binnenkomt, sta ik er even bij stil:
hoe erg dit is, hoe tragisch. Heel
even, er is weinig tijd. Ik moet de
cardioloog assisteren en de pa
tiënt geruststellen. Ik leg de man
uit waar we zijn, dat er een bloed
vat dichtzit en dat we hem gaan
helpen. Maar tijdens de operatie
dreigt het mis te gaan. We zitten
met katheters in zijn kransslaga-
ders en ineens krijgt hij een ritme
stoornis. Het bloed stroomt niet
meer. Ik grijp snel de pads van de
defibrillator en reset hem. De man
komt bij, maar weet van toeten
noch blazen. Ik weet uit ervaring
dat iemand in die situatie onrustig
zal zijn. Dus leg ik mijn arm alvast
zo dat ik daarop kan inspelen. On
dertussen denk ik: gelukkig, hij
doet het weer. Na een half uur is
de operatie geslaagd: het bloed
vat is weer open. Ik zie hem kleur
krijgen. Dan ben ik zo blij. Het is
aangrijpend en mooi tegelijk. De
man balanceerde op het randje
van leven en dood. Onder mijn
handen was hij zelfs even dood,
maar we hebben hem weer tot
leven gewekt."
Jeffrey Kutterink
Bij de 'gentle sectio' staat
contact tussen moeder en
kind centraal, merken moeder
Miranda Nederlof en vader
Elco ook in de praktijk.
FOTO'S SHODY CAREMAN
