RUTTE III
'Meer uren en een vast contract'
'Werkdruk in de zorg is enorm'
'Geen schijn
van kans op
een koophuis'
Zorg
Wonen
Banen
9
Ooit was verpleegkundige Anton Kool (63)
trots op zijn beroep. Inmiddels is het imago
van verpleegkundigen ernstig beschadigd.
„Soms ben ik blij dat mijn kinderen niet in de
zorg werken. Ik vind het zo erg dat ik dat
moet zeggen."
Het is al jarenlang de harde realiteit. Door
alle bezuinigingen is zijn vak uitgehold en
kan hij zijn werk in de geriatrische revalida-
tiezorg niet optimaal uitvoeren. „De werk
druk is enorm. We hebben taken die niet bij
ons vak horen, zoals poetswerk en bedden
opmaken. Ik heb nog nooit zó veel mensen
met een burn-out gezien als de laatste jaren.
Zelfs jonge mensen die net zijn begonnen."
Er is geen geld meer voor ondersteunende
diensten of bezigheidstherapeuten. „Ouderen
hebben dit als aanvulling op de zorg echt no
dig. 'Helpenden' waren juist heel waardevol.
Ze bestelden eten, vulden de voorraad in
kastjes aan. Nu krijgen wij dat allemaal op ons
dak. We zijn een manusje-van-alles. Dat gaat
ten koste van het plezier."
Veel verpleegkundigen worden letterlijk
ziek van de stress. Ook Kool kreeg korte tijd een
burn-out. „Ik liep tegen de enorme berg admini
stratie aan. Dat hield ik niet vol. Ik wil alles goed
doen, maar ik probeer ook zelf overeind te blijven.
Bepaalde dingen moet ik laten liggen. Soms heb ik
niet eens de tijd om iemand te helpen met eten.
Dat is belachelijk. Cliënten krijgen niet de aan
dacht die ze nodig hebben."
Kool kaart de problemen vaak aan. Standaard
krijgt hij het antwoord dat er geen geld is. Hij
hoopt dat het nieuwe kabinet meer gaat investeren
in de zorg, en dan niet alleen de verpleeghuiszorg.
„Ik probeer positief te blijven."
Lysanne van der Voort
Drie maanden lang toog de 30-jarige Lysanne
van der Voort met een makelaar aan haar zijde
door Amsterdam op zoek naar een koophuis.
„Ook al ben ik universitair geschoold en heb
ik een goede baan, toch maak ik geen schijn
van kans", constateert de in Amsterdam
woonachtige ontwerpster. „Dan sta je daar
met tien man op één van de drie kijkmomen-
ten. Als je dan maar 10.000 euro kunt overbie-
den, weet je eigenlijk al dat je het kunt verge
ten."
Vaak zag je volgens haar op zo'n kijkmo-
ment al wie het huis zou kopen. „Dan kwam
er weer zo'n man binnen die 30.000 euro
overbood om het huis op te kopen voor lang
durige verhuur of Airbnb."
Van der Voort kon in haar eentje een hypo
theek krijgen van zo'n 210.000 euro. „Toen ik
makelaars afbelde om een huis te kopen voor
dit budget, zeiden ze al meteen: dat is wel een
héél grote uitdaging." Van dat bedrag kun je
volgens de industrieel ontwerpster alleen een
huis kopen net buiten de ring en vanaf daar is
het al gauw een halfuur fietsen naar hartje
Amsterdam.
Haar drie maanden durende zoektocht,
waarin ze zeker vijftien huizen bekeek, liep
op niets uit. Ze gaf haar speurwerk op en
sinds kort woont ze voor 900 euro op 55 vier
kante meter in Bos en Lommer. Met tuintje.
Dat dan weer wel.
Haar buurvrouw heeft een sociale huurwo
ning en betaalt voor twee verdiepingen
slechts 300 euro. „Die prijzen zouden wel wat
meer naar elkaar toe mogen worden getrok
ken. Dit is wel heel confronterend en lullig."
De Rotterdamse Lindy van Dijk,
26 jaar, is er één uit de snel groei
ende groep Nederlanders met
een flexibel arbeidscontract. Via
een uitzendbureau werkt ze mo
menteel bij Humanitas, een grote zorgverle
ner in de Maasstad en omstreken. „Ik verzorg
huishoudelijke hulp en begeleid demente ou-
deren", vertelt ze. „Gemiddeld werk ik zo'n zestien
uur per week, maar ik zou graag meer uren willen
draaien en ook met een vast contract." Nu heeft ze
een nulurencontract. „Dan moet je iedere week
maar afwachten op welke dagen je wordt ingezet.
Ook de uren zijn onregelmatig. Daar baal ik een
beetje van."
Inmiddels werken 1,8 miljoen werknemers op
basis van een losse arbeidsrelatie, aldus het CBS.
Dat is één op de vijf werknemers. In 2003 waren
dat er nog 1,1 miljoen. Uit de groep
flexwerkers zijn 279.000 mensen
net als Lindy uitzendkracht. De
ontevredenheid is in die groep re
latief groot. Een kwart verkiest lie
ver een vast dienstverband.
Van Dijk zegt haar werk leuk te
vinden. „Maar het is ook zwaar en
niet mijn eerste keuze. Door
groeien is bovendien lastig." In
middels nadert het einde van haar
studie psychologie. „Over een jaar
studeer ik af, als het goed is. Uiter
aard hoop ik dan meer in die hoek
werk te vinden. De jeugdzorg
spreekt mij erg aan of anders de
sportpsychologie."
Ze realiseert zich dat het tegen
woordig niet meevalt om een
mooie baan te vinden. „Werkge
vers zoeken mensen met veel erva
ring. Die moet je natuurlijk eerst
opdoen."
vrijdag 27 oktober 2017
GO
Tonny van der Mee
Op het vlak van zorg is er ruimte én
schaarste. Het kabinet trekt 2 miljard euro
extra uit voor verpleeghuizen, maar tegelijk
moeten de al jaren stijgende zorgkosten
omlaag. Op ziekenhuizen, geestelijke ge
zondheidszorg, huisartsen en op wijkver
pleging wordt beknibbeld. De zorgpremie
zal stijgen, het eigen risico blijft gelijk.
Marcia Nieuwenhuis
De woningbouw wordt aangejaagd. Huur
ders houden langer huurtoeslag als ze
meer gaan verdienen. Wie een huis koopt,
mag de kosten koper niet meer meefinan-
cieren in de hypotheek. De hypotheekren
teaftrek wordt verlaagd, het eigenwoning-
forfait verhoogd en wie zijn huis heeft af
betaald, moet daarover belasting betalen.
David Bremmer
Ook mensen met een tijdelijk
contract krijgen recht op ont
slagvergoeding. Payrollcon-
structies en nulurencontrac-
ten worden aangepakt. Tege
lijk wordt het ontslagrecht
versoepeld voor mensen met
een vaste baan. Voor oudere
werknemers in zware beroe
pen wordt het makkelijker om
eerder met deeltijdpensioen
te gaan. Daarover moeten per
sector afspraken worden ge
maakt.
