KIEK ZON
10 ZE
Monnikenwerk
Komend weekend wordt het
zoveelste op rij dat het
machtig moeilijk is om via
de A58 Zeeland te verlaten. Afgelo
pen weekend stuurde ik mijn
oranje busje over een alternatieve
route via Zierikzee en Bruinisse
richting Rotterdam. Even buiten
Bru stond er rechts in de berm een
bord dat opriep om in actie te ko
men tegen windmolens. Het was
een beetje scheefgezakt, alsof zijn
taak erop zat. Sancho Panza, de
trouwe gezel van Don Quichot in
de roman van Cervantes (1605)
had het kunnen voorspellen.
Vechten tegen windmolens, zo
als de zelfbenoemde ridder deed,
betekent zoiets als proberen te
veranderen wat niet te veranderen
valt. Maar dat bedacht ik pas toen
ik langs Windpark Krammer in
aanbouw reed. De eerste windmo
lens lijken klaar te zijn, tenminste
in mijn ooghoek zag ik exempla
ren staan met turbine en rotorbla
den. Het gaat het grootste wind-
park van Nederland worden dat op
particulier initiatief tot stand
komt. In Zeeland. Maar wat is de
link met kerken? Ik heb het toch
echt gehoord, uit de mond van de
voorzitter, bij een symposium van
de coöperatieve vereniging
Zeeuwind: dat kerken te behou
den zijn met molens. Het lijkt op
het eerste gezicht minstens zo ver
makelijk als de verhalen van Don
Quichot dat zijn.
Op weg naar Rotterdam kom ik
niet veel verder dan wat opborre
lende Bijbelverzen overwind. Zo
als uit het verhaal van Elia. Voor
God uit komt zo'n krachtige wind,
dat zelfs rotsen splijten. Maar God
is niet in dat geweld. Hij komt pas
later in het ruisen van een bries.
Voor een windmolen lijkt mij
noch het één noch het ander ide
aal. Bij storm worden ze stilgezet,
van een bries komen ze niet in be
weging. Uit de Bijbel herinner ik
me dat God wel goed is met wind.
Een beetje meer, een beetje min
der. Hij zorgt met de wind voor
plagen (sprinkhanen in Egypte)
en later voor eten in de woestijn.
De onwillige profeet Jona wordt
net iets gewilliger van storm en de
vrienden van Jezus krijgen extra
ontzag voor Hem als Hij een storm
stillegt. Ik ben voor ik het weet
Oud-Beijerland gepasseerd. Het is
weinig tastbaar - als het najagen
van wind - zoeken naar het ver
band tussen molens en kerken.
In de loop van de week doe ik bij
Zeeuwind navraag per app. Het
komt op het volgende neer.Het
vinden van locaties voor het plaat
sen van windmolens is niet ge
makkelijk, maar het kan ook zijn
dat een grondeigenaar een locatie
aanbiedt. Niet dat die molen er
dan zomaar staat; er moet een
vracht aan werk worden verzet.
„Als Zeeuwind polsen we de Pro
vincie en de gemeente, maar we
zoeken vooral en eerst contact met
de gemeenschap en onderzoeken
van alles op het gebied van natuur,
bestemming, veiligheid, geluid,
infrastructuur, vragen vergunnin
gen aan
De man appt maar door over
'het inschakelen van onderzoeks
bureaus, aannemers, installateurs
en windturbinefabrikanten', ter
wijl ik wil weten hoe het zit met
behoud van kerken.
Kauwgomballen
Uiteindelijk komt de aap uit de
mouw. De gemeenschap kan van
een zogenoemde 'dorpsmolen'
profiteren, doordat uit de op
brengsten een bedrag in een om
gevingsfonds wordt gestort. Daar
kunnen natuurlijk kauwgombal
len van worden gekocht voor de
dorpsbewoners, maar het geld kan
ook worden bestemd voor behoud
van cultuurgoed. Dat laatste is fis
caal aantrekkelijk, schijnt. Dus zie
daar: een dorp dat de oude kerk in
volle luister wil behouden plaatse
een windmolen. Dat kost dorpsbe
woners niks, de wind is gratis en
behoud van kerkgebouwen als cul
tuurgoed is pure winst. Dat had
Don Quichot nog niet bedacht.
vrijdag 20 oktober 2017
foto Lex de Meester
Rook van de bosbranden in Portugal en Spanje. Zand uit de Sahara. De Zeeuwse zon
kleurde rood. In Vlissingen wist de Dichter van het Park zich geïnspireerd.
Don Quichot vecht tegen kerken
Jose Baars-Blom
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
