II
8
Olympisch kampioen mag dan aan het afbouwen zijn bij Royal Antwerp,
Maartje Paumen (32) wilde niet abrupt
stoppen met hockey. In België bouwt ze haar
carrière af. En blijkt dat de winnaar en de leider in
haar voorlopig nog niet met pensioen zijn.
Den Bosch, dat is
topsport. Bij
Antwerp racen ze
na hun werk naar
detraining. Dat
vind ik juist mooi,
ze doen het uit pure
passie
ook het veld over om voorin wat af te
dwingen.
clubs in België zijn te vergelijken met
de bovenkant van het rechterrijtje in
de Nederlandse hoofdklasse.
'Geamuseerd'
Royal Antwerp en koploper Gent
spelen gelijk, 1-1. Coach Gierts neemt
in het kringetje het woord en bena
drukt behalve de goede wedstrijd
ook dat 'iedereen zich geamuseerd
heeft'. Minstens zo belangrijk in het
Belgische hockey.
In de blik van Paumen herken je de
winnaar, die baalt van het punten
verlies. „Maar als ik straks naar huis
rijd, heb ik een heel voldaan gevoel.
We worden elke wedstrijd beter. Ik
heb genoten." Voordat ze aan een be-
elukkig krijgt
Royal Antwerp
Hockey Club in
het eerste kwartier
geen strafcorner
tegen. Want de tas
met gezichtsmas
kers was zoek en wordt pas tegen het
einde van het eerste kwart afgegeven
bij het doel. Aan de andere kant, de
enige vrouw in de Belgische hoofd
klasse met een levensgevaarlijke
strafcorner speelt juist bij 'Royal':
Maartje Paumen.
Het is even wennen, deze zondag
middag. Behalve haar rugnummer 17
is alles anders. Van geel-zwart naar
rood. Van de Oosterpias naar de Ont
spanningslaan in Sint-Job-in-'t-
Goor. Van spe
len in een sta
dion naar een
piepkleine,
halflege houten
tribune. En van
de best lopende
kroeg in Den
Bosch op zondag
naar de serene
rust van Royal
Antwerp.
Maar zodra om
klokslag 12 uur
het eerste fluitje
klinkt, blijkt er
nog iets te zijn wat
niet is veranderd.
De gedrevenheid
van Paumen. Ze
heeft geen aanvoer
dersband, maar die
heeft een echte cap
tain ook niet nodig.
'Go, go, go. Hou
daar. Nu draaien.
Draaien! Goed zo.'
Zeventig minuten lang geeft Paumen
gas, verbaal en fysiek. Als centrale
verdediger, maar geregeld steekt ze
Afbouwen
Ze noemt dit afbouwen, qua niveau
is het dat ook. Maar de boze blikken
naar de scheidsrechter, het intense
juichen bij een doelpunt en de vele
druppels zweet die na afloop op het
kunstgras vallen, verraden dat dat
een relatief begrip is.
„Dit was voor mij de beste optie",
legt Paumen haar keuze uit om na
dertien jaar (en elf landstitels) te
switchen naar de Belgische hoofd
klasse. „Ik kan in Nederland niet in
andere kleuren spelen dan geel
zwart. Ik had naar Den Bosch 2 kun
nen gaan, maar die overstap was te
groot geweest. Helemaal stoppen was
ook geen optie, dus Antwerp is per
fect. De coach, Sofie Gierts,
is een goede vriendin van
me. Op mijn 30ste verjaar
dag kreeg ik van haar een
shirt van de club met het
cijfer 30. En toen ik in 2016
bekendmaakte te stoppen
bij Oranje, was ze de eer
ste die me belde."
En dus stapt Paumen
drie of vier keer per week
in haar auto naar Sint-
Job-in-'t-Goor, een klein
uurtje rijden. Natuurlijk
was het wennen. „Den
Bosch, dat is topsport.
Daar is iedereen 24/7
bezig met hockey. Bij
Antwerp heeft de halve
ploeg een fulltime
baan. Ze racen na hun
werk naar de club voor
de training. Dat vind
ik juist mooi, ze doen
het uit pure passie. En
ik vind het leuk om
nu mijn ervaring te kunnen delen in
een nieuwe omgeving. De club is
ambitieus en wil kampioen worden."
En, zo blijkt deze zondagmiddag,
het niveau is lang niet slecht. De top-
maandag 16 oktober 2017
Alles is anders,
behalve het
Rik Spekenbrink
Sint-Job-in-'t-Goor
Maartje Paumen (32)
rugnummer 17
van Paumen
HanROSCh. FOTO PETER VAN GOGH
