i joor
F wc r vil
17 v /vI p*
Filmfreak Ab Zagt en popjournalist Stefan Raatgever draaien door
Hel leek een eenzame apotheose te worden, omdat
Kruns romance net zo snel doofde als hij was opgelaaid
Cassettebandjes met van de radio opgenomen hits.
Stefan Raatgever heeft er thuis nog tientallen. Daarom
juichte hij toen zijn geliefde zangeres Ane Brun een
hedendaagse mixtape opnam.
Je moest er een middag lang voor
naast je stereo zitten. Gespannen
als een veer. Maar als het dan
lukte, evenaarde de euforie die
van een goed gemaakt proefwerk
of de aankondiging van een uitgevallen
eerste lesuur. Een mixtape met de leukste
hits van het moment was het kostbaarste
bezit van een prepuber met een Top 40-
fascinatie.
In het tijdperk vóór de onbeperkte
beschikbaarheid van het internet (door
middelbare scholieren te
genwoordig vaak verward
met het pleistoceen) was
de FM-band het jachtterrein voor wie
geen geld had voor de platenzaak, maar
wel zijn favoriete songs zo vaak mogelijk
wilde horen. Met mijn duim op de rode
record-knop van mijn Philips-ontvanger
stelde ik hitcompilaties samen waarop
deejays ongeremd door de intro's en
outro's heenbabbelden.
Toen ik recent hoorde dat Ane Brun,
één van mijn favoriete zangeressen en
tevens generatiegenoot uit het cassette
era, covers van de liedjes van haar eigen
lievelingstapeje had opgenomen, stofte ik
mijn eigen koffertje met cassettebandjes
af. Het voor de hand liggende probleem
- waar speel je die dingen anno 2017 in
hemelsnaam op af? - overwon ik dankzij
een uit een grote kast opgediepte hel
blauwe soundman. En toen hoorde ik
ze opeens: de jaren 1992,1993 en 1994,
gestold op een lintje tussen twee tand-
radartjes.
Ik was 12 of 13 toen ik ze opnam: Don't
You Want Me van eurodanceformatie
Felix, Tom Jones in zijn haarverftijd met
If I Only Knew, Brian May's versie van Too
Much Love Will Kill You, Why van Annie
Lennox, 2 Unlimiteds Twilight Zone en als
afmaker - na elkaar! - rockepos November
Rain van Guns N' Roses en muziekcar-
toon Kaplaarzen van Dingetje. Een verza
meling die de winkel in had gekund met
de titel Alle 13 verbijsterend.
Het bandje van Ane Brun (41) maakte
ze niet voor zichzelf, zoals ik. Zij nam de
songs op voor haar geliefde. En met op
nemen bedoel ik niet het als een roofdier
bespringen van haar cassettedeck, maar
het in de studio vastleggen van haar
eigen versies op cd. Het idee was roman
tisch: een verzameling liefdesliedjes die
Brun haar nieuwe liefde per se wilde
laten horen. Ze begon bij haar eigen favo
rieten: Make You Feel My Love van Bob
Dylan, Nick Cave's Into My Arms en Right
in Time van countryzangeres Lucinda
Williams. Vooral de laatste is een hoogte
punt op het afgelopen week verschenen
album Leave Me Breathless. Het leek een
eenzame apotheose te worden, omdat
Bruns romance net zo snel doofde als hij
was opgelaaid. Een wegens plotseling
liefdesverdriet afgebroken aubade, ik kan
me amper iets treurigers voorstellen.
Maar Brun - een struise Noorse die graag
wijde jurken draagt - is geen type dat
Ane's liedjes
naar liefje
281 zaterdag 14 oktober 2017
