Persoonlijk
Ze zijn niet vei legen of saai, ze willen
gewoon niet cle hele Lijd sociaal doen.
Met introverte mensen is niks mis.
onter stapt ze de brasserie binnen. Open
blik, spraakzaam. „Ik ben niét verlegen!"
is een van de eerste dingen die ze zegt.
„Dat is zo ongeveer het grootste mis
verstand over introverte mensen: dat ze
onzeker zijn, niet graag praten, het eng
vinden een kamer met mensen binnen
te stappen. Dat, en dat het stille, saaie
muurbloempjes zijn waar je niet mee
kunt lachen."
Er zijn veel vooroordelen rondom in
troversie, aldus journaliste Liesbeth Smit
(43). In een wereld waarin outgoing zijn
status heeft, lopen de meer naar binnen
gekeerden tegen onbegrip aan. Zo ook
Smit zelf. 'Doe niet zo ongezellig!' 'Wat
ben je stil!' Of: 'Is er iets?' - het zijn
vragen die vaak op haar afgevuurd wor
den als ze niet met de groep meedoet.
Maar met de groep meedoen, dat is nu
precies waar introverten vaak moeite
mee hebben. Niet omdat ze zich beter
voelen dan de rest, maar omdat ze gevoe
lig zijn voor geluid en drukte, omdat ze
bedachtzaam en observerend zijn en
sociale interactie hen veel energie kost.
Om uit te leggen wat het betekent om
introvert te zijn in een extraverte wereld,
schreef Smit het boek Ik moet nog even kij
ken of ik kan. Met die titel vat ze het uni
versum van de introvert wel zo'n beetje
samen, denkt ze. „Het is een uitstekende
zin om te gebruiken bij sociale twijfel. Er
zit uitstel in, maar geen onwil of een
harde afwijzing." Het zijn ook dit soort
zinnen waarmee ze zichzelf bedenktijd
geeft bij uitnodigingen. „Dat heb ik in
middels wel geleerd. Het voorkomt dat ik
op plekken terechtkom waarvan ik denk:
'Wat doe ik hier?' En dat ik tussendoor op
de wc zit bij te komen. Maar soms gaat
het alsnog mis. Dan wil ik me niet laten
kennen en ga ik extravert acteren, maar
dat pakt meestal verkeerd uit. Laatst tij
dens een cursus vroeg de begeleider:
'Wie wil er een korte presentatie doen?'
Als in slow motion zag ik mijn hand om
hooggaan. Vervolgens heb ik van pure
spanning alleen maar staan raaskallen
voor de groep. Zoiets moet een introvert
echt nooit onvoorbereid doen."
Als jong meisje wilde ze niet naar
school „Ik weigerde gewoon, was daar
heel koppig in. Maar op mijn zevende
moest ik toch echt. De eerste drie maan
den heb ik alleen maar gehuild. Ik vond
het onveilig. Niet dat ik de andere kin
deren niet leuk vond, maar er heerste
Tekst PAM VAN DER VEEN Foto's ERIK SMITS
