'Ze was na
al die tijd nog
en lief als
vroeger'
'IKBEN NOG
NET ZO GEK
OPHAARALS
TIEN JAAR
GELEDEN'
Die van mij
Abel (50) vond Angelique (46) al leuk toen ze nog jong
waren. Jaren later ontmoetten ze elkaar weer en hij
raakte halsoverkop verliefd op haar.
Angelique was het vriendin
netje van mijn broer. Ik
studeerde en vond haar ont
zettend leuk, maar ze was dus
bezet. Tien jaar geleden kwam
ik haar tegen op Hyves. We spraken af op
het station, ik zag haar staan en wist het
meteen. Ze had een roze sjaal om haar
nek en zag er nog net zo mooi en lief uit
als vroeger. De vlam sloeg in de pan. Dat
is niet zo handig, dacht ik nog, want ik
was getrouwd. Zij ook, trouwens. Maar
deze verliefdheid doorkruiste alles.
Mijn huwelijk was niet goed. Sinds de
komst van ons tweede kind leefden we
met de ruggen naar elkaar. Dat ik op ie
mand anders verliefd werd, kwam voor
mijn vrouw dan ook niet als een verras
sing. Ze liep zelf ook al jaren te rotzooien.
Maar dat ik mijn gevoelens voor Ange
lique zo serieus nam, was wel een grote
schok. Ook voor mezelf: ik verlangde er
heftig naar om bij haar te zijn, maar wilde
mijn gezin niet verlaten. Dat vertrouwde
bolwerk voor de kinderen opheffen vond
ik heel moeilijk. Maar ik was zo smoor
verliefd dat ik niet anders kon dan voor
haar kiezen, ondanks het verdriet dat ik
daarmee veroorzaakte.
Angelique ging vrij snel weg bij haar
echtgenoot. Ze hadden samen geen kin
deren. Ik heb er daarentegen tweeëneen
half jaar over gedaan om alles uit te
pluizen met het gezin. Om het voor de
kinderen zo makkelijk mogelijk te
maken, gingen mijn ex en ik 'birdnesten':
onze zoon en dochter bleven in het oude
huis wonen en wij trokken om beurten
bij ze in. Angelique had daar begrip voor.
Al die tijd heeft zij gewacht tot wij samen
een woning konden zoeken en we elke
dag bij elkaar konden zijn. Als we elkaar
konden zien, was het één groot feest. Tot
diep in de nacht praatten we, draaiden
we muziek, dronken we heel veel wijn.
Ik dacht alleen nog maar aan haar, vergat
te sporten en kwam wel 15 kilo aan.
Toen we eindelijk samenwoonden,
hoopte Angelique dat zij en ik misschien
nog een kind zouden krijgen. Maar ik
voelde niet veel voor een tweede rondje.
Been there, done that, al klinkt dat mis-
schien wat
lomp als het
om het ouderschap
gaat. Nog een keer slape
loze nachten en luiers verscho
nen; ik wilde het gewoon niet. Ook
niet voor mijn zoon en dochter. Ik had
hun gezin al naar de klote geholpen, en
dan ook nog een nieuwe baby erbij? Ik
voelde me wel schuldig, want het was
een egoïstische keuze, waarmee ik Ange
lique het moederschap ontzegde. Maar
uit liefde heeft zij zich daarbij neergelegd,
om vervolgens mijn kinderen met open
armen te ontvangen. Zo is Angelique: ze
staat heel open in het leven en als ze iets
lastig vindt, stapt ze er juist op af. Ze
kreeg zelf geen kinderen, maar heeft er
alles aan gedaan om vriendjes met die
van mij te worden. En zij noemen haar
nu 'bonusmama'.
Ik ben nog net zo gek op haar als tien
jaar geleden. Als ze thuiskomt, sta ik
naast de hond te kwispelen. Nog steeds
zitten we tot 2 uur 's nachts te praten en
naar muziek te luisteren, alleen de wijn
consumptie hebben we inmiddels be
perkt tot de weekends. Dat scheelt weer
een paar kilo's. Als er al eens wrevel is, is
het omdat de chaoot in haar botst met de
neuroot in mij. Bij het opruimen laat zij
het huis eerst ontploffen en heeft twee
uur later alles gepoetst op z'n plek liggen,
terwijl ik begin met de theelepels tellen
en de sokken op kleur te leggen.
We zijn getrouwd, op 11 december 2013.
Mijn zus stond op haar horloge de secon
den af te tellen tot we elkaar het ja-woord
konden geven. Want dit was het precieze
tijdstip van ons huwelijk: n-i2-'i3,14.15
uur. Een mooi moment voor een liefde
die onvermijdelijk was." «I
magazine 15
netzo
mooi
Tekst PAM VAN DER VEEN
E Ook geïnterviewd worden over die van jou?
magazine@persgroep.nl
