Volop drugshandel
in af kickkliniek
voor criminelen
Tientallen misbruikzaken
van Defensie-medewerkers
16
VERMISSINGEN MARJO WINKENS
Er is niemand meer die zich voor de
geest kan halen hoe Marjo Winkens uit het
Limburgse Schimmert was. Hoe ze lachte en
waarom. In 1975 verdween ze, het meisje dat
was zoals Anne Faber. Allebei zouden ze naar
huis gaan, maar kwamen ze nooit aan.
Hoop
Bekende
Onder een aantal van hen is onrust
ontstaan. Omdat er veel drugs in
omloop zijn, vrezen ze dat hun be
handeling mislukt. Ze luiden de
noodklok en eisen dat de kliniek
meer doet om de drugs buiten de
deur te houden.
„Je kunt hier zó gemakkelijk aan
drugs komen, dat veel mensen bang
zijn om weer verslaafd te raken",
zegt een gedetineerde tegen deze
krant. „Vrijwel dagelijks wordt er
rotzooi binnengebracht. Coke, hasj,
ritalin en vooral veel GHB. Het zou
hier veilig moeten zijn, maar dat is
het niet. Zeker de helft van de men
sen gebruikt."
Ingewijden melden dat de span
ningen in de verslavingskliniek zijn
opgelopen nadat vorig weekend
acht gedetineerden waren betrapt
op drugsgebruik. Een aantal van
hen is inmiddels teruggestuurd
naar de gevangenis.
Bestuursvoorzitter Ruud Rutten
van Tactus, de organisatie waar de
Piet Roordakliniek onder valt, er
kent de problemen. „Het klopt dat
er de afgelopen tijd veel meer drugs
zijn gebruikt dan we zouden wil
len. We zijn bezig de boel weer
schoon te krijgen. Dat doen we
door controles, bijvoorbeeld op
urine." Volgens Rutten verloopt het
drugsgebruik in zijn kliniek in golf
bewegingen. „Drugs too procent
buiten houden zal niet lukken. Dan
moetje zeer streng controleren, ook
fysiek, en dan kom je in een situatie
dat het de behandeling schaadt."
Kwetsbaar
Volgens het Trimbos Instituut
kampen veel Nederlandse versla
vingsklinieken met druggebruik
door cliënten. „Een verslavingskli
niek zou drugsvrij moeten zijn",
zegt wetenschappelijk medewerker
Anneke van Wamel. „Er verblijven
kwetsbare mensen die in een situ
atie zitten waarin het moeilijk is de
verleiding te weerstaan."
DEN HAAG Sinds 2013 zijn enkele
tientallen meldingen gedaan bij
Defensie van medewerkers die
seksueel misbruik zouden hebben
gepleegd.
Dat blijkt uit cijfers over meldin
gen van misbruik die sinds 2013
zijn binnengekomen bij vertrou
wenspersonen, leidinggevenden
en de Koninklijke Marechaussee.
Bij leidinggevenden en het
meldpunt van de Centrale Organi
satie Integriteit Defensie (COID)
zijn 23 meldingen binnengeko
men, bij de marechaussee waren
het er 54. Dat schrijft minister
Klaas Dijkhoff, ook verantwoorde
lijk voor Defensie sinds het vertrek
van Jeanine Hennis.
Geseponeerd
Het Openbaar Ministerie (OM)
heeft vanaf begin 2012 in totaal 39
zaken binnengekregen. Daarvan
zijn er 28 geseponeerd vanwege ge
brek aan bewijs en zijn er 11 voor de
rechter gekomen. Het totaal van 39
ligt overigens hoger dan de 20 die
de marechaussee heeft overgedra
gen aan het OM. Voor de vervol
ging van zedendelicten is aangifte
niet per se nodig.
Commandant
Deze week nog werd een 30-jarige
militair veroordeeld wegens seksu
eel misbruik van een vrouwelijke
collega die op dat moment sliep.
Het incident deed zich vorig jaar
oktober voor op een kazerne. De
vrouw deed zelf geen aangifte,
maar haar commandant wel.
Ook werd deze week bekend dat
Defensie alsnog een onderzoek in
stelt naar de misbruikzaak van ex-
militair Ronald Vreeburg, die naar
eigen zeggen in 1982 als 17-jarige
door vijf andere soldaten is mis
bruikt op de Koninklijke Militaire
School in het Limburgse Weert.
it jaar is Marjo Win
kens 59 jaar gewor-
i den. Het is de leef-
I tijd die de politie
I haar geeft, op de pa
gina voor vermiste
personen. Daar
wordt ze elk jaar een beetje ouder,
maar het getal dat bij haar naam staat
komt steeds minder overeen met
haar gezicht. Er zijn geen rimpels,
geen grijze haren. Wel een lach, haar
dat wordt weggestreken op een kor
relige zwart-witfoto. Toen was ze 17.
Daarna verdween ze.
Die septemberavond in 1975 is
Marjo op stap met haar beste vrien
din Margriet. Samen trappen ze lol
op de kermis in Sittard, duiken ze
nog een kroegje in. Het wordt zo ge
zellig dat ze de tijd uit het oog verlie
zen. Marjo mist de laatste bus. Geluk
kig kan ze in Sittard een brommer le
nen, van de moeder van Margriet. Op
die Peugeot vertrekt Marjo, op naar
huis, op naar Schimmert. Met haar
oranje valhelm en haar legerjack lijkt
ze wel een jongen, zo in het duister.
Tips
De volgende dag is er alleen de brom
mer, in de berm halverwege de rit
naar huis. In de dagen die volgen
wordt meer gevonden. De helm. Haar
portemonnee. Geen Marjo. Het is een
beetje zoals het gaat na de verdwij
ning van Anne. Haar jas, een fiets,
een tas. Twee keurige dochters, zon
der reden om weg te lopen. Decennia
van elkaar verwijderd, maar toch zo
gelijk. Ze moeten allebei haast wel
het slachtoffer van een misdrijf ge
worden zijn. In beide gevallen stro
men de tips binnen.
Maar geen Marjo. Haar ouders gaan
gebukt onder het verdriet om hun
ONDERZOEK
enige dochter. Hun leven komt in het
teken te staan van wat er niet meer is.
Er is geen afscheid van hun kind, ze
weten niet wat er is gebeurd. Marjo's
moeder sterft eerst, later haar vader.
Hoezeer de tragedie hun leven heeft
getekend, blijkt wel op hun sterfbed.
Ze willen dat Marjo niet wordt verge
ten. Het is tante Carla Winkens, die
ze verzekert te blijven vechten. 'Ik
geef de zoektocht nooit op', vertelt ze
erover aan journalisten. 'Dat heb ik
haar ouders beloofd.' „De vermissing
heeft een enorme impact op de fami
lie gehad", vertelt Carla's dochter Ca-
rin. „Mijn moeder heeft zich toen op
geworpen om te doen wat de ouders
van Marjo niet meer konden."
Seriemoordenaar
Nu is ook tante Carla overleden, ze
stierf dit jaar. Wat blijft, zijn de theo
rieën. Is de beruchte Haagse serie
moordenaar Koos Hertogs de dader?
In 1980 wordt hij opgepakt, later ver
oordeeld wegens de vreselijke moor
den op drie jonge meisjes, die hij ont
voerde en ombracht. Altijd zijn er
vermoedens dat hij meer doden op
zijn geweten heeft. Hertogs noemt
zelfs de naam van Marjo, als hij wordt
verhoord. Maar als het meedogenloze
roofdier verder wordt verhoord, geeft
hij geen krimp. Als Hertogs in 2015
overlijdt, treedt Carla weer in de pu
bliciteit, in de hoop dat zijn dood er
toe leidt dat iemand nu wél durft te
praten. Het blijft stil.
In de jaren 90 komt er opnieuw een
verdachte in beeld. De man heeft ge
dronken als hij zich iets laat ontvallen
dat verdacht veel op daderinformatie
lijkt. Het lichaam zou liggen op de
oude afvalstortplaats in Spaubeek.
Weer doet Carla een emotionele op
roep aan iedereen die informatie
heeft. Het blijkt een vruchteloze
wanhoopspoging, net zoals het open-
zaterdag 14 oktober 2017
De Piet Roordakliniek in Zutphen. fototom van dijke
In de Piet Roordakliniek in Zut
phen worden door gedetineer
den volop drugs gebruikt en ver
handeld. Controles zijn niet
streng, waardoor het eenvoudig
is drugs de kliniek binnen te
smokkelen. Dat stellen bewo
ners van de afkickkliniek voor
veroordeelde criminelen tegen
deze krant.
Paolo Laconi
Zutphen
Soms worde
meisjes zoals
Anne nooit
Carla van der Wal
Lonneke Lenferink
van de universitei
ten in Groningen
en Utrecht,deed
onderzoek naar
langdurige vermis
singen die niet
komen door poli
tieke onderdruk
king of oorlogsge
weld. Daaruit blijkt
dat achterblijvers
die hoop houden
op hereniging de
meeste last krijgen
van de verdwijning.
„Het lijkt accepta
tie in de weg te
staan en juist die
blijkt het belang
rijkst voor een ade
quate omgang met
vermissing."
Op de verkeerde
tijd op de ver
keerde plaats zijn
en gedood worden
door een onbe
kende. Het is een
scenario dat zel
den werkelijkheid
wordt. Bij de
meeste moorden
gaat het om part
ners die ruziën of
liquidaties in het
criminele milieu. In
vier op de vijf ge
vallen is de dader
een bekende.
