'Mijn kinderen dachten
vroeger dat ik knecht
was op een boerderij'
von Jaspers (44) heeft de eetlust van een
bouwvakker. Voor haar geen light lunch
met liflafjes of moeilijke salades met
dressing in een apart bakje; het dieet
waarop hordes van haar tv-collega's
leven. De presentatrice, die afgetraind
oogt, bestelt een tosti als een baksteen
en een sloot gebonden soep met bruin
^B brood en roomboter. Alles gaat op.
^B „Ik geloof niet in calorieën tellen. Ik
heb in mijn hele leven nog nooit gelijnd.
Dat houd ik toch niet vol en bovendien
zou ik gaan jojo'en. Of last krijgen van
vreetbuien. Wel heb ik besloten dat ik
wat ik kan laten staan niet aanraak. Voor
mij geen slagroomtaart, roze koek of
's avonds een zak chips voor de buis.
Maar een zelfgebakken worteltaart weiger
ik voorbij te lopen. Wat misschien ook
helpt: ik drink geen druppel alcohol. Niet
uit principiële overwegingen, ik vind het
gewoon vies.
Haar maat 36 heeft ze evenmin te dan
ken aan hardlopen of uren buffelen aan
allerlei fitnessapparaten. „Het enige dat
ik met sport heb: ik houd van de stem van
tenniscommentator Marcella Mesker. Ik
kijk de wedstrijden niet, heb geen idee
wie er op de baan staan of om welk toer
nooi het gaat. Ik luister alleen terwijl ik
sta te koken. Heel fijn als zij praat, zo
rustgevend."
„Wat ik wel doe: fietsen. En niet alleen
ritjes van een kwartier. Als ik naar mijn
uitgever moet, ben ik in totaal twee uur
onderweg. Soms is zo'n tocht een bezoe
king: als ik afstap na 15 kilometer wind
tegen, zie ik er bepaald niet leuker uit.
Maar ik probeer dat vol te houden om in
conditie te blijven."
Publiekslieveling Jaspers zit momenteel
in een Boer Zoekt Vrouw-loze periode.
Even geen tulpen-hunks, overalls, klom
pen en nieuwe tv-records: er keken
afgelopen seizoen gemiddeld vier mil
joen liefhebbers. De agrarische dating-
show begint pas weer over een paar
maanden en daarom heeft ze tijd haar
kookboek De keukentafel van het Noorden
te lanceren. De fanatieke hobbychef
bracht eerder recepten voor kinderen uit,
deze week komt zij met Scandinavische
klassiekers als smorrebrod, zalm in alle
soorten en maten, kaneelbroden en de
onvermijdelijke Zweedse gehaktballetjes.
De keukentafel van het Noorden blijkt
ook een boek waarin zij, echtgenoot
Pieter en kinderen Keesje (12) en Tijl (10)
- allen gehuld in gebreide truien - op
zichtig het Nordic geluksgevoel uitstra
len en promoten volgens het fika- en
hygge-concept. Traditioneel Scandinavi
sche aanduidingen voor gezelligheid,
eenvoud en samenzijn, die furore maken
in woon- en lifestyle-magazines en reis
brochures. „Tot nu toe heb ik mijn kinde
ren bewust buiten de publiciteit
gehouden. Maar in dit boek horen ze echt
thuis. Het buitenleven, samen koken, ze
vinden het prachtig. Bovendien zijn ze
nu op een leeftijd dat ze zelf kunnen
beslissen of ze het leuk vinden om mee te
doen. Eerder waren ze te jong. Vroeger
dachten ze dat ik knecht was op een
boerderij, ze hadden geen idee. Dat heb ik
lang zo gelaten."
„Er zijn heel veel dingen in je leven die je
niet, of deels onder controle hebt: het sla
gen van je liefde, je gezondheid, succes op
je werk. Maar je gelukkig voelen zit vaak
in kleinere zaken die je wel kunt beïn
vloeden. Bij mij hebben die bijna altijd
iets te maken met eten of geuren of eet-
momenten. Met mijn familie en vrien
den. Om dat samenzijn is het te doen,
ik eet nooit alleen. Eten is een beetje een
heilig iets. Ik heb er ook goede jeugd
herinneringen aan. Als mijn moeder
chutney kookte van tomaten uit eigen
moestuin, hingen mijn broers en ik om
haar heen. We beschermden die potten
met ons leven, alsof er goud in zat. Ze
maakte krabbetjes uit de oven, knappe
rige speklapjes en haar kippensoep is nog
steeds een van mijn favoriete gerechten.
„Ze had ook haar gezonde fases: avond
in avond uit kregen we yoghurt met ze
melen als toetje. Zo vies, dat komt er bij
mij echt niet meer in. Mijn vader had een
big gekocht, die hij als grapje ook Yvon
noemde. Een schattig beestje dat uitein
delijk uitgroeide tot een gevaarte van
twee tafels groot. Ik vond haar heel lief,
maar wist bij de eerste ontmoeting met
een: jou eten we op. Een jaar lang hebben
we met z'n allen van Yvon genoten."
„Nee, helemaal niet. Ik had wel een soort
band met haar, maar ik kom uit een boe
renfamilie en daar gold: we zorgen goed
voor onze dieren, maar ze komen wel op
ons bord terecht. En Yvon had het bij ons
in de stal veel beter dan al die varkens die
als kiloknaller eindigen.
„Naar dat dierenleed moet je kritisch
kijken. Maar met het eten van beesten op
zich is niks mis. Ik heb net een halve koe
gekocht, die ligt in de diepvries. Daar ga
ik stoofpotten van maken, of die serveer
ik bij aardappelen of snijbonen uit mijn
eigen moestuin. Leuk, zo'n tuin, maar
ook een heel gedoe. Regelmatig bel ik
mijn moeder in paniek: help, ik heb slak
ken, wat nu? Met mijn broers wissel ik
voortdurend foto's uit, zodat we van
elkaar weten hoe onze tuinen erbij staan.
„Elke avond staat er bij mij iets home
made op tafel. Ik weiger uit pakjes te
koken. Mijn zoon zegt: doe toch niet zo
moeilijk. Hij zou het bij zonder vinden
101 zaterdag 7 oktober 2017
Waarom een kookboek doordrenkt
van gelukzaligheid?
Vond je dat niet zielig? Beschouwde
je haar niet als huisdier?
