WEER EVEN THUIS
II
19
Spelen in het bos of bij slecht weer in de grote schuur met zolder. Altijd dieren om je heen.
Chris Dekker (60) ziet het nog voor zich: zijn jeugd in en om de boerderij Hof ter Hooge
aan de Breeweg in Middelburg. „Fantastisch", verzucht hij.
Zodra Chris Dekker het erf
van boerderij Hof ter Hooge
in Middelburg oploopt, be
gint hij te vertellen. Zicht
baar stralend. Hij kijkt om zich heen
en wijst: het vierkante woonhuis, de
boomgaard, de varkensschuur. De
grote schuur waar de koeien en paar
den stonden en de aardappels be
waard werden. „Met een geweldige
zolder. Daar kon je met slecht weer
eindeloos spelen. Op en over de bal
ken klimmen, heerlijk. Bij mooi weer
waren we altijd in het bos. Je kende
daar iedere boom. Altijd erin klim
men en boomhutten bouwen, op ge
heime plekken. We maakten zelf pij
len en bogen en speren. Dan gingen
we op jacht. Niet echt hoor, dat was
spel."
Hij is nu voor het eerst sinds 20 jaar
terug. Alle mooie herinneringen ko
men weer boven. „De bosweiden in
het bos waren idyllische plekken, ze
ker vroeg op de morgen. Met zo'n
mooie ochtendnevel. Je zag de reeën
en herten en op de achtergrond het
kasteel. Net het paradijs. Ja, hier op
groeien was fantastisch."
Van de huidige bewoners mag
Chris even een kijkje nemen in het
woonhuis. „Hier leefden al mijn
voorvaderen ook. Eeuwenlang
boerde het geslacht Dekker hier." Hij
kijkt rond in de fraaie keuken. „Dit
was vroeger een soort bijkeuken, met
melkschuur en washok. Achterin
stond de bakoven, houtgestookt.
Mijn oma bakte daarin. Erboven
werd hout voor de oven bewaard. Bo
ven het vuur in de open haard hing
mijn oma een grote ketel om water te
koken."
Hij loopt via een opstapje naar de
aangrenzende opkamer. „De mooie
kamer. Daar zaten we bijna nooit. Ik
heb me altijd afgevraagd waarom dat
de enige kamer in het huis is die ho
ger ligt. Misschien stamt dat uit de
tijd dat Walcheren nog niet bemalen
werd. Er was een vloer van houten
planken en sommige lagen los. Wij
kropen dan in de ruimte onder de
vloer."
Zijn drie broers en hij sliepen op de
slaapzolder, boven de opkamer. „Je
keek zo tegen het dak aan. In strenge
winters wervelde er wel eens wat
sneeuw op je bed en het vroor er
flink. Maar we sliepen onder van die
dikke, gestikte dekens. Later zijn er
kamertjes getimmerd. We hadden er
ook een provisorische douche. Aan
de andere kant was de graanzolder.
Alles van de oogst werd daar ge
droogd; de peulvruchten, het graan
en de gerst. De hammen en het spek
hingen daar ook. Vroeger slachtte de
slager hier op de boerderij."
Toen zijn vader trouwde, werd er
een houten noodwoning naast de
boerderij gebouwd. Tegenover de
grote schuur. „Daar ben ik geboren.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom 'de
mooie kamer' hoger ligt. Misschien
stamt die uit de tijd dat Walcheren
nog niet bemalen werd
Er is mij wel eens verteld dat ik als
klein jochie met mijn knuffel over het
erf liep, zo onder de paarden door. We
hebben nog een paar jaar aan de
Abeelseweg gewoond, en ook toen
was ik elke dag op de boerderij te vin
den. Even de Koudekerkseweg over
steken en via de lange dreef naar de
boerderij lopen. Ik had een sterke
band met mijn opa. Toen hij uit het
bedrijf stapte en verhuisde, zijn wij in
het woonhuis getrokken."
Je hielp als kind ook met alles, her
innert hij zich. „Koeien melken, paar
den inspannen en mennen op de ak
ker. Ik had een band met de dieren,
omdat je er mee opgroeide. We had
den koeien, varkens, paarden en scha
pen. Ja, de dieren mis ik wel. En de
stilte, de ruimte hier. Het is zo'n
mooie plek, net buiten de stad die zo
ver weg lijkt."
In de stillere wintermaanden moes
ten ze, dat hoorde bij de pacht van de
boerderij, ook het bos bij het kasteel
onderhouden. Bomen snoeien en kap
pen, oprukkend groen weghalen. „De
boomstammen sleepten we met paar
den eruit. Als jonge jongen vond ik de
eerste tractor heel spannend. Zeker als
je er op mocht rijden. Nu vind ik het
jammer dat paarden dat werk niet
meer doen."
Hij is er blijven wonen tot 1979, tot
hij trouwde. „Mijn vader heeft er nog
tot 1999 gewoond. Toen kwam er defi
nitief een einde aan de Dekkers op de
boerderij."
zaterdag 7 oktober 2017
'Je kende iedere boom in het bos'
Annemarie Zevenbergen
-Chris Dekker
Chris Dekker: „Hier leefden al mijn voorvaderen ook."
FOTO RUBEN OREEL
Als kleine
jongen hielp
Chris mee:
paarden in
spannen en
mennen op
de akker.
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen? En
wilt u weer even terug? U kunt uw
verhaal doen in 'Weer Even Thuis'. U
kunt contact opnemen met Ab van
der Sluis: 08801-30203, chef-
nieuws@pzc.nl.
