II II Louvre weert 'bouwkundig standje' Minister Tillerson noemt president Trump 'debiel' 5 Voorzichtigheid alom dus. Maar daar is plotseling Joël Voorde wind, Kamerlid voor de Christen- Unie, die zich op de radio pardoes laat ontvallen dat een nieuw mi nisterschap voor Hennis niet voor de hand ligt. Dat hij voor zijn beurt spreekt, is even pijnlijk als veelzeggend. Want waar de aanstaande coali tiecollega's wel helder over zijn: indien Rutte Hennis straks voor draagt en er steekt alsnog een storm van verontwaardiging op, dan is het aan de WD om aan dat probleem het hoofd te bieden. De VVD wil Hennis tijd geven om op adem te komen en voor zichzelf de balans op te maken, Het zou kunnen dat Jeanine zegt: daar heb ik he-le-maal geen zin in klinkt het in de wandelgangen. Want al zou Rutte Hennis willen hebben voor zijn derde kabinet, dan moet de politica zelf ook wel willen. Haar aftocht in het zicht van de eindstreep kan haar op andere gedachten brengen. „Het zou kunnen dat Jeanine zegt: daar heb ik he-le-maal geen zin in", stelt een ingewijde. Een besluit forceren is nog ner gens voor nodig. De daadwerke lijke formatie van de nieuwe kabinetsploeg neemt nog wel een paar weken in beslag. Beoogd coalitiepartners CDA, D66 en Christenunie zullen een eventuele benoeming van Hennis niet verhinderen, stellen betrok kenen. De onderhandelaars kun nen een kandidaat van een andere partij niet vetoën. Dat is nog nooit gebeurd, dus waarom nu wel, is de uitleg. Tegelijkertijd klinkt het besef dat heisa over een net beëdigde minister Rutte III zomaar een valse start kan bezorgen. En dat is toch ook weer niet de bedoeling. Het is vlak na het zwaarste debat uit haar politieke leven, dinsdag avond rond half tien, als Jeanine Hennis voor het laatst haar minis terie van Defensie binnenstapt. Ze loopt langs een haag van ambtena ren en hoge militairen, die haar met applaus onthalen. Als één van haar beleidsmedewerkers begint te huilen, breekt ze zelf ook. Maar ze herpakt zich snel. „Dit was het dan", houdt ze haar collega's voor. „Waar is de wijn?" Na de borrel beleeft Hennis het eenzame moment dat iedere afge treden minister zich na jaren nog kan herinneren: de laatste rit met de dienstauto naar huis. „Dat is het dan. Je vertrekt ineens uit een ploeg waarmee je lief en leed hebt gedeeld. Dat is moeilijk", herin nert oud D66-minister Thom de Graaf zich, die in 2005 de eer aan zichzelf hield nadat de PvdA in de Eerste Kamer zijn plan voor de gekozen burgemeester blokkeerde. Frans Weekers snapt precies wat zijn oud-collega Hennis mee maakt. De WD'er stapte drie jaar geleden onverwacht op als staats secretaris van Financiën tijdens een Kamerdebat over de proble men bij de Belastingdienst. „Ik wil niet piepen. Het hoort er allemaal bij als je voor de politiek kiest. Maar het is echt een hard gelag. Het doet écht wat met je." Ontslagbrief Als hij eraan terugdenkt hoe het destijds ging, stokt Weekers' stem. Na afloop van het debat zat hij met premier Rutte en wat collega's in het Torentje. „We dronken een paar biertjes en ik tekende mijn ontslagbrief. Dan is het ineens over. Volgens de regels heb je er recht op dat de chauffeur van het ministerie je nog één keer naar huis brengt. Pasjes, telefoon en lap top moet je inleveren. De volgende dag ging ik naar het departement om mijn persoonlijke spullen te pakken. Mijn secretaresse zei: 'Dat hoeft niet meer. Daar staat je doos.' Het gaat allemaal netjes, maar het is wel duidelijk en hard." Het ene moment werkje 100 uur per week, het andere doe je niks meer. Raar Ook Hennis haalde gisteroch tend haar persoonlijke spullen op. De werkkamer moest al vroeg leeg zijn voor haar opvolger Klaas Dijk- hoff. Omdat je geen verantwoor delijkheid meer draagt, zijn be langrijke documenten verboden terrein en mag je niet meer overal komen. Ria Lubbers vertelde jaren gele den hoe de laatste dag van haar man Ruud verliep. Twaalf jaar was hij de baas van het land. Op zijn laatste avond bracht de chauffeur hem naar huis en draaide hij de tas met papieren bij hem thuis om, want de tas was van het ministerie en moest mee terug. Robin Linschoten moest in de jaren 90 aftreden als staatssecreta ris van Sociale Zaken en wilde op vakantie om zijn gedachten te ver zetten. Toen kwam hij erachter dat hij als bewindspersoon een diplo matiek paspoort had dat van het ene op het andere moment niet meer geldig was. Oud-collega's In het begin word je nog wel ge beld door oud-collega's, vertelt Weekers. „Rutte is wat dat betreft echt attent. Maar op een gegeven moment verwatert dat. Logisch. Je bent niks meer en het werk moet door." Of zoals oud-minister Bram Peper deze krant eens toever trouwde: „Je treedt af en de vol gende dag besta je ineens niet meer. Nee, leuk is dat niet." Weekers werkt inmiddels in Londen bij de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling. Na zijn ontslag heeft het wel even geduurd voor hij zijn draai kon vinden. „Het ene moment werk je 100 uur per week, het andere doe je niks meer. Dat is raar. Je valt in een gat. Punt. Dat hebben alle be windslieden. Je hebt tijd nodig een nieuw evenwicht te vinden. Ge lukkig zeiden mijn kinderen toen ik thuis kwam: 'Papa, we zijn blij dat je er weer bent'." PARIJS Twee Lego-figuren die het op z'n hondjes doen? Een mens dat seks heeft met een dier? Of gewoon een enorme blokkendoos? Domestikator, een kunstwerk van Nederlandse kunstenaar Joep van Lieshout, is wat het Louvre betreft voor iets te veel interpretaties vatbaar. Het museum weert daarom het 'sek sueel geladen' object. In maart is het te bekijken in Amsterdam. Het twaalf meter hoge kunst werk zou vanaf 19 oktober in de Jardin des Tuileries, dat grenst aan het Louvre, te zien zijn als onderdeel van een openbaar kunstprogramma dat georgani seerd wordt door de FIAC- kunstbeurs. „Het gevaar bestaat dat het verkeerd begrepen wordt door ons traditionele publiek in de Tuileries", schrijft Louvre-di- recteur Jean-Luc Martinez in een brief aan de FIAC-organisatie, in handen van de Franse krant Le Monde. Dat het bij een kinder speelplein zou komen te staan, weegt mee in de beslissing. „Totale hypocrisie", reageert de kunstenaar. Volgens Van Lies hout gaat Domestikator over de hypocrisie van onze maatschap pij en hoe de mens de natuur lijke wereld rondom zich naar zijn hand zet. In het Duitse Bochum, waar het bouwwerk al te zien was, kwamen volgens Van Lieshout juist veel schoolklassen het be kijken. Het kunstwerk zou niet expliciet seksueel bedoeld zijn, maar wel de intentie hebben om mensen 'te kietelen'. „Kinderen zien er vooral iets grappigs in", aldus Van Lieshout. WASHINGTON RexTillerson, de Amerikaanse minister van Bui tenlandse Zaken, zou president Trump tijdens een vergadering hebben uitgemaakt voor moron (debiel). Dat gebeurde in juli, in een periode waarin hij ook dreigde zijn ontslag in te dienen vanwege diepgaande menings verschillen met Trump. Dat stelt NBC News op basis van hoogge plaatste Amerikaanse bronnen. Tillerson moest gisteren een persconferentie beleggen om de berichtgeving te weerspreken. Hij ontkende dat hij ooit overwoog op te stappen. „Ik ben benoemd door de president en blijf zolang de president denkt dat ik hem kan dienen", aldus Tillerson. Op een vraag over het gebruik van de term moron ging hij niet in. „Ik ga me niet bezighouden met zoiets onbelangrijks." Hij noemde Trump meermaals 'slim'. Volgens NBC zou Tillerson kort na zijn uitspraken benaderd zijn door vicepresident Mike Pence, die hem vroeg om meer respect te hebben voor de president. Begin deze week viel Trump Tillerson openlijk afin een kwes tie over communicatie met Noord-Korea. Trump zelf deed de reportage van NBC News af als fake news en haalt in een tweet de dalende cijfers van NBC News aan. donderdag 5 oktober 2017 GO VVD-ingewijde 'Dit was het dan' De ene dag word je met de dienstauto overal heen ge bracht, de volgende dag moet je zelf met de fiets. Jeanine Hennis maakt mee wat deze kabinets periode al zes andere bewinds lieden meemaakten: de val in het zwarte gat. Deborah Jongejan Hans van Soest Den Haag Hennis mocht nog één keer met —Frans Weekers, oud-staatssecretaris de dienstauto, fotoanp Het bouwwerk van Ted van Lieshout, foto atelier van lieshout

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 5