3
6
6
Éi Prijs
H kwaliteit
een uitklaptafel, bedoeld voor klein
tjes tot 15 kilo. Ik leg Tobi daar nog op,
maar eigenlijk is hij er te groot en
zwaar voor."
Een verkenningsrondje door de
Bakkerswinkel - Tobi blijft zo goed
en zo kwaad als het gaat op het bankje
hangen - leert dat een luier verscho
nen lastig zal worden: het daarvoor
bedoelde kussen ligt op een tafel in de
gang, in het zicht van iedereen. En
enkele traptreden lager. „Nu lukt dat
nog, maar binnen een paar jaar voelt
Tobi zich er niet meer prettig bij.
Sjouwen wordt ook zwaarder. Het is
al belastend, maar voor mijn kind ga
ik heel ver. Ik stop pas als ik doormid
den breek."
Hoe het moet als Tobi groter is?
Kim denkt er liever niet te veel over
na. „Dat zien we dan wel weer, ik zou
het nu niet weten. Soms spreek ik ou
ders in dezelfde situatie. Misschien
hebben zij tegen die tijd tips."
Aanrijding
Op weg naar de Dam laveert Kim
behendig tussen de mensen- en fiet-
senmassa door. Als een meisje plotse
ling stilstaat op de stoep, kan ze een
Sjouwen wordt
zwaarder.
Het is al
belastend
maar voor
mijn kind ga
ik heel ver
aanrijding ternauwernood voorko
men, maar Tobi wijst op iets belang-
rijkers: „Kijk, een Intertoys!"
De meewarige blikken van som
mige passanten vallen moeder en
zoon nauwelijks op: „Met medelijden
kan ik niet zoveel. Ik kijk liever naar
wat Tobi wel kan. Hij is meer dan al
leen een rolstoel."
Die hobbelt en trilt intussen alle
kanten op door de straatkeitjes. Tobi
ondergaat het zonder morren. Ver
rassend genoeg is het Nationaal Mo
nument op de Dam wel goed toegan
kelijk voor rolstoelgebruikers; via een
speciale opgang komt Tobi tot dicht
bij de imposante zuil ter herdenking
van de Tweede Wereldoorlog.
Niet iedereen verstaat hetzelfde
onder 'rolstoelvriendelijk'. Een
tochtje door de grachten mag na
tuurlijk niet ontbreken tijdens een
dagje uit in Amsterdam, en hoewel
sommige rondvaartbedrijven op hun
website melden dat alle boten 'toe
gankelijk zijn voor mindervaliden'
wordt eraan toegevoegd dat 'men wel
zelfstandig de drie treden de boot in
moeten kunnen lopen'.
„Mensen snappen niet dat dit echt
niet gaat. Steeds boos worden verleer
je. Je wordt er geen leuker mens van.
Ik heb er de energie niet voor om tel
kens de strijd aan te gaan. Maar als dit
in mijn omgeving gebeurt, zeg ik er
wat van." Voor de vijfde of zesde keer
vandaag tilt Kim Tobi uit zijn karre
tje, dat op de kade moet achterblij
ven. De drie treden zijn best steil.
„Zelf kies ik liever wat anders om te
doen, maar hij vindt het geweldig."
Tobi, vol ongeduld: „Waar blijft de
chauffeur van de boot?"
Fata Morgana
Vijf minuten later vaart Tobi voor het
eerst in zijn leven door de Amster
damse grachten. „Dit is zo nice\ Het
lijkt net de Fata Morgana in de Efte-
ling." Het plezier van Tobi weegt op
tegen alle sjouw-, voorbereiding- en
regelwerk dat zijn moeder al heeft
verricht. „We zouden zoiets vaker
moeten doen. Hij geniet."
Na een uur is de boot terug bij het
vertrekpunt, maar opnieuw blijkt
'rolstoelvriendelijk' een rekbaar be
grip. De schipper meert verderop af
Tobi's vervoermiddel staat bij de ver-
treksteiger, zo'n 150 meter daarvan
daan. Kim kijkt vertwijfeld rond.
Wat nu? Niemand maakt aanstalten
om haar een handje te helpen of de
rolstoel naar de boot te brengen. Ze
zal weer op haar armspieren moeten
vertrouwen.
Hoge hakken en strakke jurkjes
heeft ze afgezworen: „Comfort gaat
op zo'n dag boven uiterlijk." De laat
ste attractie van vandaag: met de
trein naar huis. Kim en Tobi dienen
zich op de afgesproken tijd te melden
op het station, waar een rolstoelbrug
klaarstaat. Jammer genoeg hebben ze
op de heenweg een dubbeldekker ge
troffen, waardoor een zitplaats in een
coupé er niet inzat. De trein heeft
naar boven en naar beneden trappen.
„Misschien kunnen we vragen of we
op de terugweg niet naast die stin
kende toiletten hoeven te zitten?",
oppert Tobi.
Het is een hele klus geweest, en
toch kijkt Kim terug op een leuke
dag. Al was het maar omdat Tobi zo
straalde. Het venijn blijkt in de staart
te zitten; bij terugkomst in Eindho
ven prijkt er een boete van 370 euro
op de auto; vergeten de invalidenpar-
keerkaart op tijd te verlengen.
dinsdag 3 oktober 2017
GC
Motiverend
Ontspannend
slechter voordat je op
knapt.
Voor dat laatste heb ik
geen geduld, dus kies ik
de tabletten. Het resul
taat is niet spectaculair,
maar het is er. In de
loop van de dag denk ik
me niet meer zo opge
jaagd te voelen. Ik laat
me niet langer verlam
men door een waslijst
aan taken. Na twee
weken weet ik zeker: dit
middel helpt mij om het
hoofd koel te houden.
Margaretha Coornstra
Helder en
VV praktisch
Bondige uitleg van de
werking. Redelijk ge
bruiksgemak: twee
maal daags één tablet
met water innemen.
Het glazen potje is
zwaarder en onhan
diger dan een door-
drukverpakking, maar
wel milieuvriendelijker.
Niet verslavend.
De ovale tabletten zijn
vrij groot en stroef in
de mond; je slikt ze
moeilijk weg. Een
breukgleuf zou
welkom zijn.
Je mag ermee rijden,
het maakt niet slape
rig, maar wel minder
prikkelbaar. Dat geeft
rust en ruimte voor je
to-dolijst.
Het is een hulpmid
del, geen gelukspil. Bij
depressie of burn-out
is dit onvoldoende.
Voor circa 12 euro per
dertig tabletten (ge
noeg voor twee
weken) maakt dit pro
duct de realistische
belofte op de verpak
king waar.
Geen minpunten.
Eind
oordeel
Passiflora
houdt je
kalm in
drukke
tijden.
Passiflora
Rustgevend
Helpt snel
Stroeve
tabletten,
maar ze
werken wel,
FOTO A. VOGEL
Tobi De Bakkerswinkel
in de Warmoesstraat in
en haalt dan zijn stoel
SKfotojealAseb^ans
