II
23
2V
Jo: „Ik doe nog veel werk thuis.
Stoffen, wassen en strijken. Ook de
bovenverdieping. Loop ik gerust
met een zware wasmand de trap op
te sjouwen. Dat wil ik blijven doen.
Toen ik na een valpartij een nieuwe
kunstheup kreeg en na vijf weken
revalideren thuiskwam, liep ik zo
weer naar boven! Met de grote
boodschappen en het zwaardere
werk helpen twee nichtjes mij heel
goed."
Nel: „Ik ga er vaak op uit met de rol-
lator. Niet achter de geraniums zit
ten!"
Paul: „Om gezond en fit te blijven,
is bezig blijven denk ik wel het be
langrijkste. Zo zijn Tinie en ik op
onze manier nog best druk. Koffie
drinken op maandag, sjoelen op
woensdag. Als het mooi weer is
gaan we fietsen. En elke week naar
de gymnastiek." Tinie lachend:
„Dan hangen we in de ringen!"
Gerrit: „Ik zie dat anders. Gezond
heid gaat volgens mij uit zichzelf. Ik
doe het liever rustig aan. Ik voel me
daar wel bij."
Jo met tranen in haar ogen: „Wat
ik wel erg vind aan oud worden: ik
heb eerst mijn man en daarna mijn
twee kinderen verloren. Ze waren
veel te jong. Dat is vreselijk. Mijn
kleindochter Anja is mijn redding
geweest. Ze zei na het overlijden
van mijn dochter: 'Oma dan kan ik
met niemand meer over mijn moe
der praten, als u er niet meer bent'.
Toen dacht ik: ik heb toch een taak.
En dan ga je met goede moed ver
der."
„Ik heb een sterke band met mijn
kleinkinderen en achterkleinkinde
ren. Daarom twijfelde ik geen mo
ment toen de vrouw van mijn
kleinzoon uit Amerika in 2001
Als ik vertel dat mijn broers en
zussen bijna allemaal in de
negentig zijn, dan geloven de
mensen het niet
vroeg of ik erbij wilde zijn toen zij
haar kindje kreeg. Ik stapte zo het
vliegtuig in. Een hele belevenis en
zo fijn!"
Paul: „Ook wij hebben een van
onze kinderen overleefd. Hij was
pas 31 jaar. Dat is tegen de natuur.
Gelukkig zijn Tinie en ik nog sa
men. Daar ben ik heel dankbaar
voor. Ik kan haar nog minder mis
sen dan toen we jong waren.
Aan mijn broers en zussen heb ik
nog veel. Ondanks dat we verspreid
over Nederland en België wonen,
komen we nog minstens twee keer
per jaar samen. Altijd hier in Oos
terhout, want dat ligt het meest
centraal."
Nel: „En Jo is een top gastvrouw."
Suzan: „We spreken weieens apart
met elkaar af. Met de taxi is dat heel
goed te doen. Even bellen doen we
iedere week. We hebben het altijd
gezellig samen, er is genoeg om
over te praten."
Nel: „Als ik terugkijk op mijn leven,
ben ik een blij en dankbaar mens. Ik
heb een fijn gezin en een fijn huis,
heb veel mensen kunnen helpen.
Wat ik nog had willen doen? Een
beetje meer reizen, misschien. Ik
zie graag schilderijen, kastelen en
kerken. Hou van geschiedenis. Dat
ben ik iets te kort gekomen."
Jo: „Ik heb heel veel mooie dingen
meegemaakt. Oh ja, zeker. Veel naar
Amerika gereisd, om mijn dochter
en haar gezin op te zoeken. Ik heb
alles gedaan wat ik wilde doen. En
we gaan zien wat het leven nog
brengt. De burgemeester zei op
mijn verjaardag dat hij van plan is
om ieder jaar terug te komen. Ik ga
mijn best doen, heb ik hem be
loofd."
Paul Langeweg (94)
Gerrit Langeweg (89)
maandag 2 oktober 2017
- Suzan de Ridder-Langeweg, 96 jaar
Jo, Suzan, Paul, Gerrit en Nel
(vlnr) tijdens de familiedag, foto
JOHAN W0UTERS/PIX4PR0FS
Woont in Klundert.
Was altijd boekhouder.
Al 67 jaar samen met Tinie (91).
Samen hebben ze vier kinderen, van
wie één is overleden. Ze hebben
tien kleinkinderen en negen
achterkleinkinderen.
Woont in Brussel.
Werkte als elektronicus.
Zijn partner is overleden.
Heeft vijf zonen en twee
kleinkinderen.
