Goed om tc weten: de zoekterm
'Mijn liond heeft adlid' leverjM
bij Google 439.000 hits öpjjB
uit de verf kwam. De dierenarts consta
teerde dat de oude Wodan (15? 16? We
vierden zijn verjaardag niet zo druk) zijn
beste tijd had gehad. Die diagnose had
den we zelf ook al gesteld.
Een paar weken later was Wodan dood.
Zielig, vonden we dat. Mijn vader groef in
de achtertuin een gat waar hij Wodan in
legde. Zo'n beetje bovenop Pinky, onze
vorige hond. Zand erover. Geen koffie,
geen cake.
Kerstman
Thuis vonden we niet dat Wodan per se
'rechten' had: hij was waakhond en
speelkameraadje, dat zeker. Maar in elk
geval geen volwaardig gezinslid, zoals
veel honden dat nu nadrukkelijk wel zijn.
Of misschien wel meer dan dat, getuige
de Facebook- en Instagram-accounts van
viervoeters die op sociale media zijn
uitgegroeid tot sterren. Waar honden
paraderen met regenjasjes, bodywarmers
en laarsjes (lang leve de chihuahua-shop),
of zelfs zijn verkleed als kerstman. An
dere tijden, andere ideeën.
Die opvattingen veranderen best snel,
ziet filosoof Erno Eskens, die de hond als
gezinslid een prima concept vindt. Met
zijn boek Democratie voor dieren liep Es
kens naar eigen zeggen nog voor de
troepen uit. De filosoof pleitte in 2009 al
voor meer rechten voor dieren, en vond
destijds weinig gehoor. „Als ik een lezing
hield, had ik de hele zaal tegen me",
herinnert hij zich. „En moet je nu zien:
It's a dog's life
als ik dezelfde dingen vertel, is bijna
iedereen het met me eens. Onze houding
ten opzichte van dieren is - zeker de
afgelopen tien jaar - heel sterk veran
derd." En, vermoedt Eskens, dat proces
is zeker nog niet ten einde.
De verschuiving van 'hond als ge
bruiksvoorwerp' naar 'menselijke hond'
juicht Eskens als gematigd dierenactivist
dus toe. Met daarbij een flinke kantteke
ning. Want in onze omgang met dieren
zijn 'we' natuurlijk nog altijd hartstikke
hypocriet. „De hond beschouwen we wél
als voorwaardig gezinslid omdat hij
aaibaar is, terwijl we het blijkbaar nog
steeds wel oké vinden dat kippen en
varkens massaal lijden en worden afge
slacht in megastallen, die bovendien veel
te vaak afbranden."
Voornaamste punt van Eskens is dat de
'rechten voor de mens' eigenlijk ook voor
dieren zouden moeten gelden. En niet
alleen voor huisdieren. „Nu heb je een
zorgplicht voor dieren, zoals je ook een
zorgplicht voor je huis hebt. Maar een
huis is een ding, een hond niet. Als de
rechten voor het dier een onvervreemd
baar recht zouden zijn, als het gelijk
geschakeld zou worden met de rechten
van de mens, kun je een goede behande
ling makkelijker afdwingen. Mensen
mogen niet worden gemarteld; dieren
ook niet. De rechtsgang wordt dan
makkelijker; je komt er niet mee weg
door te zeggen: het dier is maar een
ding."
Anders dan in vroegere eeuwen zal
vandaag de dag niemand meer hardop
roepen dat dierenmishandeling best oké
is. En als er een verwaarloosde hond
wordt gevonden, hebben we de dieren-
politie, het asiel en de dierenambulance
nog. Maar Eskens wijst erop dat onze
sociale omgang met honden misschien
helemaal niet zo sociaal is. Neem nou het
fokken van rashonden, die voor veel geld
- de wachtlijsten voor de labradoedel
drijven de prijzen lekker op - worden
verkocht. Eskens, ook actief bij Stichting
Dier en Recht: „Met de stichting voeren
we onder meer rechtszaken tegen fokkers
van rashonden. Met rashonden heb ik
helemaal niks. Veel rassen zijn zo door
gefokt dat de dieren allerlei erfelijke aan
doeningen krijgen, bijvoorbeeld aan de
heupen. En dan komt het dus voor dat je
mooie rashond na twee jaar helse pijnen
heeft en niet meer normaal kan lopen.
Als je een wasmachine koopt die het al na
twee jaar begeeft, komt de fabrikant er
niet mee weg, dan eis je een nieuwe.
Maar fokkers komen er nog vaak wél mee
weg. De belangen van dieren zouden
beter moeten worden gehoord."
Eskens heeft zijn hoop gevestigd op
de politiek. „Dieren kunnen zelf geen
wetten schrijven, maar verdienen een
gelijke behandeling. Hoe meer onderzoek
er wordt gedaan naar dieren, hoe meer
'menselijke' eigenschappen we ont
dekken, of het nu gaat om empathie,
emoties, pijn lijden of slimme vormen
van samenwerking. En omdat dieren
nu eenmaal niet zelf voor hun belangen
kunnen opkomen, pleit ik voor vertegen
woordigers in de Eerste Kamer die bij elk
besluit specifiek letten op gevolgen voor
dieren."
Dat laatste klinkt wellicht opmerkelijk.
Met in de Tweede Kamer al de Partij voor
de Dieren, bij de laatste verkiezingen nog
flink in de lift, zit het toch wel snor met
het politieke geluid? Eskens: „Maar hun
voorstellen worden vaak afgewezen. Al
moet ik zeggen dat ook een aantal andere
partijen steeds bewuster omgaat met
de rechten en belangen van dieren.
Misschien is dat wel het Partij voor de
Dieren-effect, ja."
Gedragsproblemen
Bert van Straten, gedragstherapeut voor
honden en auteur van Honden komen van
Pluto, ziet ook dat de gemiddelde hon
denbezitter socialer met de hond omgaat
dan, pak 'm beet, 25 jaar geleden. Hij
juicht dat toe, maar vraagt zich ook
weieens af of we qua hondenopvoeding
niet te ver zijn doorgeschoten. Met zijn
bedrijf Pack Leader geeft hij trainingen
voor hond en baas, met als specialisme
het trainen van honden met
gedragsproblemen. Vaak honden die,
zoals Van Straten fraai verwoordt 'wat
hoger in de agressie zitten'. En ja,
Hondenlevens
veranderen best
snel. Zo is het nog
niet zo lang moge
lijk om je hond te
laten ooglaseren.
Ook Ritalin voor je
adhd-hond is iets
van de laatste jaren,
net als het vijfster
ren dierenhotel
waar Pinky énorm
in de watten wordt
gelegd.
Ook in de categorie
'herdenken' bloeit
de vooruitgang.
Zo verschijnen er
niet alleen steeds
vaker pootafdrukjes
bij overlijdens
advertenties van
mensen ('Astor
treurt om tante
Annie'), maar ook
op het dierenkerk-
hof zijn er nieuwe
trends. Honden
bezitters kunnen
kiezen voor een
biologisch afbreek
bare grafkist, of
opteren voor een
fraai sierblik of
strooikoker met
crematiecertificaat.
De as wordt vervol
gens uitgestrooid
over speciale
verstrooivelden.
221 zaterdag 30 september 2017
