Bejaarde in te water geraakte taxi met de schrik vrij
5
GASTLES RECHTER
Alles mochten ze aan
haar vragen. En rech
ter Nicolette van der
Ploeg gaf ook overal
antwoord op. „Ik ver
dien een ton per jaar. Ik kan er goed
van leven hoor, maar veel advoca
ten doen het er niet voor. En men
sen uit het bedrijfsleven vinden
het gezien het afbreukrisico ook te
weinig."
Van der Ploeg gaf gisteren - van
wege de week van de rechtspraak -
gastlessen op de scholengemeen
schap Nehalennia in Middelburg.
Docent maatschappijleer Peter
Dieleman stond zijn plekje graag
aan haar af. „Het is belangrijk voor
de leerlingen. Het hoort bij hun
examenstof En wanneer komen ze
anders voor een rechter?"
Natuurlijk kwam haar salaris
even ter sprake. Maar de vragen
waren vooral juridisch en scherp.
Hoe beoordeel je of sprake is van
opzet?, wilde Wies Mondeel we
ten. „Dat is heel moeilijk", be
aamde Van der Ploeg. „Vaak kun je
het afleiden uit de omstandighe
den. Kijk, inbreken doe je nooit per
ongeluk, daar kies je voor. Maar tij
dens het autorijden kun je iets niet
gezien hebben. Het gaat erom of
iets verwijtbaar is: had je ervoor
kunnen kiezen het anders te doen?
Maar mensen zijn feilbaar. De offi
cier van justitie moet het bewijs le
veren. Is dat er niet, of is er te veel
twijfel, dan ga je vrijtuit."
En uiteindelijk stelde Sem van
Eisen haar ook die gewetensvraag:
hebt u zelf ooit de wet overtreden?
Van der Ploeg antwoordde zonder
omhaal: „Ja zeker wel. Rechters zijn
ook mensen. Ik ben wel eens door
rood licht gefietst en ik heb wel
Ik ben wel eens door
rood licht gefietst
en ik heb wel eens
te hard gereden
eens te hard gereden. Dat zijn over
tredingen, en daar betaal je voor.
Maar dat is iets anders dan een mis
drijf Dronken rijden - of met te
veel alcohol op - zal ik nooit doen.
Ik heb gezien wat het met je doet
als je een dodelijk ongeval op je ge
weten hebt. Dan ben je dader én
slachtoffer van je eigen daad."
Bovendien is ze dan dan haar
baan kwijt, merkte zij op. „Want
hoe kan ik daarna nog iemand be
rechten? En ik vind mijn baan veel
te leuk. Ik verdien dus een ton,
maar het plezier in mijn werk is
ook een deel van mijn salaris."
Lars Zuidinga:
Martha Alserda (59) zat met haar
collega's van Wijkverplegingsteam
Boulevard van Zorgstroom om
streeks twee uur te vergaderen in
het kantoor aan de Leliënlaan toen
zij een taxi vanaf de Rozengracht
langzaam de Vlissingse Watergang,
de officiële naam van de Schuit-
vaartgracht, in zag sukkelen. „Ik
dacht nog, die bestuurder mag wel
eens achteruit rijden als hij wil ke
ren. Maar vervolgens reed de taxi
langzaam het water in."
Alserda bedacht zich geen mo
ment en schoot de kamer uit met
een aantal collega's in haar kielzog.
Buiten gekomen bleek de auto ge
heel onder water te liggen, maar aan
de passagierskant stak een oudere
dame haar hoofd en een hand boven
water. Martha en Franca Somers (55)
sprongen zonder nadenken het wa
ter in. Somers hielp de dame de auto
uit, terwijl Alserda naar de bestuur
derskant van de auto zwom.
Een passant, die ook meteen te
water ging toen hij zag dat er een
auto in de gracht lag, kwam haar
helpen. „Gelukkig maar, want an
ders had ik het portier niet zo mak
kelijk open gekregen. De man tastte
rond in de auto maar voelde niets.
Ook achterin bleken geen passagiers
meer te zijn." Franca Somers was in
tussen met de bejaarde dame aan de
waterkant beland. Collega Corry
Berrevoets (61) sprong het water in
om samen met Somers de onfor
tuinlijke taxipassagiere de oever op
te tillen.
Daar waren genoeg wijkverpleeg
kundigen om de oudere dame op
haar zij op een kleed te leggen. „De
dame was weliswaar flink geschrok
ken, maar goed aanspreekbaar." Op
de oever stond ook de taxichauffeur.
Hij was de praktijk van de fysiothe
rapeuten binnengegaan om nog een
klant op te halen. De oudere dame
bleef zo lang in de langs de kant van
de weg geparkeerde auto zitten.
Over de oorzaak van het ongeval liet
hij zich niet uit. De politie kon gis
teren ook nog geen uitsluitsel geven.
„We hebben het onderzoek naar de
toedracht van het ongeval nog niet
afkunnen ronden", verklaarde een
woordvoerster.
Toen ik weer op de
oever stond, kwamen
de emoties wel
even boven
Met handdoeken van Fysiothera
pie Rozengracht werden geredde én
redders enigszins drooggewreven
en warm gehouden. Intussen kwa
men de gealarmeerde hulpdiensten
met een groot aantal ambulances,
brandweer- én politievoertuigen ter
plaatse. Op zowel de Rozen- als de
Schuitvaartgracht waren vele tien
tallen bezoekers toegestroomd, die
elkaar de gekste verhalen over de
toedracht van het ongeluk vertelden.
De in het water gesprongen red
ders konden zich op de oever zelf
redden en de te water geraakte be
jaarde dame werd wel in een ambu
lance onderzocht, maar zij bleek
geen lichamelijke klachten aan de
onvrijwillige duik te hebben overge
houden.
Martha Alserda, tegen vijven al
weer goedlachs: „Toen ik weer op de
oever stond, kwamen de emoties
wel even boven en was ik even wat
huilerig. Maar ik hang nu al tijden
aan de telefoon, omdat iedereen
mijn verhaal wil horen. Morgen zijn
we gewoon aan het werk hoor."
Manon Soukup:
Tijdens de week van de rechtspraak geeft Nicolette
van der Ploeg gastlessen aan scholieren in
Middelburg. „Wij straffen strenger dan in andere
landen, maar de gevangenis is ook iets beschaafder."
Jeroen de Meer:
vrijdag 29 september 2017
BE
'Hebt u zelf
ooit de wet
overtreden?'
Maurits Sep
Middelburg
- Nicolette van der Ploeg, rechter
Wat was uw moeilijkste zaak?
„Een man die zijn schoonouders met messteken om
het leven heeft gebracht. Een psychopaat, hij be
speelde je. De rillingen liepen soms over mijn lijf. De
eis was levenslang. Dat betekende dat hij tot zijn
dood in de gevangenis zou moeten blijven. Zo'n
straf wordt niet vaak uitgesproken. Een alternatief
is een lange gevangenisstraf en behandeling in een
tbs-kliniek. Maar de deskundige zei dat dat geen zin
had. Het was een ongelooflijk griezelige en gevaar
lijke mijnheer. Dat gevoel probeer je wel uit te scha
kelen als rechter. De angst dat iemand je na zijn vrij
lating iets zou kunnen aandoen mag geen rol spe
len. Het vonnis is uiteindelijk nooit uitgesproken. Op
de bewuste ochtend pleegde hij zelfmoord. Ik moet
bekennen dat ik toen wel opgelucht was dat ik geen
uitspraak meer hoefde te doen."
Bent u wel eens bedreigd?
„Nee. Maar dat heeft ook helemaal geen zin. Want ik
zit er toch en doe mijn werk zoals het moet.
Twee weken geleden ben ik nog wel flink uitge
scholden. Tja, daar kan ik niks mee. Maar meestal
bedanken mensen me juist, terwijl ze toch net ver
oordeeld zijn.
Waarom? Omdat ik naar ze luister en serieus met ze
in gesprek ga. De officier van justitie komt dan met
een forse eis en vaak zeggen de verdachten dan
zelf ook al: 'ja, ik heb het eigenlijk ook wel verdiend'.
Soms kom ik dan met een ander vonnis, of met een
lagere straf. En dan blijkt uiteindelijk dat ze toch
heel tevreden zijn.
En dan gaan ze weg en zeggen: 'dank u wel'. Ik heb
iemand wel eens gevraagd waarom hij me bedankte.
Zijn antwoord was: 'Omdat het eerlijk is gegaan'."
FOTO'S RUBEN OREEL
Een hoogbejaarde passagiere
kwam gistermiddag met de schrik
vrij, nadat de taxi waarin zij zat te
water raakte in de Schuitvaart-
gracht in Vlissingen. Door kordaat
ingrijpen van enkele wijkverpleeg
kundigen en een passant lag de
dame binnen de kortste keren
weer op de kant.
René Hoonhorst
Vlissingen
- Martha Alserda, redster
Bent u betrokken geweest bij een zaak die landelijke
aandacht trok?
„Ja, en daar was ik niet zo trots op. Het ging over
mogelijke eerwraak. Een vrouw wilde scheiden maar
haar man niet. Ze had gehoord dat hij een pistool
had en haar en haar kinderen zou doden. Een pi
stool werd niet gevonden. En het leek verder ook
een kansloze zaak. We hebben er met drie rechters
naar gekeken en hem toch vrijgelaten. Hij moest wel
een enkelband om, kreeg een contact- en straatver
bod en dergelijke. Maar drie dagen later schoot hij
zijn vrouw en dochter dood in het bijzijn van hun
zoontje. Het was dus toch waar. Toen ik het 's
avonds op tv zag, schrok ik. 'Oh nee!' Toen heb ik
slecht geslapen. Maar ja, we hadden niks in handen
om hem langer vast te houden. Dus ik zou het nu
toch weer hetzelfde doen."
